yönetmeliği – Muhasebe News https://www.muhasebenews.com Muhasebe News Wed, 16 Aug 2023 07:19:35 +0000 tr hourly 1 https://wordpress.org/?v=6.3.3 Dış Ticarette Teknik Düzenlemeler Yönetmeliği Resmi Gazete’de Yayımlandı-16.8.2023 https://www.muhasebenews.com/dis-ticarette-teknik-duzenlemeler-yonetmeligi-resmi-gazetede-yayimlandi-16-8-2023/ https://www.muhasebenews.com/dis-ticarette-teknik-duzenlemeler-yonetmeligi-resmi-gazetede-yayimlandi-16-8-2023/#respond Wed, 16 Aug 2023 07:19:35 +0000 https://www.muhasebenews.com/?p=145468
16 Ağustos 2023 ÇARŞAMBA Resmî Gazete Sayı : 32281
YÖNETMELİK

Ticaret Bakanlığından:

DIŞ TİCARETTE TEKNİK DÜZENLEMELER YÖNETMELİĞİ

 

BİRİNCİ BÖLÜM

Başlangıç Hükümleri

Amaç

MADDE 1- (1) Bu Yönetmeliğin amacı, dış ticarete konu ürünlerin güvenli ve ilgili teknik düzenlemelere uygun olmasını sağlamak; bu çerçevede ilgili teknik mevzuatın dış ticarete uyarlanması, uygulanması, ithalatta ve ihracatta denetim yapılması veya yaptırılması, denetim yapacak kuruluşların tespiti ile teknik düzenlemesine uygun veya güvenli olmayan ürünlerin ithalat ve ihracatının önlenmesine ilişkin yapılacak işlemlere dair usul ve esasları belirlemektir.

Kapsam

MADDE 2- (1) Bu Yönetmelik, dış ticarete konu ürünlerin tabi olacağı teknik düzenlemeleri, ithalat ve ihracat denetimlerini, denetim yapacak kuruluşların görev ve sorumluluklarını, ithalatçı ve ihracatçının sorumluluklarını, alınacak önlemleri ve uygulanacak müeyyideleri kapsar.

Dayanak

MADDE 3- (1) Bu Yönetmelik, 5/3/2020 tarihli ve 7223 sayılı Ürün Güvenliği ve Teknik Düzenlemeler Kanunu ile 14/9/2022 tarihli ve 6038 sayılı Cumhurbaşkanı Kararı ile yürürlüğe konulan Teknik Düzenlemeler Rejimi Kararına dayanılarak hazırlanmıştır.

Tanımlar

MADDE 4- (1) Bu Yönetmelikte geçen;

a) Bakanlık: Ticaret Bakanlığını,

b) Dış Ticarette Risk Esaslı Kontrol Sistemi (TAREKS): Ürün güvenliği ve teknik düzenlemeler mevzuatı uyarınca yürütülen denetim, uygunluk ve izin işlemlerinin elektronik ortamda ve risk esaslı olarak yapılması amacıyla kurulan internet tabanlı uygulamayı,

c) Genel Müdürlük: Ürün Güvenliği ve Denetimi Genel Müdürlüğünü,

ç) Gönüllü önlem: Bir yetkili kuruluşun talebi olmadan firma tarafından gerçekleştirilen düzeltici önlemi,

d) Standart: Tanınmış bir standardizasyon kuruluşu tarafından tekrar eden veya devamlı kullanım için kabul edilen, uyum zorunluluğu olmayan aşağıdaki teknik gerekliliklerden birini;

1) Uluslararası bir standardizasyon kuruluşu tarafından kabul edilen uluslararası standartları,

2) Bir Avrupa standardizasyon kuruluşu tarafından kabul edilen Avrupa standartlarını,

3) AB uyum mevzuatının uygulanabilmesi için Avrupa Komisyonunun talebi üzerine kabul edilen Avrupa standartlarını,

4) Ulusal standardizasyon kuruluşu tarafından kabul edilen ulusal standartları,

e) Teknik düzenleme: İdari hükümler de dâhil olmak üzere, ürünün niteliğini, işleme veya üretim yöntemlerini veya bunlarla ilgili terminoloji, sembol, ambalajlama, işaretleme, etiketleme veya uygunluk değerlendirme işlemlerini tek tek veya birkaçını ele alarak belirleyen uyulması zorunlu mevzuatı,

f) Ticari kalite: Bir ürünün veya hizmetin belli bir ihtiyacı karşılayabilme yeteneğini belirleyen standartları veya özellikleri zorunlu uygulamaya koyan teknik düzenlemelerde öngörülen asgari vasıfların tümünü,

g) Uygunluk değerlendirmesi: Ürün, süreç, hizmet, sistem, kişi veya kuruluşa ilişkin belirli şartların yerine getirilip getirilmediğini gösteren süreci,

ğ) Uygunsuzluk: Ürünün ilgili teknik düzenlemeye veya genel ürün güvenliği mevzuatına uygun olmama halini,

h) Yetkili kuruluş: Ürünlere ilişkin teknik düzenlemeleri hazırlayan, yürüten veya ürünleri denetleyen kamu kuruluşunu,

ifade eder.

İKİNCİ BÖLÜM

İhracata Konu Tarım ve Gıda Ürünleri

İhracata konu tarım ve gıda ürünleri

MADDE 5- (1) İhracata konu tarım ve gıda ürünlerinden gerekli görülenlerin mevzuata uygunluk ve ticari kalite denetimleri Bakanlığın bölge müdürlükleri ürün güvenliği denetimleri müdürlüklerinde görevli ticaret denetmenleri tarafından Bakanlıkça belirlenecek usul ve esaslara göre yürütülür.

(2) İhracatçı veya temsilcisi, mevzuata uygunluk ve ticari kalite denetimine tabi ürünlerin ihracatında, ilgili ürün güvenliği denetimleri müdürlükleri veya servislerine başvurur.

(3) Denetim, en geç yirmi dört saat içinde depo, antrepo veya işleme yerinden denetlemeye en elverişli olanında, ihracatçı veya temsilcisi de hazır bulunmak suretiyle ilgili mevzuatta belirtilen kriterlere göre yapılır.

(4) Denetimle görevlendirilenler, denetleyecekleri ürünlerden dört takımı geçmemek üzere ilgili mevzuatında belirtildiği kadar veya Bakanlıkça belirlenecek miktarlarda numune alabilir.

(5) Denetlenmiş ürünler gerekirse yeniden denetlenebilir.

Denetim sonucunda yapılacak işlemler

MADDE 6- (1) Ürün, fiziki muayene ve gerekli görülen durumlarda laboratuvar analizleri sonucunda mevzuatına uygun bulunduğu takdirde, ticaret denetmenlerince gerek görülmesi halinde, ambalajların üzerine denetlendiğini gösteren işaret konulur ve ambalajların sonradan açılmasını önlemek için gerekli tedbir alınır.

(2) Denetim sonucunda mevzuatına uygun bulunan ürün için ihracatçısına veya temsilcisine, gümrük idarelerine ibraz edilmek üzere, ürünün ilgili mevzuata uygunluğunu belirten uygunluk belgesi verilir. Uygunluk belgesi elektronik ortamda ya da kâğıt ortamında düzenlenebilir.

(3) Uygunluk belgesi ile ürün arasındaki bağlantıyı sağlamak için, ambalajlar üzerindeki parti numarası ve diğer resmî işaretler belgelere yazılır.

Numunelerin saklanması

MADDE 7- (1) Denetim sonunda ürün mevzuatına uygun bulunduğu takdirde, alınan numuneler, ürünün çeşidine göre, Bakanlıkça tespit olunacak sürece veya alıcı ile satıcı arasında anlaşmazlık çıktığında bunun giderilmesine kadar saklanır. Bu sürenin sonundan itibaren on beş gün içinde, ihracatçı veya temsilcisi numuneleri geri alabilir.

İzin ve istisnalar

MADDE 8- (1) Bakanlık, ihracatta yapılan ticari kalite denetimlerinde ithalatçının talebinin tevsiki halinde, standardın bazı maddelerinin uygulanmasına istisna getirebilir.

Komisyon kurulması

MADDE 9- (1) Bakanlık; ihracatta mevzuata uygunluk ve ticari kalite denetimine tabi ürünlerden ihtiyaç duyulanların yetiştirildikleri bölge ve çeşidin özelliklerine göre ulaşım durumu da göz önüne alınarak, vardığı yerdeki pazar isteklerini karşılayacak olgunlukta ihraç edilebilmelerini sağlamak için gerekli görülen yerlerde kesim, toplama ve ihraç tarihlerini belirlemek üzere Bakanlıkça tespit edilecek ilgililerden oluşan bir komisyon kurmaya yetkilidir. İhracatçı firmalar komisyon kararlarına uymakla yükümlüdür.

İhraç edilemeyecek ürünler

MADDE 10- (1) İhracatta mevzuata uygunluk ve ticari kalite denetimine tabi ürünler, söz konusu ürünlerin mevzuatına uygunluğunu gösteren belgelerin elektronik ortamda ya da kağıt ortamında bulunmaması, ilgili belgelerin süresinin geçmiş olması, ambalajlarının üzerinde gereken parti numarası ve diğer resmî işaretleme bilgilerinin bulunmaması ile 9 uncu maddede belirtilen komisyon kararlarına riayet edilmemesi durumlarında ihraç edilemez.

ÜÇÜNCÜ BÖLÜM

İhraç Edilen Ürünler

Avrupa Birliği üyesi ülkelere ihraç edilen ürünler

MADDE 11- (1) Avrupa Birliği üyesi ülkelere ihraç edilen ürünler, 7223 sayılı Kanunun 2 nci maddesinin ikinci fıkrası kapsamında piyasaya arz edilmiş sayılır.

(2) Birinci fıkrada belirtilen ürünlerin denetimi, re’sen veya ilgili yetkili kuruluşun bilgilendirilmesi üzerine, iç piyasada piyasa gözetimi ve denetimi yoluyla 7223 sayılı Kanun, 9/7/2021 tarihli ve 4269 sayılı Cumhurbaşkanı Kararı ile yürürlüğe konulan Ürünlerin Piyasa Gözetimi ve Denetimine Dair Çerçeve Yönetmelik ve ilgili teknik düzenlemeler veya genel ürün güvenliği mevzuatında belirtilen usul ve esaslar çerçevesinde yapılır.

(3) Yetkili kuruluşlar, ikinci fıkrada belirtilen denetim sonuçları hakkında Bakanlığı acilen bilgilendirir.

(4) Avrupa Birliği piyasasına ihraç edilen bir ürünün, bir üye ülke yetkili kuruluşu tarafından uygunsuz olduğunun tespit edilmesi halinde; ikinci fıkra kapsamında yetkili kuruluş tarafından yürütülen piyasa gözetimi ve denetimi sonuçları esas alınır. Ancak yetkili kuruluş tarafından herhangi bir sebeple bu ürünlere ilişkin bir tespit yapılamaması halinde ilgili Avrupa Birliği üyesi ülkenin yetkili kuruluşunun ürüne ilişkin tespiti esas alınır.

(5) Bakanlık, yetkili kuruluşça 7223 sayılı Kanun çerçevesinde uygulanan idari para cezaları ve alınan önleme ilave olarak, Teknik Düzenlemeler Rejimi Kararının 13 üncü maddesinin birinci fıkrası çerçevesinde gerekli görülen müeyyideleri uygular ve uygulanan müeyyidelere yönelik yetkili kuruluşu bilgilendirir.

(6) Avrupa Birliği piyasasına ihraç edilen bir ürünün, bir üye ülke yetkili kuruluşu tarafından ikinci fıkrada belirtilen mevzuat kapsamına girmeyen bir uygunsuzluğunun tespiti halinde, Bakanlık, yapılacak inceleme neticesinde Teknik Düzenlemeler Rejimi Kararının 13 üncü maddesinin birinci fıkrası çerçevesinde gerekli görülen müeyyideleri uygular.

Avrupa Birliği üyesi ülkeler dışındaki ülkelere ihraç edilen ürünler

MADDE 12- (1) Avrupa Birliği üyesi ülkeler dışındaki ülkelere ihraç edilen ürünlerin güvenli olması, tağşişe konu olmaması ve ürüne ilişkin işaretleme, etiketleme veya belgelendirmenin alıcıyı yanıltmayacak şekilde yapılması zorunludur.

(2) İhraç edilen ürünlerin birinci fıkraya aykırı olduğu yönünde Bakanlığa ulaşan iddialar hakkında;

a) Ürünün piyasa gözetimi ve denetiminden sorumlu yetkili kuruluş ile ürünün ihraç edildiği ülkeden sorumlu ticaret müşavirliği/ataşeliği başta olmak üzere, ilgili kurum ve kuruluşlardan bilgi, belge ve görüş talep edilir.

b) İhracatçının yazılı savunması talep edilir.

c) Mümkün olması ve gerek görülmesi halinde yetkili kuruluş tarafından numune alınabilir. Numune alınması halinde, Ürünlerin Piyasa Gözetimi ve Denetimine Dair Çerçeve Yönetmelikte ve ilgili teknik düzenlemede yer alan numune alımına ilişkin hükümler uygulanır.

(3) İkinci fıkradaki iddiaların ve edinilen bilgi, belge ve görüşlerin değerlendirilmesi amacıyla komisyon kurulur.

Komisyon kurulması ve karar alınması

MADDE 13- (1) 12 nci maddenin üçüncü fıkrasında belirtilen komisyon, Ürün Güvenliği ve Denetimi Genel Müdürü veya görevlendireceği genel müdür yardımcısının başkanlığında, Genel Müdürlük, Bakanlık İhracat Genel Müdürlüğü ve Bakanlık Gümrükler Genel Müdürlüğünden birer temsilci olmak üzere başkan dahil dört üyeden oluşur. Gerek görülmesi halinde ilgili yetkili kuruluş temsilcileri de komisyona üye olarak davet edilir.

(2) Komisyon üyelerinin en az daire başkanı düzeyinde olması esastır. İhtiyaç halinde komisyon toplantılarına konusunda uzman kişiler davet edilebilir.

(3) Komisyon, birinci fıkrada yer alan üye tam sayısıyla toplanır. İlk toplantıda üye tam sayısının sağlanamaması halinde toplantı ertelenir. İkinci toplantıda salt çoğunluk aranır.

(4) Komisyon, 12 nci maddenin ikinci fıkrasındaki iddiaları ve bu iddiaların araştırılmasına yönelik edinilmiş olan bilgi, belge ve görüşleri değerlendirerek bir komisyon raporu hazırlar. Raporda ihraç edilen ürünün 12 nci maddenin birinci fıkrasına aykırı olup olmadığına ilişkin tespitler ile ilgili firmaya 7223 sayılı Kanunun 20 nci maddesinin dördüncü fıkrasında ve Teknik Düzenlemeler Rejimi Kararının 13 üncü maddesinde belirtilen müeyyidelerin uygulanıp uygulanmamasına ve uygulanacak müeyyidenin ağırlığına yönelik 17 nci madde çerçevesinde alınacak karara yer verilir. Karar oy çokluğuyla alınır.

(5) Komisyon raporu doğrultusunda alınan müeyyide kararları bakan yardımcılığı onayı ile uygulamaya konulur.

(6) Komisyonun sekretarya hizmetleri Genel Müdürlük tarafından yürütülür.

DÖRDÜNCÜ BÖLÜM

İthalatta Ürün Güvenliği ve Ticari Kalite Denetimleri

İthalatta Bakanlık tarafından yürütülen ürün güvenliği denetimleri

MADDE 14- (1) İthalatta Bakanlık tarafından yürütülen ürün güvenliği denetimleri, Bakanlığın bölge müdürlükleri ürün güvenliği denetimleri müdürlüklerinde görevli ticaret denetmenleri tarafından Bakanlıkça belirlenecek usul ve esaslara göre yürütülür.

(2) Bakanlık gerekli görmesi halinde, denetimleri kendi adına yapmak üzere ilgili mevzuat hükümleri çerçevesinde bir başka kuruluşu görevlendirebilir. Görevlendirmenin kapsamı ile bu kuruluşun denetimlerdeki görev, yetki ve sorumlulukları Bakanlıkça belirlenir.

(3) Bakanlık birinci ve ikinci fıkralarda belirtilen denetimleri, kurduğu elektronik sistem üzerinden yürütür ve takip eder.

(4) İthalat denetimi işlemlerine; ithalatçı veya temsilcisinin Bakanlığa müracaat etmesi üzerine başlanır.

(5) Denetimlerde gerekli görülmesi halinde, test edilmek üzere, denetim birimi tarafından numune alınabilir. Numune alımına ilişkin usul ve esaslar Bakanlık tarafından belirlenir.

(6) Denetim neticesinde ithalatı uygun bulunan ürünler için ithalatçı veya temsilcisine elektronik sistem üzerinden TAREKS referans numarası verilir.

(7) Altıncı fıkrada belirtilen TAREKS referans numarasının bulunmaması halinde, söz konusu ürünün ithalatına ilgili gümrük idaresince izin verilmez.

İthalatta diğer yetkili kuruluşlar tarafından yürütülen ürün güvenliği denetimleri

MADDE 15- (1) İthalatta diğer yetkili kuruluşlar tarafından yürütülen ürün güvenliği denetimlerine dair usul ve esaslar Bakanlıkça belirlenir.

(2) Yetkili kuruluşlar, birinci fıkrada belirtilen usul ve esasların uygulanması için Bakanlığın görüşleri doğrultusunda düzenleme yapabilir.

(3) Yetkili kuruluşlar birinci fıkrada belirtilen denetimlerin sonuçlarını Bakanlıkça belirlenen süreye ve formata uygun olarak Bakanlığa bildirir.

İthalatta ticari kalite denetimleri

MADDE 16- (1) İthalata konu tarım ve gıda ürünlerinden gerekli görülenlerin ticari kalite denetimleri Bakanlığın bölge müdürlükleri ürün güvenliği denetimleri müdürlüklerinde görevli ticaret denetmenleri tarafından Bakanlıkça belirlenecek usul ve esaslara göre yapılır.

(2) Birinci fıkra kapsamında yürütülen ticari kalite denetimleri sonucunda uygun bulunmayan ürünlerin ithalatına izin verilmez.

BEŞİNCİ BÖLÜM

Uygulanacak Müeyyideler

Uygulanacak müeyyideler

MADDE 17- (1) Bu Yönetmelik hükümlerine aykırı hareket edenler, sahte belge kullananlar ve belgelerde tahrifat yapanlar hakkında, 7223 sayılı Kanunun 20 nci maddesi ile Teknik Düzenlemeler Rejimi Kararının 13 üncü maddesinde belirtilen müeyyideler uygulanır.

(2) 7223 sayılı Kanunun 20 nci maddesindeki idari para cezalarının bu Yönetmeliğe aykırı hareket edilmesi halinde uygulanmasında;

a) Ürüne ilişkin yetkili kuruluş tarafından yapılacak risk değerlendirmesi sonucu ve ihlalin ağırlığı,

b) İhlalin mükerrerliği,

c) Firmanın mali durumu,

ç) Firmanın gönüllü önlem uygulayıp uygulamadığı,

d) Ticari faaliyetin büyüklüğü,

hususları göz önünde bulundurulur.

(3) 7223 sayılı Kanunun 20 nci maddesinin dördüncü fıkrasındaki idari para cezasının uygulanmasında; uygunsuzluğa konu ürünün gerçekleşen FOB bedelinin Türk Lirası karşılığı hesaplanırken, ürünün ihracatının gerçekleştiği tarihteki Türkiye Cumhuriyet Merkez Bankası döviz satış kuru esas alınır.

(4) İdari para cezalarının etkili, orantılı ve caydırıcı olacak şekilde uygulanması esastır.

ALTINCI BÖLÜM

Çeşitli ve Son Hükümler

Yürürlükten kaldırılan yönetmelik

MADDE 18- (1) 31/12/2003 tarihli ve 25333 üçüncü mükerrer sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Dış Ticarette Teknik Düzenlemeler ve Standardizasyon Yönetmeliği yürürlükten kaldırılmıştır.

(2) Birinci fıkra ile yürürlükten kaldırılan Dış Ticarette Teknik Düzenlemeler ve Standardizasyon Yönetmeliğine yapılan atıflar bu Yönetmeliğe yapılmış sayılır.

Yürürlük

MADDE 19- (1) Bu Yönetmelik yayımı tarihinde yürürlüğe girer.

Yürütme

MADDE 20- (1) Bu Yönetmelik hükümlerini Ticaret Bakanı yürütür.

 

 


Kaynak: Resmi Gazete 16.8.2023
Yasal Uyarı: Bu içerikte yer alan bilgi, görsel, tablolar, açıklama, yorum, analiz ve bir bütün olarak içeriğin tamamı sadece genel bilgilendirme amacıyla verilmiştir. Kişi veya kuruma özel profesyonel bir bilgilendirme ve yönlendirmede bulunma amacı güdülmemiştir. Konu ile benzerlik gösterse de her işletmenin kendi özel şartları nedeniyle farklı durumları olabilir. Bu nedenle, bu yazıda belirtilen içerikte yola çıkarak işletmenizi etkileyecek herhangi bir karar alıp uygulamaya geçmeden önce, uzmanına danışmanız menfaatiniz gereğidir. Muhasebenews veya ilişkili olduğu kişi veya kurumlardan hiç biri, bu belgede yer alan bilgi, tablo, görsel, görüş ve diğer türdeki tüm içeriklerin özel veya resmi, gerçek veya tüzel kişi, kurum ve organizasyonlar tarafından kullanılması sonucunda ortaya çıkabilecek zarar veya ziyandan sorumlu değildir.


]]>
https://www.muhasebenews.com/dis-ticarette-teknik-duzenlemeler-yonetmeligi-resmi-gazetede-yayimlandi-16-8-2023/feed/ 0
MEB Denklik Yönetmeliği Yayımlandı (5.4.2023) https://www.muhasebenews.com/meb-denklik-yonetmeligi-yayimlandi-5-4-2023/ https://www.muhasebenews.com/meb-denklik-yonetmeligi-yayimlandi-5-4-2023/#respond Wed, 05 Apr 2023 07:30:20 +0000 https://www.muhasebenews.com/?p=141277
5 Nisan 2023 ÇARŞAMBA Resmî Gazete Sayı : 32154
YÖNETMELİK

Millî Eğitim Bakanlığından:

MİLLÎ EĞİTİM BAKANLIĞI

DENKLİK YÖNETMELİĞİ

 

BİRİNCİ BÖLÜM

Başlangıç Hükümleri

Amaç ve kapsam

MADDE 1- (1) Bu Yönetmeliğin amacı, yurt içinde milletlerarası ilköğretim ve ortaöğretim düzeyindeki özel öğretim kurumları ve büyükelçilikler tarafından açılmış okullar ile yurt dışındaki ilköğretim ve ortaöğretim kurumlarından alınan öğrenim belgesi ve diplomaların denklik işlemlerinde uyulacak usul ve esasları belirlemektir.

Dayanak

MADDE 2- (1) Bu Yönetmelik, 5/1/1961 tarihli ve 222 sayılı İlköğretim ve Eğitim Kanununun 4 üncü maddesi, 8/2/2007 tarihli ve 5580 sayılı Özel Öğretim Kurumları Kanununun 2 nci ve 5 inci maddeleri, 27/11/2007 tarihli ve 5718 sayılı Milletlerarası Özel Hukuk ve Usul Hukuku Hakkında Kanunun 4 üncü maddesi, 4/4/2013 tarihli ve 6458 sayılı Yabancılar ve Uluslararası Koruma Kanununun 59 uncu maddesi ve 1 sayılı Cumhurbaşkanlığı Teşkilatı Hakkında Cumhurbaşkanlığı Kararnamesinin 301 inci, 319 uncu ve 326 ncı maddelerine dayanılarak hazırlanmıştır.

Tanımlar

MADDE 3- (1) Bu Yönetmelikte geçen;

a) Bakanlık: Millî Eğitim Bakanlığını,

b) Başkanlık: Talim ve Terbiye Kurulu Başkanlığını,

c) Başvuru Kimlik Belgesi: Mavi kart, yabancı misyon kimlik kartı, yabancı misyon aile üyesi kimlik kartı, çalışma belgesi, ikamet izni müracaat belgesi, ikamet izni belgesi, geçici koruma belgesi, göçmen belgesi, uluslararası koruma başvuru sahibi kimlik belgesi, uluslararası koruma statü sahibi kimlik belgesi, vatansız kişi kimlik belgesini,

ç) Denklik: Yurt içinde milletlerarası ilköğretim ve ortaöğretim düzeyindeki özel öğretim kurumları ve büyükelçiliklerce açılmış okullar ile yurt dışındaki ilköğretim ve ortaöğretim kurumlarından alınan belgelerin ülkemizde hangi sınıf, alan, dal veya bölüme eş değer olduğunun tespit edilme işlemini,

d) Denklik merkezi: Yurt dışında eğitim müşavirliği veya ataşeliklerde, yurt içinde ise il millî eğitim müdürlükleri ve Talim ve Terbiye Kurulu Başkanlığınca belirlenen ilçe millî eğitim müdürlüklerinde denklik iş ve işlemlerinin yürütüldüğü birimleri,

e) e-Denklik Modülü: Denklik işlemlerinin elektronik ortamda yürütüldüğü ve bilgilerin muhafaza edildiği sistemi,

f) Eğitim ataşeliği: Türkiye Cumhuriyeti Başkonsoloslukları bünyesinde bulunan eğitim ataşeliklerini,

g) Eğitim müşavirliği: Türkiye Cumhuriyeti Büyükelçilikleri bünyesinde bulunan eğitim müşavirliklerini,

ğ) Uzaktan öğretim: Çeşitli iletişim araçları kullanılarak yapılan ve yüz yüze olmayan öğretimi,

ifade eder.

İKİNCİ BÖLÜM

Denklik İşlemleri

Denklik işlemini yapacak denklik merkezleri ve denklik için başvuru

MADDE 4- (1) Denklik merkezlerine;

a) Yurt içinde Türkiye Cumhuriyeti vatandaşları, Türkiye Cumhuriyeti Kimlik Kartı veya Türkiye Cumhuriyeti Nüfus Cüzdanı; yabancı ülke vatandaşları ise başvuru kimlik belgesi ile başvuruda bulunur.

b) Yurt dışında Eğitim Müşavirliklerine/Ataşeliklerine pasaport veya kimlik belgesi ile başvuruda bulunulur.

(2) Denklik işlemi, denklik talebinde bulunan kişinin belgelerinin asılları ile denklik merkezlerinde e-Denklik modülü üzerinden gerçekleştirilir.

(3) Başvuru sahiplerine elektronik ortam üzerinden yapılan duyurular ve sonuçlar tebliğ hükmündedir.

(4) Denklik işlemi, yurt içinde milletlerarası ilköğretim ve ortaöğretim düzeyindeki özel öğretim kurumları ve büyükelçilikler tarafından açılmış okullar ile yurt dışındaki ilköğretim ve ortaöğretim kurumlarından alınan karne, transkript, öğrenim belgesi, sertifika, ayrılma belgesi, süresi içinde sunulmuş geçici mezuniyet belgesi ve diploma gibi belgelerin asılları ile yapılır. Denklik işlemi, söz konusu belgelerin asıllarının zayi olması veya bulunmaması hâlinde öğrencinin öğrenim gördüğü okul müdürlüğünden/belgenin aslını düzenleyen kurumdan aldığı, aslına uygunluğu okul müdürlüğü/belgenin aslını düzenleyen kurum tarafından ve ilgili ülkenin eğitim bakanlığından onaylanmış apostile üye ülkelerde apostil onaylı, apostil olmadığı durumlarda ilgili ülkenin büyükelçiliği onaylı suret ve fotokopiler ile de yapılabilir.

(5) Ders yılı içinde öğrenim belgesi olmadan gelen öğrencinin, eğitim-öğretimden uzak kalmaması için hangi ülke, okul ve sınıfta okuduğuna dair velisinin yazılı beyanı doğrultusunda geçici olarak okula devamı sağlanır. Ancak veliden öğrencinin öğrenim belgelerini üç ay içinde getirmesi istenir. İlgili öğrencinin kesin denklik işleminin sonuçlandırılması, öğrencinin velisi tarafından takip edilir. Öğrenim belgelerinin belirtilen süre içerisinde ibraz edilememesi durumunda 16 ncı madde doğrultusunda işlem yapılır.

(6) Savaş, afet ve/veya sığınma nedeniyle denklik talebinde bulunanlardan belgelerini ibraz edemeyenlere seviye tespit sınavı uygulanır. Sınav neticesinde tespit edilen sınıf seviyesine denklik işlemi yapılır ve öğrencinin öğrenimine devamı sağlanır.

(7) Denklik başvurusunda bulunan öğrencinin, farklı okul türlerine ait ibraz ettiği belgelere göre başarılı olduğu ders sayısı ve içeriği birlikte değerlendirilerek uygun ilköğretim ve/veya ortaöğretim okullarından birine veya bir sınıf, alan, bölüm veya dala denklik işlemi yapılır.

Denklik işlemi için istenecek belgeler

MADDE 5- (1) Denklik işlemi için başvuruda bulunanlarca, e-Denklik modülü üzerinden EK-1’de yer alan Denklik Belgesi Alacaklar İçin Başvuru Formu doldurulur, aşağıdaki belgelerin aslı forma eklenir:

a) İlköğretim okullarına denkliği yapılacak olanlar için yurt dışındaki okullardan, yabancı uyruklu olup Türkiye’deki büyükelçilikler tarafından açılmış okullardan ve milletlerarası ilköğretim ve bünyesinde ilköğretim bulunan ortaöğretim düzeyindeki özel okullardan aldıkları son yıla ait onaylı karne, ayrılma belgesi veya varsa diploma.

b) Ortaöğretim kurumlarından 9 uncu sınıfa denkliği yapılacak olanlar için ilköğretim diploması ya da ilköğretimi bitirdiğine dair belge; ara sınıflara denkliği yapılacaklar için yurt dışındaki okullardan veya Türkiye’deki büyükelçiliklerce açılmış okul ve milletlerarası ilköğretim ve ortaöğretim düzeyindeki okullardan aldıkları geçmiş yıllara ait karne, transkript veya ayrılma belgesi.

c) Olağan dışı durumlarda, öğreniminin bir kısmını uzaktan öğretim yolu ile yapmış olup ara sınıfa kayıt yaptıracak olanlar için transkript veya öğrenim belgesi.

ç) Mezun durumda olanlar için apostil, apostil olmadığı durumlarda eğitim bakanlığı, dışişleri bakanlığı ya da büyükelçilik onaylı diploma/diploma almaya hak kazandığına dair belge.

d) Denklik talebinde bulunan kişinin belgelerinin ilgili ülkeye ait resmî dil/dillere yeterliliği olan personel olmaması hâlinde denklik talebinde bulunan kişinin öğrenim belgelerinin noter onaylı tercümeleri, yurt dışında yapılan tercümelerde ise 18/1/1972 tarihli ve 1512 sayılı Noterlik Kanunu uyarınca konsolosluk onayı.

e) Yurt içindeki denklik merkezlerine başvurularda Türkiye Cumhuriyeti vatandaşları için Türkiye Cumhuriyeti Kimlik Kartı veya Türkiye Cumhuriyeti Nüfus Cüzdanı, yabancı ülke vatandaşları için başvuru kimlik belgesi, yurt dışındaki denklik merkezlerine başvurularda pasaport veya kimlik belgesi.

f) Başvuru sahibinden pasaportla birlikte eğitim gördüğü ülkeye ait giriş-çıkış sayfaları, sayfaların ibraz edilememesi hâlinde eğitim süresince ilgili ülkede bulunduğuna dair belge.

(2) Denklik Belgesi Alacaklar İçin Başvuru Formuna eklenen belgeler başvuruda bulunanlarca sisteme yüklenir ve belgelerin asılları denklik merkezine ibraz edilir.

(3) Denklik merkezlerince belgelerin sahte olması veya üzerinde tahrifat yapıldığının tespit edilmesi hâlinde denklik verilmez, verilmişse iptal edilir ve ilgili hakkında Cumhuriyet Başsavcılıklarına suç duyurusunda bulunulur.

Denklik belgesinin düzenlenmesi, itiraz ve zayi

MADDE 6- (1) Denklik belgesi düzenlenirken; başvuru sahibinin, e-Denklik sistemine yüklenen belgelerinin aslına uygunluğu yetkili kişi tarafından kontrol edilerek onaylanır. Denklik Belgesi Alacaklar İçin Başvuru Formundaki bilgiler ve ekindeki belgeler, ilgili ülkeye ait ölçütler dikkate alınarak değerlendirilir. Denkliklerde ilköğretim ve ortaöğretim bir bütün hâlinde dikkate alınır. Türkiye’deki zorunlu öğrenime başlama yaşı, ilgilinin öğrenime başlama yaşı kabul edilerek sınıfı sınıfına denklik yapılır. Ancak ilköğretimle ortaöğretimin toplam öğrenim süresi 12 yıldan az veya fazla olan ülkelerde öğrenim görenlerden lise son sınıfa geçenler, liselerin son sınıfına geçenler gibi; lise son sınıfta öğrenim görenler ise liselerin son sınıfında öğrenim görenler gibi değerlendirilir.

(2) Denklik onay işlemleri tamamlandıktan sonra denklik belgeleri EK-2 ila EK-5’te yer alan denklik belgesi örneklerine uygun olarak düzenlenir.

(3) Denklik belgesine itiraz süresi düzenlenme tarihinden itibaren üç aydır. Denklik belgesine itirazda bulunulması hâlinde yeniden değerlendirme yapılır. İtiraz, denklik belgesini düzenleyen denklik merkezine yapılır ve denklik merkezince değerlendirilerek sonuç ilgiliye bildirilir. Ancak ikinci defa itirazda bulunulması hâlinde itiraz başvurusu, denklik belgesini düzenleyen denklik merkezince Başkanlığa yönlendirilir. Başkanlık tarafından verilen kararlar kesindir.

(4) e-Denklik modülünün kullanıma açılmasından önce düzenlenen denklik belgesinin zayi olması hâlinde, denklik merkezine başvuru üzerine belgenin onaylı bir örneği ilgiliye elden teslim edilir veya kişinin dilekçesinde beyan ettiği adrese posta ile gönderilir.

(5) Sağlık alanı ile kalfalık ve ustalık belgelerinin denkliklerinde Meslekî ve Teknik Eğitim Genel Müdürlüğünün, meslek kurslarıyla ilgili denkliklerde Hayat Boyu Öğrenme Genel Müdürlüğünün görüşü alınır. Mevzuatta yer almayan hususlardaki denklik işlemleri Başkanlık görüşü doğrultusunda yapılır.

(6) Yurt dışındaki denklik merkezlerince sağlık alanı ile ilgili diploma veya belgelere denklik işlemi yapılmaz. Bu denklikler, yurt içindeki sağlık alanlarının bulunduğu denklik merkezlerinde ilgili derslerin öğretmenlerinden oluşturulacak komisyon tarafından yapılır.

(7) Yurt içinde resmî/özel öğretim kurumları arasında yapılacak nakillerde haftalık ders çizelgeleri veya ders isimlerinde ortaya çıkabilecek kurumlar arası farklılıkların çözümünde Başkanlık görüşü ile denkleştirme/denklik işlemi yapılır.

(8) Yurt içinde herhangi bir ortaöğretim kurumundan mezun olduktan sonra yurt dışında aynı düzeyde öğrenim görenlerin denklik talep etmesi hâlinde; eğitim süresinin tamamını ilgili ülkede geçirmiş olması ve fiilen eğitim alması koşuluyla, öğrenim gördüğü süre içerisindeki ikamet ve pasaport giriş-çıkış kayıtları kontrol edilerek farklı bir ortaöğretim kurumundan alınan ikinci ortaöğretim diplomasına denklik işlemi yapılır. Düzenlenen denklik belgesinde ilgilinin aynı kademede Türkiye’de eğitim almış olduğu belirtilir.

Yurt dışından gelen öğrencilerin diploma notu

MADDE 7- (1) Öğrenimlerini yurt dışında örgün öğretim yoluyla yapmakta iken yurda dönen öğrencilerin, ülkemizdeki okullardan mezun olmaları hâlinde, diploma notları 7/9/2013 tarihli ve 28758 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Millî Eğitim Bakanlığı Ortaöğretim Kurumları Yönetmeliği hükümleri doğrultusunda belirlenir.

Alan/bölüm/dal tespiti

MADDE 8- (1) Merkezî sınav puanıyla öğrenci alan ortaöğretim kurumları hariç olmak üzere, diğer ortaöğretim kurumlarının ara ve son sınıflarına alınacak öğrenciler için düzenlenecek denklik belgelerine, öğrencilerin devam edecekleri alan/bölüm/dal yazılır. Yurt dışında aldıkları karne veya belgelerde alan/bölüm/dal belirtilmemiş olan öğrencilerin en son tarihli öğrenim belgelerinden başlamak üzere okudukları dersler ve aldıkları notlar değerlendirilerek alan/bölüm/dal belirlenir.

(2) Ortaöğretim kurumlarını bitirenler seviyesinde öğrenim görmüş sayılan öğrencilerin denkliğe esas olan bitirme belgelerinde, mezun oldukları alan/bölüm/dal belirtilmemiş ise okudukları dersler ve aldıkları notlara göre alan/bölüm/dal tespiti yapılır. Bu tespitin yapılamaması durumunda, denklik belgelerinde, mezun oldukları alan/bölüm/dal belirtilmez.

(3) Merkezî sınav puanı ile bir okula yerleştikten sonra eğitimine devam etmek üzere yurt dışına giden öğrencilerin, merkezî sınavdan almış olduğu puan hakkı saklı kalır. Bu öğrencilerin eğitimleri devam ederken yurda dönmeleri hâlinde, denklik işlemleri yapıldıktan sonra Millî Eğitim Bakanlığı Ortaöğretim Kurumları Yönetmeliğinin ilgili hükümleri doğrultusunda nakil ve kayıt işlemleri yapılır.

Açık öğretim liselerine denklik

MADDE 9- (1) Örgün öğretim yoluyla sınıf geçme, kredi veya sertifikasyon sistemine göre ortaöğretim seviyesinde ara sınıflara devam edecek durumda olup açık öğretim liselerine devam etmek isteyenler ile öğrenim çağı dışına çıkanların denklik belgelerinde, öğrenim düzeyi ve tamamladıkları dönem belirtilir.

ÜÇÜNCÜ BÖLÜM

Denklik İstenmeyecek Öğrenciler

Denklik istenmeyecek öğrenciler

MADDE 10- (1) Türkiye Cumhuriyeti tarafından yurt dışında açılan okullar ile 17/6/2016 tarihli ve 6721 sayılı Türkiye Maarif Vakfı Kanununa göre yurt dışında faaliyet gösteren okullardan ve Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti Millî Eğitim Bakanlığına bağlı resmî ve özel okullardan gelen öğrenciler;

a) Denklik işlemine tabi tutulmaz.

b) Tasdikname, diploma ve diğer öğrenim belgelerine göre aynı türdeki okullara kaydedilir ve bu öğrencilerin dosyaları okullarından istenir.

c) Ülkemizde merkezî sınavla ve/veya yetenek sınavıyla öğrenci alan okullara kayıt-kabul ve nakil talebinde bulunmaları hâlinde, haklarında söz konusu okulların ilgili mevzuat hükümlerine göre işlem yapılır.

(2) Denkliğe tabi tutulmaksızın ülkemizdeki okullara kaydı yapılan öğrencilerden, ilköğretim okullarında bir üst sınıfa sorumlu olarak geçtiği belirtilenler, sorumluluktan muaf tutulur.

Büyükelçilikler tarafından açılmış ilköğretim okulları ile milletlerarası ilköğretim ve ortaöğretim düzeyindeki okullar

MADDE 11- (1) Milletlerarası ilköğretim ve ortaöğretim düzeyindeki özel okullarda okumakta iken Türkiye Cumhuriyeti vatandaşı olanların denklik işlemleri 5580 sayılı Kanunun 5 inci maddesi, büyükelçiliklerce açılmış ilköğretim okullarında okumakta iken Türkiye Cumhuriyeti vatandaşı olanların denklik işlemleri ise 222 sayılı Kanunun 4 üncü maddesi kapsamında değerlendirilir.

DÖRDÜNCÜ BÖLÜM

Tereddüt Edilen ve Geçersiz Belgeler

Terör örgütlerine mensubiyet, irtibat veya iltisak şüphesi bulunan kurumlardan alınan belgeler

MADDE 12- (1) Yurt dışında terör örgütlerine mensubiyeti, irtibatı veya iltisakı konusunda tereddüde düşülen öğretim kurumlarından alınan belgeler denklik işlemlerinde değerlendirilmez; ancak belge sahibine yaş ve sınıf seviyesi gözetilerek Başkanlık görüşü doğrultusunda seviye tespit sınavı uygulanır.

Denkliği yapılmayacak belgeler

MADDE 13- (1) 5580 sayılı Kanun kapsamı dışındaki özel okul/kurumlardan alınan belgelere denklik işlemi yapılmaz.

(2) Uzaktan öğretim yoluyla alınmış olan mezuniyet belgeleri ve diplomalara denklik işlemi yapılmaz.

BEŞİNCİ BÖLÜM

Denklik Belgesi ile Kayıt İçin Başvurulan Okul Müdürlüklerinin Yapacağı İşlemler

Öğrencilerin denklik belgelerinde belirtilen sınıfa alınmaları

MADDE 14- (1) Öğrenciler, denklik belgesinde belirtilen sınıfa alınırlar. Ancak öğrenimine ara verme, geç başlama veya sınıf tekrarı gibi sebeplerle 26/7/2014 tarihli ve 29072 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Millî Eğitim Bakanlığı Okul Öncesi Eğitim ve İlköğretim Kurumları Yönetmeliği veya Millî Eğitim Bakanlığı Ortaöğretim Kurumları Yönetmeliğinde belirlenen yaş sınırını aşmış olanların örgün eğitim kurumlarına kaydı yapılmaz.

(2) Hazırlık sınıfına kaydı yapıldıktan sonra yurt dışındaki dil kurslarına devam eden öğrenciler, aynı ders yılında yurda dönmeleri hâlinde hazırlık sınıfına devam ettirilir. Bu öğrencilerin başarılarının değerlendirilmesinde, Millî Eğitim Bakanlığı Ortaöğretim Kurumları Yönetmeliğinin ilgili hükümleri uygulanır.

Bir alt sınıfa alınacak öğrenciler

MADDE 15- (1) Velilerin okul müdürlüklerine verecekleri dilekçe ile çocuklarının denklik belgelerinde belirtilen sınıfın bir alt sınıfına alınmasını istemeleri hâlinde, bu istek okul müdürlüğünce yerine getirilir.

ALTINCI BÖLÜM

Sınav İşlemleri

Seviye tespit sınavı

MADDE 16- (1) 19/9/2006 tarihli ve 5543 sayılı İskân Kanunu uyarınca göçmen belgesi sahipleri ile savaş, afet ve/veya sığınma nedeniyle belgelerini ibraz edemeyenlere seviye tespit sınavı yapılır. Ancak ilkokul 1-4 üncü sınıflara alınacak öğrenciler için seviye tespit sınavı yapılmaz. Bu öğrencilerin yaşı ve velisinin beyanı dikkate alınarak sınıf seviyesi belirlenir.

(2) Seviye tespit sınavının Ölçme, Değerlendirme ve Sınav Hizmetleri Genel Müdürlüğünce e-Sınav merkezlerinde yapılması esastır. Ortaokul 5-8 inci sınıflara devam etmek isteyen öğrenciler için yapılacak olan seviye tespit sınavı Millî Eğitim Bakanlığı Açık Öğretim Ortaokulu sınav sorularından, ortaöğretim kurumlarına devam etmek isteyen öğrenciler için yapılacak olan seviye tespit sınavı Millî Eğitim Bakanlığı Açık Öğretim Lisesi sınav sorularından oluşturulur.

(3) Seviye tespit sınavına katılacak kişiler için e-Denklik modülü üzerinden e-Sınav randevusu alınır. Seviye tespit sınavlarının tarihleri denklik merkezi tarafından ilgiliye bildirilir.

(4) Denklik merkezleri tarafından e-Sınav randevusu alındıktan sonra adaylara sınav giriş belgesi teslim edilir.

(5) Denklik merkezince, seviye tespit sınavı sonunda öğrencinin adı, soyadı, sınava girilen derslerden alınan puanlar ve sınav tarihine ilişkin bilgiler e-Sınav sistemi üzerinden alınır.

(6) Seviye tespit sınavı, öğrencilerin yaş ve sınıf düzeyleri de göz önüne alınarak ortaokul 5-8 inci sınıflarda ve merkezî sınav puanıyla öğrenci alan ortaöğretim kurumları hariç olmak üzere öğrencinin devam edeceği ortaöğretim kurumlarında okulun tür, alan, bölüm ve dalına ait Başkanlıkça çıkarılan denklik kılavuzunda belirlenen derslerden Türkçe olarak uygulanır.

(7) Seviye tespit sınavlarının uygulama ve değerlendirilmesinde ilköğretim kurumlarında Millî Eğitim Bakanlığı Okul Öncesi Eğitim ve İlköğretim Kurumları Yönetmeliği; ortaöğretim kurumlarında Millî Eğitim Bakanlığı Ortaöğretim Kurumları Yönetmeliğinin ilgili hükümleri uygulanır. Seviye tespit sınavında başarısız olunması hâlinde bir alt sınıf seviyesinden sınav yapılır. Yeniden başarısız olunması hâlinde bulunduğu eğitim kademesinin en alt sınıfına kadar sınav tekrarlanır.

(8) Sınav sonuçlarına itiraz, öğrencinin veya velinin yazılı başvurusu ile denklik merkezlerine yapılır. Denklik merkezince iletilen başvuru Ölçme, Değerlendirme ve Sınav Hizmetleri Genel Müdürlüğünün ilgili birimince tekrar değerlendirilir ve sınav sonucu denklik merkezine, denklik merkezi tarafından da öğrenciye veya veliye bildirilir.

(9) Özel eğitim ihtiyacı olan veya özel yetenekli öğrencilerin seviye tespit sınavları, rehberlik ve araştırma merkezi ile iş birliği yapılarak gerçekleştirilir ve değerlendirilir.

(10) Seviye tespit sınavı sonucunda elde edilen başarı puanlarının ortalaması, düzenlenen Denklik Belgesinde ara sınıflarda olanlar için yılsonu başarı puanı olarak, mezun durumda bulunanlar için ilköğretim/ortaöğretim mezuniyet puanı olarak belirtilir.

YEDİNCİ BÖLÜM

Çeşitli ve Son Hükümler

Okulu süresinden önce bitirenler

MADDE 17- (1) İlgili ülkenin eğitim bakanlığından veya büyükelçiliğinden resmî yazı ile belgelendirmeleri hâlinde geldikleri ülkedeki okul kademesini, daha kısa sürede bitirerek bir üst öğrenime devam hakkı kazananlar ile sınıf atlatılarak üst sınıflara devam hakkı kazananların hakları korunur.

Denklik kılavuzu

MADDE 18- (1) Bu Yönetmeliğe dayalı olarak Başkanlıkça denklik kılavuzu çıkarılır.

Yetki ve yönerge

MADDE 19- (1) Bu Yönetmeliğin uygulanmasında doğabilecek tereddütleri gidermeye Bakan yetkilidir.

(2) Bu Yönetmeliğin uygulanması ve diğer hususlar yönerge ile düzenlenir.

Yürürlükten kaldırılan yönetmelik

MADDE 20- (1) 30/5/2019 tarihli ve 30789 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Millî Eğitim Bakanlığı Denklik Yönetmeliği yürürlükten kaldırılmıştır.

Yürürlük

MADDE 21- (1) Bu Yönetmelik yayımı tarihinde yürürlüğe girer.

Yürütme

MADDE 22- (1) Bu Yönetmelik hükümlerini Millî Eğitim Bakanı yürütür.

 

Ekleri için tıklayınız

 


Kaynak: Resmi Gazete – 5.4.2023
Yasal Uyarı: Bu içerikte yer alan bilgi, görsel, tablolar, açıklama, yorum, analiz ve bir bütün olarak içeriğin tamamı sadece genel bilgilendirme amacıyla verilmiştir. Kişi veya kuruma özel profesyonel bir bilgilendirme ve yönlendirmede bulunma amacı güdülmemiştir. Konu ile benzerlik gösterse de her işletmenin kendi özel şartları nedeniyle farklı durumları olabilir. Bu nedenle, bu yazıda belirtilen içerikte yola çıkarak işletmenizi etkileyecek herhangi bir karar alıp uygulamaya geçmeden önce, uzmanına danışmanız menfaatiniz gereğidir. Muhasebenews veya ilişkili olduğu kişi veya kurumlardan hiç biri, bu belgede yer alan bilgi, tablo, görsel, görüş ve diğer türdeki tüm içeriklerin özel veya resmi, gerçek veya tüzel kişi, kurum ve organizasyonlar tarafından kullanılması sonucunda ortaya çıkabilecek zarar veya ziyandan sorumlu değildir.


]]>
https://www.muhasebenews.com/meb-denklik-yonetmeligi-yayimlandi-5-4-2023/feed/ 0
Göç İdaresi Başkanlığı Rehberlik ve Denetim Başkanlığı Yönetmeliği 31.12.2022 https://www.muhasebenews.com/goc-idaresi-baskanligi-rehberlik-ve-denetim-baskanligi-yonetmeligi-31-12-2022/ https://www.muhasebenews.com/goc-idaresi-baskanligi-rehberlik-ve-denetim-baskanligi-yonetmeligi-31-12-2022/#respond Mon, 02 Jan 2023 06:21:56 +0000 https://www.muhasebenews.com/?p=136477
31 Aralık 2022 CUMARTESİ Resmî Gazete Sayı : 32060 (5. Mükerrer)
YÖNETMELİK

İçişleri Bakanlığı (Göç İdaresi Başkanlığı)’ndan:

GÖÇ İDARESİ BAŞKANLIĞI REHBERLİK VE

DENETİM BAŞKANLIĞI YÖNETMELİĞİ

 

BİRİNCİ KISIM

Başlangıç Hükümleri

Amaç ve kapsam

MADDE 1- (1) Bu Yönetmeliğin amacı; Göç İdaresi Başkanlığı Rehberlik ve Denetim Başkanlığının görev, kuruluş, yetki ve sorumluluklarına, denetçi yardımcılarının mesleğe giriş sınavına, yetiştirilmelerine, yeterlik sınavına, denetçiliğe ve başdenetçiliğe atanma koşullarına ilişkin usul ve esasları belirlemektir.

(2) Bu Yönetmelik; Başkan, başkan yardımcıları, grup başkanları, denetçiler ve denetçi yardımcıları, çalışma grubu başkanları ile Başkanlık teşkilatındaki görevli diğer personel ve denetime tabi olanların çalışma usul ve esaslarını kapsar.

Dayanak

MADDE 2- (1) Bu Yönetmelik, 4 sayılı Bakanlıklara Bağlı, İlgili, İlişkili Kurum ve Kuruluşlar ile Diğer Kurum ve Kuruluşların Teşkilatı Hakkında Cumhurbaşkanlığı Kararnamesinin 166 ncı ve 796 ncı maddeleri ile 27/6/1989 tarihli ve 375 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin ek 24 üncü maddesine dayanılarak hazırlanmıştır.

Tanımlar

MADDE 3- (1) Bu Yönetmelikte geçen;

a) Bakan: İçişleri Bakanını,

b) Bakanlık: İçişleri Bakanlığını,

c) Başkan: Göç İdaresi Başkanlığı Rehberlik ve Denetim Başkanını,

ç) Başkan yardımcısı: Rehberlik ve Denetim Başkanına yardımcı olmak üzere görevlendirilenleri,

d) Başkanlık: Göç İdaresi Başkanlığı Rehberlik ve Denetim Başkanlığını,

e) Çalışma grubu başkanı: Rehberlik ve Denetim Başkanına bağlı olarak Başkanlık işlerinin yürütümü için görevlendirilenleri,

f) Çalışma grubu başkanlığı: Rehberlik ve Denetim Başkanlığının görevleri ve büro faaliyetlerinin yürütümü amacıyla oluşturulan çalışma grubu başkanı ile memurlar ve yardımcı personelden oluşan birimleri,

g) Denetçi yardımcısı: Denetime yetkili veya yetkisiz Göç İdaresi Başkanlığı denetçi yardımcılarını,

ğ) Denetçi: Göç İdaresi Başkanlığı denetçileri ile Göç İdaresi Başkanlığı başdenetçilerini,

h) Giriş Sınav Kurulu: Giriş sınavını yapan kurulu,

ı) Giriş sınavı: Denetçi yardımcılığına atanabilmek için KPSS sonuçlarına göre yazılı ve sözlü olarak iki aşamalı veya sadece sözlü olmak üzere tek aşamalı olarak yapılan sınavı,

i) Grup başkanlığı: Ankara dışında denetçilerin görev merkezi olarak kurulabilecek başkanlıkları,

j) Jüri: Tez jürisini,

k) Kurum Başkanı: Göç İdaresi Başkanını,

l) Kurum: Göç İdaresi Başkanlığını,

m) KPSS: 18/3/2002 tarihli ve 2002/3975 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı ile yürürlüğe konulan Kamu Görevlerine İlk Defa Atanacaklar İçin Yapılacak Sınavlar Hakkında Genel Yönetmelik hükümlerine göre yapılan Kamu Personel Seçme Sınavını,

n) ÖSYM: Ölçme, Seçme ve Yerleştirme Merkezi Başkanlığını,

o) Yeterlik Sınav Kurulu: Yeterlik sınavını yapan kurulu,

ö) Yetki Sınav Kurulu: Yetki sınavını yapan kurulu,

ifade eder.

İKİNCİ KISIM

Teşkilat, Görev, Yetki ve Sorumluluk

BİRİNCİ BÖLÜM

Teşkilat ve Görev Merkezi

Teşkilat ve bağlılık

MADDE 4- (1) Başkanlık; Başkan, başkan yardımcıları, denetçiler, denetçi yardımcıları, çalışma grubu başkanları, şube müdürleri ve diğer personelden oluşur.

(2) Başkanlık, doğrudan Kurum Başkanına bağlıdır.

Görev merkezi ve grup başkanlığı

MADDE 5- (1) Başkanlığın görev merkezi Ankara’dır. Bu merkez, denetçi ve denetçi yardımcılarının da görev merkezidir.

(2) Gerek görülmesi halinde, Kurum Başkanının teklifi Bakanlık Makamının onayı ile İstanbul ve İzmir illerinde grup başkanlıkları kurulabilir. Grup başkanlıklarında görevlendirilen denetçilerin görev merkezi, grup başkanlığının bulunduğu ildir.

(3) Grup başkanlığı doğrudan Rehberlik ve Denetim Başkanlığına bağlıdır.

(4) Grup başkanlıklarında görev yapacak denetçiler, yeterlik sınavında başarılı olmak veya denetçi kadrosuna atanmış olmak şartıyla Başkanlığın ve grup başkanlığının ihtiyaçları çerçevesinde Başkanın teklifi ve Kurum Başkanının onayı ile görevlendirilebilir.

(5) Grup başkanlığında görev yapan denetçiler, gerektiğinde resen Başkanın teklifi ve Kurum Başkanının onayı ile tekrar Başkanlıkta görevlendirilebilirler.

(6) Grup başkanlıklarının açılması, kapatılması ve görevlendirilecek denetçi sayısının belirlenmesinde; grup başkanlığının bulunduğu ya da planlandığı il veya bölgede Kurumun iş yoğunluğu, kurum yararı, denetim gerçekleştirilen kuruluş, birim ve personel sayısı, Başkanlıkta görevli denetçi sayısı, ekonomik şartlar ve ulaşım imkânları gibi hususlar göz önünde bulundurulur.

(7) Grup başkanlıkları; denetçi sayısı, bu maddede belirtilen merkezlerdeki denetçilerin çalışma koşulları, performansları ve hizmet gerekleri dikkate alınarak Kurum Başkanının teklifi ve Bakanlık Makamının onayı ile kapatılabilir.

İKİNCİ BÖLÜM

Başkanlık ve Başkanın Görev ve Yetkileri

Başkanlığın görev ve yetkileri

MADDE 6- (1) Başkanlık, 4 sayılı Cumhurbaşkanlığı Kararnamesinin 161 inci maddesinin ikinci fıkrasının (e) bendinde belirtilen görevleri yerine getirir.

Başkanlığa atanma

MADDE 7- (1) Başkanlığa, 3 sayılı Üst Kademe Kamu Yöneticileri ile Kamu Kurum ve Kuruluşlarında Atama Usûllerine Dair Cumhurbaşkanlığı Kararnamesine göre atama yapılır.

(2) Rehberlik ve Denetim Başkanı, Bakan ve/veya Kurum Başkanından emir alır ve bu makamlara karşı sorumludur.

(3) Rehberlik ve Denetim Başkanı, denetçi yetkilerini haizdir.

Başkanın görev, yetki ve sorumlulukları

MADDE 8- (1) Başkanın görev, yetki ve sorumlulukları şunlardır:

a) 4 sayılı Cumhurbaşkanlığı Kararnamesinin 161 inci maddesinin ikinci fıkrasının (e) bendinde sayılan görevlerin yürütülmesini sağlamak.

b) Başkanlığı yönetmek, çalışmalarını düzenlemek ve denetlemek.

c) Yıllık çalışma ve denetim programını hazırlamak.

ç) Denetim, inceleme, araştırma, ön inceleme ve soruşturma görev onaylarını hazırlamak.

d) Görev onayı üzerine denetçileri görevlendirmek, görevlerin dengeli ve adil olarak dağıtılmasını sağlamak ve emirlerin uygulanmasını izlemek.

e) Bakan veya Kurum Başkanının görev emri üzerine bizzat denetim, inceleme, araştırma, ön inceleme ve soruşturma yapmak ya da yaptırmak.

f) Denetim, inceleme, araştırma, ön inceleme ve soruşturma görevleri ile ilgili yapılan itiraz ve şikâyetleri değerlendirmek, gerektiğinde inceleme başlatmak.

g) 10/12/2003 tarihli ve 5018 sayılı Kamu Malî Yönetimi ve Kontrol Kanununun 41 inci maddesi hükmü uyarınca birim faaliyet raporunu hazırlamak.

ğ) Başkanlığın bütçe teklifini hazırlamak, giderlere ilişkin kayıt ve belgelerin düzenli bir şekilde muhafazasını sağlamak.

h) Denetçilerce yapılan denetimlere ilişkin tespit ve önerileri gerektiğinde Bakana veya Kurum Başkanına sunmak.

ı) Meslek bilgilerini geliştirmek ve inceleme yapmak amacıyla yurt dışına gönderilecek denetçileri belirlemek.

i) Denetçilerden gelen raporları incelemek, eksikliklerin giderilmesi ile yanlışlıkların düzeltilmesini sağlamak ve ilgili birimlere göndermek.

j) Denetçi yardımcılığı giriş sınavı ile yetki ve yeterlik sınavının yapılmasını sağlamak.

k) Denetçi yardımcılarının meslekte yetişmelerini sağlayıcı tedbirler almak ve denetçileri meslekleri ile ilgili bilimsel çalışmalar yapmaya özendirmek, bu amaçlarla yurt içi ve yurt dışında inceleme ve araştırma yapmalarını sağlamak.

l) Denetçilerin mesleki, genel kültür ve yabancı dil bilgilerinin artırılması yönünde hizmet içi eğitim, kurs, seminer ve toplantılar düzenlemek, bu tür çalışmalara katılmalarını sağlamak.

m) Denetçiler arasında mevzuatın farklı yorumlandığı hallerde, bu farklılığın giderilmesi için görüş ve uygulama birliğini sağlamak.

n) Görev alanına giren konularda, uygulamalarda ortaya çıkan mevzuat yetersizliği ve aksaklıklarla ilgili hususlarda araştırma yaptırarak, alınması gereken yasal ve idari tedbirler konusunda teklifte bulunmak.

o) Başkanlığın iç işleyişine ve denetim, inceleme, ön inceleme, araştırma ve soruşturma faaliyetlerine ilişkin uygulama birliğinin sağlanmasına yönelik, rehber ve talimatların hazırlanmasını ve uygulanmasını sağlamak.

ö) Denetçi ve denetçi yardımcılarının çalışmalarını, iş verimlerini, görevlerine olan ilgilerini ve meslek gereğine göre hareket edip etmediklerini izlemek, gerekli gördüğü zamanlarda bu çalışmaları yerinde teftiş etmek.

p) Bakan veya Kurum Başkanı tarafından verilen veya mevzuatta öngörülen diğer görevleri yapmak.

Başkana vekâlet

MADDE 9- (1) Başkan, geçici sebeplerle görevi başında bulunmadığında, başkan yardımcılarından birine, başkan yardımcısı bulunmaması hâlinde denetçilerden birine vekâlet görevi verilir.

ÜÇÜNCÜ BÖLÜM

Başkan Yardımcıları ve Grup Başkanları

Başkan yardımcıları ve görevleri

MADDE 10- (1) Başkanlıkta, Başkanın teklifi ve Kurum Başkanının onayı ile Başkanlık emrinde görev yapan denetim elemanları arasından yeterli sayıda başkan yardımcısı görevlendirilebilir ve aynı usulle değiştirilebilir. Başkan yardımcıları çalışmalarında Başkana karşı sorumludur.

(2) Başkan yardımcıları, Başkan tarafından mevzuat çerçevesinde verilen görevleri yaparlar.

Grup başkanlarının görev ve yetkileri

MADDE 11- (1) Grup başkanları, denetçiler arasından Başkanın teklifi ve Kurum Başkanının onayı ile görevlendirilir. Grup başkanları, Başkan ve başkan yardımcılarına karşı sorumludur.

(2) Grup başkanları; grup başkanlığını yönetmek, grup başkanlığının çalışmalarını düzenlemek ve denetlemekle görevlidir.

(3) Grup başkanlıklarının görev, yetki ve sorumlulukları, çalışma usul ve esasları yönerge ile belirlenir.

DÖRDÜNCÜ BÖLÜM

Denetçilerin Görev, Yetki ve Sorumlulukları

Denetçilerin görev ve yetkileri

MADDE 12- (1) Denetçilerin görev ve yetkileri şunlardır:

a) Kurum teşkilatı ile 4/4/2013 tarihli ve 6458 sayılı Yabancılar ve Uluslararası Koruma Kanunu çerçevesindeki yetkili aracı kurumların her türlü işlem ve faaliyetlerine ilişkin olarak kanun, Cumhurbaşkanlığı kararnamesi, yönetmelik ve diğer mevzuat çerçevesinde denetim, inceleme, araştırma, ön inceleme ve soruşturma yapmak.

b) Kurum merkez, taşra ve yurt dışı teşkilatında istihdam edilen personelin iddia edilen usulsüzlük ve disiplinsizlikleri ile ilgili olarak araştırma, inceleme ve soruşturma yapmak.

c) Denetim gerçekleştirilen birim veya kuruluşlardaki görevlilerin muhafazasına verilmiş olan ayni, nakdi, menkul ve gayrimenkul her türlü varlıklara ilişkin sayım yapmak, bunlara ait gizli olsun veya olmasın her türlü evrak, dosya, vesika ile elektronik, manyetik ve benzeri bilgi işlem ortamındaki verileri tetkik etmek veya almak, gerektiğinde tasdikli örneğini bırakmak suretiyle belgelerin asıllarını almak.

ç) Denetim, inceleme, araştırma, ön inceleme ve soruşturma çalışmaları sırasında öğrenmiş oldukları bilgileri ve görev emrinin dışında kalıp soruşturma açılmasını gerektiren konuları Başkanlığa yazılı olarak bildirmek, gecikmesinde sakınca bulunan veya delillerin kaybına meydan verebilecek hallerde delilleri toplamak.

d) Mevzuatın hazırlanması ve uygulanması ile ilgili çalışmalar yapmak.

e) Kurumun faaliyet ve işlemlerinin hukuka uygun olarak ekonomik, etkili ve verimli bir şekilde yürütülmesine rehberlik etmek.

f) Mesleki konularda yurt içinde ve yurt dışında araştırmalar yapmak.

g) Refakatlerine verilen denetçi yardımcılarının meslekte yetiştirilmelerini sağlamak; liyakat, temsil, çalışma azmi ve başarı durumlarını içeren yazılı görüşlerini Başkanlığa sunmak.

ğ) Kurum Başkanı ve Başkan tarafından verilen ve ilgili mevzuatla öngörülen diğer görevleri yapmak.

(2) Denetçiler, görevleri ile ilgili mevzuatta uzmanlığı, özel veya teknik bilgiyi gerektiren hallerde merkezde Kurumdan, taşrada mülki amirlerden konuyla ilgili birimlerde çalışan personelin görevlendirilmesini talep edebilirler. Kurum ve mülki amirler bu istemlerin gereğini takdir ve ifa ederler. Bu fıkra kapsamında görevlendirilen personel yalnızca kendi uzmanlık alanlarıyla ilgili konuları tetkik ederek tespit, görüş ve önerilerini denetçiye bildirir.

Denetçilerin sorumlulukları ve yasaklar

MADDE 13- (1) Denetçiler mevzuat hükümleri doğrultusunda; usulsüzlükleri ve hataları önleyici, eğitici ve rehberlik yaklaşımını ön plâna çıkaran bir anlayışla denetim görevlerini yürütürler.

(2) Denetçiler, görevlerini yerine getirirken aşağıdaki kurallara uyarlar:

a) Kanun, Cumhurbaşkanlığı kararnamesi, yönetmelik ve diğer mevzuatta belirtilen yetkilerini kullanmaktan ve görevlerini eksiksiz yerine getirmekten sorumludurlar.

b) 13/4/2005 tarihli ve 25785 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Kamu Görevlileri Etik Davranış İlkeleri ile Başvuru Usul ve Esasları Hakkında Yönetmelik ile 14/9/2010 tarihli ve 27699 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Denetim Görevlilerinin Uyacakları Meslekî Etik Davranış İlkeleri Hakkında Yönetmelik hükümleri doğrultusunda hareket ederler.

c) Evrak, defter ve kayıtlar üzerine şerh düşemezler, ilave ve düzeltme yapamazlar; elektronik, manyetik ve benzeri bilgi işlem ortamlarındaki bilgi ve kayıtları değiştiremezler.

ç) Mesleğin gerektirdiği saygınlığı ve güven duygusunu sarsacak nitelikte davranışlarda bulunamazlar.

d) Görev onayında tanımlanan işin veya olayın dışında görev emri verilmedikçe resen teftiş, inceleme ve soruşturma yapamazlar.

e) İşin niteliği gereği önlem alınması durumu hariç, idari işlere karışamazlar ve icrai nitelikli talimat veremezler.

f) Görevleri dolayısıyla edindikleri gizli bilgi ve belgeleri açıklayamazlar.

g) Beşeri ve sosyal ilişkilerin gerektirdiği hususlar dışında denetime tabi kimselerle hususi münasebet tesis edemezler.

Onay ve görevlendirme

MADDE 14- (1) Genel ve özel denetime tabi tutulacak birimler Kurum Başkanının teklifi ve Bakanlık Makamının onayı ile belirlenir.

(2) 2/12/1999 tarihli ve 4483 sayılı Memurlar ve Diğer Kamu Görevlilerinin Yargılanması Hakkında Kanunun 3 üncü maddesine göre izin vermeye yetkili mercinin Bakan olduğu kimseler hakkında yapılacak ön incelemelere ilişkin onaylar Bakanlık Makamından alınır.

(3) Birinci ve ikinci fıkralarda belirtilen haller dışında görev onayları Kurum Başkanı tarafından verilir.

(4) Denetim, araştırma, inceleme ve soruşturma hususlarında Bakan tarafından onay verme yetkisi saklıdır.

(5) Denetçiler, alınan onay üzerine Başkan tarafından görevlendirilir.

(6) Denetçiler; denetçilik hakları saklı kalmak suretiyle Kurum Başkanının onayı ve denetçinin muvafakati ile idari birimlerde geçici olarak görevlendirilebilir.

BEŞİNCİ BÖLÜM

Çalışma Grubu Başkanlıkları ve Görevleri

Çalışma grubu başkanlıkları ve görevleri

MADDE 15- (1) Çalışma grubu başkanlığı, çalışma grubu başkanı ve diğer personelden oluşur.

(2) Çalışma grubu başkanlığındaki iş ve işlemlerin yürütülmesi ile personelinin sevk ve idaresinden, Başkan ve başkan yardımcılarına karşı öncelikli olarak çalışma grubu başkanı sorumludur.

(3) Şube müdürlükleri, çalışma grubu başkanlıklarının uyacakları hükümlere göre faaliyet gösterirler.

(4) Çalışma grubu başkanlıklarının kurulması ve görevlerine ilişkin usul ve esaslar yönerge ile düzenlenir.

ÜÇÜNCÜ KISIM

Denetçi Yardımcılarının Mesleğe Girişi, Yetiştirilmeleri ve Denetçiliğe Atanmaları

BİRİNCİ BÖLÜM

Denetçi Yardımcılığına Giriş Sınavı ve Atanma

Denetçiliğe giriş

MADDE 16- (1) Denetçilik mesleğine, denetçi yardımcısı olarak girilir. Denetçi yardımcılığına atanabilmek için 17 nci maddede belirtilen şartları taşımak ve giriş sınavını kazanmak zorunludur.

Giriş sınavı şartları

MADDE 17- (1) Denetçi yardımcılığı giriş sınavına katılabilmek için aşağıdaki şartlar aranır:

a) 14/7/1965 tarihli ve 657 sayılı Devlet Memurları Kanununun 48 inci maddesinde yer alan genel şartları taşımak.

b) En az dört yıllık lisans eğitimi veren hukuk, siyasal bilgiler iktisat, işletme, iktisadi ve idari bilimler fakülteleriyle bunlara denkliği Yükseköğretim Kurulu Başkanlığı tarafından kabul edilen yurt içi ya da yurt dışındaki yükseköğretim kurumlarından birisini bitirmiş olmak.

c) Giriş sınavının yapıldığı yılın ocak ayının birinci günü itibarıyla otuz beş yaşını doldurmamış olmak.

ç) Denetçilik görevini sürekli olarak yapmasına engel herhangi bir sağlık sorunu bulunmamak ve hür türlü iklim koşullarında yolculuk etmeye elverişli bulunmak.

d) Son başvuru tarihi itibarıyla geçerliliği bulunan KPSS’den sınav ilanında belirlenen puan türünden belirlenen asgari puanı almış olmak.

Giriş sınavı ilanı

MADDE 18- (1) Sınavın şekli, yeri ve zamanı, müracaat tarihi ve yeri, Kurumca belirlenecek KPSS puan türü veya türleri ile taban puanı, sınava katılma şartları, atama yapılacak kadro ve kadro sayısı, sınıfı, derecesi, sınava alınacak aday sayısı, sınav konuları, istenilecek belgelere ilişkin bilgiler ile diğer hususlar giriş sınavı tarihinden en az otuz gün önce Resmî Gazete ile Cumhurbaşkanlığının belirlediği kurumun ve Kurumun resmî internet sitelerinde ilan edilir.

Giriş sınavı

MADDE 19- (1) Denetçi yardımcılığı giriş sınavı, kadro ve ihtiyaç durumlarına göre Bakanlık Makamı tarafından uygun görülecek zamanlarda yazılı ve sözlü olarak iki aşamalı veya sözlü olarak tek aşamalı yapılır.

(2) Sınavın iki aşamalı yapılması halinde; KPSS sonuçlarına göre başvuran adaylardan en yüksek puana sahip olandan başlanarak atama yapılacak kadro sayısının en fazla yirmi katına kadar aday çağrılabilir.

(3) Sadece sözlü sınav yapılması halinde, belirlenen KPSS puan türüne göre yapılan başvurular arasından en yüksek puana sahip adaydan başlanmak üzere atama yapılacak kadro sayısının en fazla dört katına kadar aday sözlü sınava çağrılır.

(4) Sınava girmeye hak kazanan sonuncu aday ile aynı puana sahip diğer adaylar da giriş sınavına alınır.

(5) Sınavın usul ve esasları Bakanlık Makamından alınacak onayda ayrıca belirlenir.

Giriş sınavı işlemleri

MADDE 20- (1) Denetçi yardımcılığı giriş sınavına girmek isteyen adaylar sınav ilanında belirtildiği şekilde başvurularını yaparlar.

(2) Sınava başvuran adayların başvuru formları ve diğer belge ve bilgileri sınav kurulu tarafından değerlendirilir ve giriş sınavına kabul edilecek adaylar liste halinde veya her adayın kendi bilgilerini görebileceği şekilde Kurumun veya Bakanlığın resmî internet sitesinde ilan edilir.

(3) Sözlü sınava girmeden önce adaylardan aşağıdaki belgeler istenir:

a) Sağlıkla ilgili olarak görevini devamlı yapmaya engel bir durumu olmadığına dair yazılı beyanı.

b) Erkek adayların askerlikle ilişiği olmadığına dair belge.

c) Sabıka kaydına dair belge.

ç) Özgeçmiş.

d) Dört adet son altı ay içerisinde çekilmiş vesikalık fotoğraf.

(4) Gerçeğe aykırı beyanda bulunanların sınavı geçersiz sayılarak atamaları yapılmaz, atamaları yapılmış ise iptal edilir ve bu kişiler hakkında ilgili Cumhuriyet başsavcılığına suç duyurusunda bulunulur.

Giriş Sınav Kurulu

MADDE 21- (1) Denetçi yardımcılığı Giriş Sınav Kurulu; Kurum Başkanının onayı ile Başkan ve dört denetçi olmak üzere toplam beş üyeden oluşturulur. Bu sayıya ulaşmak için gerekli denetçi sayısı bulunmazsa, eksik kalan üyeler Kurum başkan yardımcıları, genel müdürler ve daire başkanları arasından görevlendirilebilir. Ayrıca, üç yedek üye tespit edilir.

(2) İhtiyaç halinde Kurum dışından Giriş Sınav Kuruluna üye görevlendirilebilir. Kurum dışından Kurula görevlendirilen asıl üye sayısı ikiyi geçemez.

(3) Asıl üyelerin herhangi bir nedenle Giriş Sınav Kuruluna katılamamaları halinde yedek üyeler belirlenen sıraya göre Kurula katılırlar.

(4) Giriş Sınav Kurulu, giriş sınavı ile ilgili iş ve işlemleri yürütür. Gerektiğinde sınav kuruluna yardımcı olmak üzere yeteri kadar personel görevlendirilebilir.

(5) Giriş Sınav Kurulu başkan ve üyeleri; boşanmış olsalar dâhi eşlerinin, bu derece dâhil olmak üzere ikinci dereceye kadar kan ve kayın hısımlarının veya evlatlıklarının katıldığı sınavlarda görev alamazlar.

Giriş sınavı usulü, yeri ve belgesi

MADDE 22- (1) Yazılı ve sözlü sınav Ankara’da yapılır.

(2) Giriş sınavına katılacakların geçerli kimlik belgelerinin sınav esnasında beraberlerinde bulunması gereklidir.

(3) Yazılı sınav test usulü ya da klasik usulde yapılabilir.

Yazılı sınav konuları

MADDE 23- (1) Giriş sınav soruları ikinci fıkrada belirtilen konulardan seçilmek suretiyle hazırlanır.

(2) Sınav konuları şunlardır:

a) Hukuk: Anayasa Hukuku, İdare Hukuku, İdari Yargı Usul Hukuku (Genel Esaslar), Ceza Hukuku (Genel Esaslar ve Kamu Görevlileri ile İlgili Suçlar), Ceza Muhakemesi Hukuku (Genel Esaslar), Medeni Hukuk (Miras Hukuku hariç), Borçlar Hukuku (Genel Esaslar).

b) İktisat: Mikro İktisat, Makro İktisat, Güncel Ekonomik Sorunlar.

c) Maliye: Genel Maliye Teorisi, Maliye Politikaları, Kamu Gelirleri, Kamu Giderleri, Bütçe.

ç) Kamu Yönetimi: Siyaset Bilimi, Türk Siyasal Hayatı, Uluslararası Kuruluşlar.

d) Genel Muhasebe.

e) 6458 sayılı Kanun ve bu Kanuna dayanılarak çıkartılan yönetmelikler, 29/5/2009 tarihli ve 5901 sayılı Türk Vatandaşlığı Kanunu.

f) Yabancı dil: İngilizce, Fransızca, Almanca, Arapça ve Farsça dillerinden birisi.

Yazılı sınav sorularının hazırlanması ve değerlendirilmesi

MADDE 24- (1) Denetçi yardımcılığına girişte yazılı sınav; yapılacak protokol çerçevesinde Ölçme, Seçme ve Yerleştirme Merkezi Başkanlığına, Millî Eğitim Bakanlığına veya yükseköğretim kurumlarına yaptırılabileceği gibi Giriş Sınav Kurulunca da yapılabilir. Sınavın ÖSYM’ye, Millî Eğitim Bakanlığına veya yükseköğretim kurumlarına yaptırılması durumunda sınavın usulü, ilanı, başvuruların kabul edilmesi, soruların hazırlanması, puanlandırılması ve cevapların değerlendirilmesi, yazılı sınavı kazananların belirlenmesi ve sonuçların adaylara duyurulması, sonuçlara itiraz, sınav kâğıtlarının saklanması işlemleri ile diğer hususlar protokolde ve sınav ilanında belirtilir.

(2) Test veya klasik usulde gerçekleştirilecek yazılı sınav kâğıtlarının değerlendirilmesinde tam puan 100’dür. Yazılı sınavda başarılı olabilmek için her sınav grubundan 100 tam puan üzerinden en az 60 puan alınması ve tüm sınav gruplarının ortalama notunun en az 70 puan olması gereklidir. Yazılı sınav sonrası sözlü sınava, yazılı sınavdan en yüksek puana sahip adaydan başlamak üzere, atama yapılacak kadro sayısının en fazla dört katına kadar aday çağrılır. Sözlü sınava girmeye hak kazanan son sıradaki aday ile puanı eşit olan diğer adaylar da sözlü sınava alınır.

Yazılı sınav sonuçlarının duyurulması ve itiraz

MADDE 25- (1) Sınav sonuçları, Giriş Sınav Kurulu tarafından tutanağa bağlanır ve her adayın kendi sonucunu görebileceği şekilde Kurumun resmî internet adresinden adaylara duyurulur. Sözlü sınava girecek adaylara sınavın yeri, günü ve saati, sınav tarihinden en az on beş gün önce Kurumun resmi internet adresinden duyurulur.

(2) Yazılı sınav sonucuna itiraz, sınav sonuçlarının açıklanmasından itibaren beş iş günü içinde giriş sınav kuruluna yapılır.

Sözlü sınav

MADDE 26- (1) Sözlü sınav adaylara bildirilen yer, tarih ve saatte başlar.

(2) Sözlü sınavda her aday için, Giriş Sınav Kurulu başkan ve üyeleri tarafından 100 tam puan üzerinden not verilir.

(3) Sözlü sınavda adaylar;

a) 23 üncü maddede belirtilen sınav konularına ilişkin bilgi düzeyi,

b) Bir konuyu kavrayıp özetleme, ifade yeteneği ve muhakeme gücü,

c) Liyakati, temsil kabiliyeti, davranış ve tepkilerinin mesleğe uygunluğu,

ç) Özgüveni, ikna kabiliyeti ve inandırıcılığı,

d) Genel yetenek ve genel kültürü,

e) Bilimsel ve teknolojik gelişmelere açıklığı,

yönlerinden ayrı ayrı puan verilmek suretiyle değerlendirilir.

(4) Adaylar, Giriş Sınav Kurulu tarafından üçüncü fıkranın (a) bendi için elli puan, (b) ilâ (e) bentlerinde yazılı özelliklerin her biri için onar puan üzerinden değerlendirilir ve verilen puanlar ayrı ayrı tutanağa geçirilir. Sözlü sınavda başarılı sayılmak için, Giriş Sınav Kurulu başkan ve üyelerinin 100 tam puan üzerinden verdikleri puanların aritmetik ortalamasının en az 70 olması şarttır.

Giriş sınavının değerlendirilmesi ve başarı sırası

MADDE 27- (1) Adayın giriş sınavı notu; yazılı ve sözlü sınav notlarının aritmetik ortalamasıdır. Yazılı sınav yapılmaması durumunda ise giriş sınavı notu sözlü sınav notu olarak kabul edilir. Başarı sırası bu nota göre tespit edilir. Denetçi yardımcılığı giriş sınavında başarılı sayılmak için giriş sınav notunun100 tam puan üzerinden en az 70 olması şarttır.

(2) Giriş sınavı notunun eşitliği durumunda, yazılı sınav notu yüksek olan aday, sadece sözlü sınav ile alınanlarda ise KPSS puanı yüksek olan aday öncelik kazanır. Sınavda başarı gösterenlerin sayısı ilan edilen boş kadro sayısından fazla olursa ilan edilen kadro sayısı kadar aday başarı sırasına göre asıl olarak belirlenir. İlan edilen kadro sayısının yarısını geçmemek kaydıyla başarı sırasına göre yedek aday belirlenebilir.

(3) Giriş sınav sonucu, başarı puanı en yüksek olan adaydan başlanmak suretiyle giriş sınavı duyurusunda belirtilen kadro sayısı kadar asıl ve kadro sayısının yarısını geçmemek üzere belirlenen yedek adaylar ayrı birer liste şeklinde veya her adayın kendi sınav sonucunu görebileceği şekilde Kurumun resmî internet sitesinde adaylara duyurulur.

(4) Kurum tarafından, başarılı olan adayların başvuru formunda belirttikleri adreslerine taahhütlü posta ile tebligat yapılır.

(5) Adayların; atanma ile ilgili işlemlerini yapmak üzere, tebligat/duyuruda belirtilen tarihe kadar Kuruma müracaat etmeleri zorunludur.

İtiraz

MADDE 28- (1) Giriş sınavına başvuran adaylara ait değerlendirme sonuç listelerine itirazlar, listelerin ilanından itibaren üç iş günü içinde Giriş Sınav Kuruluna yapılır. Bu itirazlar, Giriş Sınav Kurulu tarafından itiraz dilekçesinin alındığı tarihten itibaren en geç beş iş günü içinde incelenir. İnceleme sonucuna müteakip değerlendirme sonuç listeleri Kurum veya Bakanlık resmî internet sitesinde ilan edilir. İlgili adaylara ayrıca herhangi bir bildirimde bulunulmaz.

(2) Sınav sonuçlarına ait başarı listelerine itirazlar, listelerin ilanından itibaren üç iş günü içinde Giriş Sınav Kuruluna yapılır. Bu itirazlar, Giriş Sınav Kurulu tarafından itiraz dilekçesinin alındığı tarihten itibaren en geç beş iş günü içinde incelenir. Sonuç itiraz eden adaylara yazı ile bildirilir.

Denetçi yardımcılığına atanma

MADDE 29- (1) Giriş sınavında başarı gösteren adaylar Bakan Onayı ile başarı sırasına göre boş kadrolara atanırlar.

(2) Ataması yapılan adaylar, atama emrinin tebliğinden itibaren kanuni süresi içinde işe başlamak zorundadırlar. Bu süre içerisinde belge ile ispatı mümkün zorlayıcı sebepler olmaksızın göreve başlamayanların atamaları iptal edilir.

(3) Giriş sınavını kazandığı halde atamaları yapılmadan önce, Kuruma başvurarak her ne sebeple olursa olsun atanmak istemediğini yazılı olarak bildiren aday, atanma hakkını kaybeder.

(4) Giriş sınavında başarılı olanlardan; atama şartlarını taşımadıkları sonradan anlaşılanlar ile atama yapılıncaya kadar olan dönemde atanma şartlarını kaybedenlerin giriş sınavları geçersiz sayılır. Atamaları yapılanların ise atamaları iptal edilir.

(5) Kendilerine yapılacak bildirimde belirtilen süre içerisinde başvuruda bulunmayanlar, atama işleminden feragat edenler, atamaları iptal edilenler, memurluğa alınma şartlarından herhangi birini taşımadığının anlaşılması üzerine ataması yapılmayanlar ile göreve başladıktan sonra çeşitli nedenlerle görevinden ayrılanların yerlerine, sınav sonuçlarının açıklandığı tarihten itibaren bir yılı aşmamak kaydıyla yedek listedeki adaylar sırası ile aynı usulle denetçi yardımcısı kadrolarına atanabilirler. Ancak yeni bir giriş sınavı ilanı yapılmış olması halinde sınav ilan tarihi itibarıyla yedek adaylar arasından atama yapılamaz. Atama işleminden feragat edenlerin tekrar atanma talebinde bulunmaları halinde bu talepleri dikkate alınmaz.

Sınav belgelerinin saklanması

MADDE 30- (1) Giriş sınavına ilişkin tüm kayıt ve belgeler, 18/10/2019 tarihli ve 30922 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Devlet Arşiv Hizmetleri Hakkında Yönetmelik hükümlerine ve ilgili mevzuata uygun olarak saklanır.

İKİNCİ BÖLÜM

Denetçi Yardımcılarının Yetiştirilmesi ve Yeterlik Sınavı

Yetiştirilmede gözetilecek genel ilkeler

MADDE 31- (1) Denetçi yardımcılarının yetiştirilmesinde aşağıdaki hususlar esas alınır:

a) Görev alanına giren mevzuat ile uluslararası denetim standartları ve yöntemleri konularında bilgi, deneyim ve uzmanlık kazanmalarını sağlamak.

b) Denetim usulleri ile raporlama tekniklerini öğretmek.

c) Bilimsel çalışma ve teknolojinin getirdiği yeniliklerden yararlanma alışkanlığını kazandırmak.

ç) Yabancı dil bilgilerini geliştirmeye özendirmek.

d) Bilimsel çalışma ve araştırmalarla, mesleki, sosyal ve kültürel faaliyetlere katılmaya özendirmek.

Denetçi yardımcılarının yetiştirilme programı

MADDE 32- (1) Denetçi yardımcılarının yetiştirilme süresi fiilen üç yıldır. Denetçi yardımcıları, üç yıllık yardımcılık dönemlerinde aşağıdaki programa göre yetiştirilir:

a) Birinci dönem çalışmaları: Başkanlığın yetki alanına giren denetim, inceleme, araştırma, ön inceleme ve soruşturma ile ilgili her türlü mevzuatın denetçi yardımcılarına öğretilmesi amacıyla en az üç ay sürecek olan teorik yetiştirme eğitimi düzenlenir.

b) İkinci dönem çalışmaları: Bu dönem çalışmaları denetçi yardımcılarının, refakatinde bulundukları denetçiler tarafından en iyi şekilde yetiştirilmelerini sağlamak üzere düzenlenir. Denetçi yardımcıları; denetim, inceleme, araştırma, ön inceleme ve soruşturma faaliyetlerine refakatinde bulundukları denetçinin denetimi ve gözetimi altında katılırlar. Refakatinde bulundukları denetçiler tarafından kendilerine verilen görevleri yerine getirirler. Denetçi yardımcıları, Başkanlıkça belirlenen program çerçevesinde en az iki denetçinin refakatinde çalışırlar. Yetiştirilmek üzere refakatine verilen denetçi tarafından mesleki olarak yetersiz bulunan denetçi yardımcıları başka bir denetçinin refakatine verilebilirler. Denetçiler, yanlarında çalışan denetçi yardımcılarının kaydettikleri gelişmeler ile genel tutum ve davranışları hakkında bir rapor düzenler. Bu aşamada denetçi yardımcıları denetim, inceleme ve araştırma konularında yetiştirilmek üzere mülkiye müfettişlerinin refakatinde iki ayı geçmemek üzere görevlendirilebilir.

c) Üçüncü dönem çalışmaları: Birinci ve ikinci dönem çalışmalarını tamamlayan denetçi yardımcılarının yeterlik sınavını başarı ile geçip, denetçi kadrosuna atanmasına kadar geçecek süreyi kapsar. Birinci ve ikinci dönem çalışmalarını başarılı olarak tamamlayan denetçi yardımcılarına yetki sınavı yapılması esastır. Denetçi yardımcıları yetki almadan tek başlarına denetim, ön inceleme, araştırma ve soruşturma yapamazlar, bunlara ilişkin rapor düzenleyemezler.

(2) Birinci ve ikinci dönem çalışmaları en fazla iki yıl içerisinde tamamlanır.

Yetki sınavı, Yetki Sınav Kurulu ve yetki verilmesi

MADDE 33- (1) Denetçi yardımcılarına; birinci ve ikinci dönem çalışma süresini başarı ile tamamlamaları halinde denetim, ön inceleme, araştırma ve soruşturma yetkisi verilmesi amacıyla yazılı veya sözlü yetki sınavı yapılır.

(2) Yetki sınavı için Başkanın başkanlığında denetçiler arasından belirlenen beş kişilik bir Yetki Sınav Kurulu oluşturulur.

(3) Yetki Sınav Kurulu, sınav sorularını hazırlayarak sınavın yapılmasını sağlar ve sınav sonuçlarını değerlendirir.

(4) Yetki sınavı; Kurumun görev alanına ilişkin mevzuat, mesleki konular ile denetim yöntem ve usullerinden yapılır. Yetki sınavına girecek denetçi yardımcılarına, sınav konularının hangilerinden sorumlu oldukları sınav tarihinden en az bir ay öncesinde Başkanlıkça duyurulur.

(5) Yetki sınavında başarılı olabilmek için 100 tam puan üzerinden en az 70 puan alınması gerekir.

(6) Yapılan yetki sınavında başarılı olanlara Kurum Başkanı onayıyla tek başına denetim, ön inceleme, araştırma ve soruşturma yetkisi verilir. Yetkili denetçi yardımcıları; denetçilerin görev, yetki ve sorumluluklarını haizdir.

(7) Yetki sınavında başarılı olamayan ya da mazereti sebebiyle sınava giremeyen denetçi yardımcıları, üç ay süresince bir denetçinin refakatinde çalıştıktan sonra, Başkanlıkça belirlenen bir tarihte yapılan ikinci yetki sınavına girerler. Sonraki sınavda da başarılı olamayan veya özürsüz olarak sınava girmeyen denetçi yardımcıları, yeterlik sınavına kadar yetkisiz olarak denetçilerin refakatinde çalışmalarına devam ederler.

(8) İhtiyaç olması durumunda; Başkanlık bünyesinde bir yıl süre ile çalışarak birinci dönem çalışmalarını başarıyla tamamlayan denetçi yardımcılarına tek başına denetim, ön inceleme, araştırma ve soruşturma yetkisi verilebilir.

Tez hazırlanması ve tezin değerlendirilmesi

MADDE 34- (1) Denetçi yardımcıları, aylıksız izin ile toplamda üç ayı aşan hastalık ve refakat izinleri hariç iki yıllık fiili hizmetinin bitiminden itibaren bir ay içinde Kurumun görev alanı ile ilgili konularda üç tez konusu seçer ve bunlardan bir tanesi Başkanının onayı ile tez konusu olarak belirlenir. Seçilen tez konusunun uygun bulunmaması halinde, denetçi yardımcısı on beş gün içinde üç yeni tez konusu seçer. Tez konusunun ikinci defa uygun bulunmaması veya denetçi yardımcısının belirlenen süre içinde geçerli bir mazereti olmaksızın tez konularını sunmaması halinde tez konusu Başkan tarafından bir ay içinde resen belirlenir. Belirlenen tez konusu, denetçi yardımcısına tebliğ edilmek suretiyle kesinleşir.

(2) Denetçi yardımcısı, tez konusunun kesinleşmesinden itibaren en geç bir ay içerisinde, kendisine rehberlik etmek ve tezin bilimsel tez yazım usul ve esaslarına, seçilen konunun niteliğine, Kurumun görev alanı ile ilgili hususlara uygunluğunu temin etmek için bir danışman belirler ve Başkanın onayına sunar. Başkan gerektiğinde başka bir danışman da belirleyebilir. Tez danışmanı, denetçi yardımcısına tez hazırlama sürecinde yardımcı olmak maksadıyla tavsiyelerde bulunur. Tez danışmanı, denetçilerden, uzmanlardan ya da Kurumda görev yapan ve daha önce lisansüstü programlarda akademik çalışma yapmış, konusunda uzman kamu görevlileri arasından belirlenir. Gerektiğinde yükseköğretim kurumlarında görevli öğretim üyelerinden de danışman belirlenebilir.

(3) Denetçi yardımcısı, tez konusunun kesinleştiği tarihten itibaren en geç bir yıl içerisinde, hazırladığı tezi sunmak zorundadır. Süresi içinde tezlerini sunmayanlara bir defaya mahsus altı ayı aşmamak üzere ilave süre verilir.

(4) Tez danışmanının tez hakkındaki yazılı görüşünü içeren raporu ile birlikte Başkanlığa sunulan tezler, Başkan ve denetçilerden oluşan toplam üç üyenin görev aldığı Tez jürisi tarafından değerlendirilir. Tezler, Tez jürisi tarafından tez danışmanının değerlendirme görüşleri de dikkate alınarak en geç iki ay içinde incelenir. Denetçi yardımcısının hazırlayacağı tezin, kendi görüş ve değerlendirmeleri ile önerilerini içermesi ve bilimsel çalışma etiğine uygun olması gerekir. Tez konusunun başka bir kurum ve kuruluşta müfettişlik, denetçilik, uzmanlık, yüksek lisans, doktora tezi veya başka ad altında içerik ve sonuçları açısından aynı şekilde incelenip savunulmamış olması esastır. İntihal yapıldığı tespit edilen tez geçersiz sayılır; denetçiliğe atanmış olsa dahi ilgili kişinin ataması iptal edilir ve hakkında idari işlem yapılır.

(5) İki aylık sürenin ya da incelemenin bitiminden itibaren, on beş gün içinde tezini sözlü olarak savunması için denetçi yardımcısı Tez jürisine çağrılır. Tezin değerlendirilmesi oylama ile yapılır. Başarılı veya başarısız şeklinde kullanılan oylarda, oy çokluğu ile karar verilir. Tezin başarısız sayılması halinde Tez jürisi tarafından hazırlanacak gerekçeli rapor Başkanlıkça ilgiliye tebliğ edilir.

(6) Tezin, düzeltmeye gidilmesi şartı ile başarılı sayılması halinde, tespit edilen eksiklik ve yanlışlıkların giderilmesi için ilgili denetçi yardımcısına iki aydan fazla olmamak üzere süre verilir ve bu süre Başkanlığa bildirilir. Tez jürisi gerekli düzeltmelerin yapıldığına kanaat getirmesi halinde tez başarılı sayılır. Düzeltilen tezlerin değerlendirmesi birinci fıkraya göre yapılır. Tez değerlendirme sonuçları yeterlik sınavından en az iki ay önce duyurulur ve ilgililere tebliğ edilir.

(7) Tezleri başarısız sayılan denetçi yardımcılarına, tezlerini sunmaları veya bu maddeye göre başka bir konuda tez hazırlamaları için bir defaya mahsus altı ayı aşmamak üzere ilave süre verilir. Geçerli bir mazereti olmaksızın savunmasını yapmayan denetçi yardımcısının tezi başarısız sayılır. Geçerli mazereti olan denetçi yardımcısı için ayrı bir savunma tarihi belirlenir.

(8) Denetçi yardımcılarından; verilen ilave süre içinde tezlerini sunmayan veya ikinci defa hazırladıkları tezleri de kabul edilmeyenler, denetçi yardımcısı unvanını kaybederler ve Kurumda durumlarına uygun memur unvanlı kadrolara atanırlar.

(9) Tez ile ilgili diğer hususlar Rehberlik ve Denetim Başkanının teklifi ve Başkanın onayı ile belirlenir.

Yeterlik Sınav Kurulu

MADDE 35- (1) Yeterlik Sınav Kurulu; Kurum Başkanının onayı ile Başkan ve dört denetçi olmak üzere toplam beş üyeden oluşturulur. Bu sayıya ulaşmak için gerekli denetçi sayısı bulunmazsa, eksik kalan üyeler Kurum başkan yardımcıları ve Genel Müdürler arasından görevlendirilebilir. Ayrıca, üç yedek üye tespit edilir.

(2) İhtiyaç halinde kurum dışından Yeterlik Sınav Kuruluna üye görevlendirilebilir. Kurum dışından Kurula görevlendirilen asıl üye sayısı ikiyi geçemez.

(3) Asıl üyelerin herhangi bir nedenle Kurula katılamamaları halinde yedek üyeler belirlenen sıraya göre Kurula katılırlar.

(4) Giriş sınav kurulu başkan ve üyeleri; boşanmış olsalar dâhi eşlerinin, bu derece dâhil olmak üzere ikinci dereceye kadar kan ve kayın hısımlarının veya evlatlıklarının katıldığı sınavlarda görev alamazlar.

Yeterlik sınavı

MADDE 36- (1) Denetçi yardımcılığına atananlar; aylıksız izin ile toplamda üç ayı aşan hastalık ve refakat izinleri hariç en az üç yıl fiilen çalışmış olmak, tez hazırlamak ve hazırlanan tezin tez jürisi tarafından kabul edilmesi kaydıyla yeterlik sınavına girmeye hak kazanırlar.

(2) Yeterlik sınavı iki ayrı bölüm olarak gerçekleştirilir. Sınavın ilk bölümü test veya klasik usulde gerçekleştirilecek yazılı sınavdan oluşur. Yazılı sınav 37 nci maddede belirtilen konular arasından 100’lük puan sisteminde gerçekleştirilir. Yazılı sınavda başarılı sayılmak için en az 70 puan alınması zorunludur. Bu sınavın tarihi, yeri ve saati sınavdan en az iki ay önce ilgili denetçi yardımcılarına bildirilir.

(3) Yeterlik sınavının ikinci bölümünde Yeterlik Sınav Kurulu tarafından sözlü sınav gerçekleştirilir. Bu sınavda denetçi yardımcısına Yeterlik Sınav Kurulunca 100 tam puan üzerinden puan verilir. Sözlü sınavda, denetçi yardımcıları;

a) Yazılı sınav konularına ilişkin bilgi düzeyi,

b) Bir konuyu kavrayıp özetleme, ifade yeteneği ve muhakeme gücü,

c) Liyakati, temsil kabiliyeti, davranış ve tepkilerinin mesleğe uygunluğu,

ç) Özgüveni, ikna kabiliyeti ve inandırıcılığı,

d) Genel yetenek ve genel kültürü,

e) Bilimsel ve teknolojik gelişmelere açıklığı,

yönlerinden ayrı ayrı puan verilmek suretiyle değerlendirilir. Denetçi yardımcıları, Yeterlik Sınav Kurulu üyeleri tarafından (a) bendi için 50 puan, (b) ila (e) bentlerinde yazılı konuların her biri için ise 10’ar puan üzerinden değerlendirilir ve verilen puanlar ayrı ayrı tutanağa geçirilir. Sözlü sınavda başarılı sayılmak için Yeterlik Sınav Kurulu üyelerinin 100 tam puan üzerinden verdikleri puanların aritmetik ortalamasının en az 70 olması şarttır.

(4) Yeterlik sınavının ikinci bölümünde ayrıca denetçi yardımcılarının yetiştirme sürecindeki tutum ve davranışları, çalışmaları, refakatinde görev yaptıkları denetçilerin raporları ile denetçi yardımcısının tez puanı göz önünde bulundurulur.

(5) Yeterlik sınavı başarı puanı, denetçi yardımcısının yazılı sınavda aldığı puan ve Yeterlik Sınav Kurulu tarafından verilen sözlü sınav puanının aritmetik ortalamasından oluşur. Başarılı olabilmek için bu ortalamanın en az 70 puan olması zorunludur. Sonuçlar başarı sırasına göre bir tutanağa bağlanır.

Yeterlik sınav konuları

MADDE 37- (1) Yeterlik sınavı aşağıda yer alan konulardan yapılır:

a) Mevzuat ve uygulamaları:

1) T.C. Anayasası Genel Hükümler.

2) İdare Hukuku.

3) 6/1/1982 tarihli ve 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu (Genel Esaslar).

4) 657 sayılı Kanun.

5) 5018 sayılı Kanun.

6) 25/8/1971 tarihli ve 1475 sayılı İş Kanunu ile 22/5/2003 tarihli ve 4857 sayılı İş Kanunu.

7) 8/9/1983 tarihli ve 2886 sayılı Devlet İhale Kanunu.

8) 4/1/2002 tarihli ve 4734 sayılı Kamu İhale Kanunu ve 5/1/2002 tarihli ve 4735 sayılı Kamu İhale Sözleşmeleri Kanunu.

9) 10/2/1954 tarihli ve 6245 sayılı Harcırah Kanunu.

10) 26/9/2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu (Genel Esaslar ve Kamu Görevlileri ile İlgili Suçlar).

11) 4/12/2004 tarihli ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu (Genel Esaslar).

12) 22/11/2001 tarihli ve 4721 sayılı Türk Medeni Kanunu (Genel Esaslar).

13) 11/1/2011 tarihli ve 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu (Genel Esaslar).

b) Denetim, inceleme, araştırma ve soruşturma yöntemleri:

1) Teftiş yöntem ve usulleri.

2) Kurum teşkilat ve görevlerine ilişkin mevzuat.

3) 19/4/1990 tarihli ve 3628 sayılı Mal Bildiriminde Bulunulması, Rüşvet ve Yolsuzluklarla Mücadele Kanunu.

4) 4483 sayılı Kanun.

5) 9/10/2003 tarihli ve 4982 sayılı Bilgi Edinme Hakkı Kanunu.

Sınav sonucunun değerlendirilmesi

MADDE 38- (1) Sınav sonuçları, Yeterlik Sınav Kurulu üyeleri tarafından değerlendirilir.

Sınav sonucunun bildirilmesi

MADDE 39- (1) Sınav sonuçları ilgili denetçi yardımcılarına yazılı olarak bildirilir.

Sınav sonucuna itiraz

MADDE 40- (1) Sınav sonucuna itirazlar, sınav sonucunun açıklanmasından itibaren beş iş günü içinde bir dilekçe ile Başkanlığa yapılır. Bu itirazlar, Yeterlik Sınav Kurulu tarafından itirazın yapıldığı tarihten itibaren en geç üç iş günü içinde incelenir ve sonuç ilgiliye yazılı olarak bildirilir.

Yeterlik sınavını kazanamayanlar, sınava girmeyenler

MADDE 41- (1) Yeterlik sınavında başarılı olamayanlara veya sınava girmeye hak kazandığı hâlde geçerli mazereti olmaksızın sınav hakkını kullanmayanlara, bir yıl içinde bir sınav hakkı daha verilir. Bu sınavda da başarı gösteremeyenler denetçi yardımcısı unvanını kaybeder ve durumlarına uygun memur unvanlı kadrolara atanırlar.

ÜÇÜNCÜ BÖLÜM

Denetçiliğe Atanma, Kıdem ve Denetçilik Güvencesi

Denetçiliğe atanma

MADDE 42- (1) Yeterlik sınavında başarı gösteren denetçi yardımcılarının denetçi kadrolarına atanmaları, yeterlik sınavı başarı puanı sırasına göre yapılır. Bu puanlamanın eşitliği halinde, denetçi yardımcılığı kıdemi esas alınır.

(2) Denetçi yardımcılığı dâhil denetçilik mesleğinde en az on yıl çalışan denetçilerden, görev ve sorumluluk bilinci, mesleki bilgileri, çalışma ve gayretleri göz önünde bulundurularak denetçinin kıdem sıralamasına göre Bakanlık Makamı tarafından başdenetçiliğe atanabilirler.

Kıdem

MADDE 43- (1) Aynı giriş sınavı ile denetçi yardımcılığına giren denetçi yardımcılarının kıdemi, denetçi yardımcılığına giriş sınavındaki başarı sırasına göre belirlenir.

(2) Aynı giriş sınavı ile denetçi yardımcılığına giren denetçilerin kıdemi, yeterlik sınavındaki başarı puanlarına göre tespit edilir.

(3) Aynı giriş sınavı ile Başkanlıkta göreve başlayan denetçi yardımcılarından, yeterlik sınavına girmeyip daha sonra yapılan yeterlik sınavıyla denetçiliğe geç atananların kıdemleri, kendi dönemlerindeki denetçilerden sonra gelir.

(4) Denetçilik kıdeminde esas alınan süre; denetçi yardımcılığı ve denetçi kadrolarında geçen süredir. Bu sürenin hesabında denetçilik sıfat ve kadrosu muhafaza edilmek şartıyla tüm kamu kurum ve kuruluşlarındaki idari görevlerde geçirilen süreler ile tüm kanuni izinler dâhildir.

(5) Başdenetçilerin kıdem sırası, denetçilerden öncedir. Başdenetçiler arasındaki kıdem sırasının tespitinde başdenetçiliğe atanma tarihi, aynı tarihte atananlar için ise denetçilik kıdemi esas alınır.

(6) Başkanlık yaptıktan sonra denetçiliğe dönenler, dönemlerinin en kıdemlisi sayılırlar. Bu durumda olan birden fazla denetçi varsa, bunların kıdem sırasının tespitinde ayrıca kendi aralarındaki kıdem esas alınır.

(7) Başkanlığa, ilgili kanun veya Cumhurbaşkanlığı kararnameleri uyarınca atananlardan; yeterlik sınavında başarı göstermek suretiyle müfettiş, denetmen, denetçi, kontrolör unvanlarından birini iktisap edenlerin denetim mesleğinde geçen süreleri ile üst kademe kamu yöneticiliklerinde geçen sürelerinin tamamı, denetim mesleğinden olmayanların ise hizmet sürelerinin yarısı denetim meslek kıdeminden sayılır.

Denetçiliğe yeniden atanma

MADDE 44- (1) Başkanlıktan istifa suretiyle veya naklen ayrılan denetçiler göreve dönmek istediklerinde tutum ve davranışları yönünden denetçiliğe engel bir durumları yoksa kadro durumları dikkate alınarak kazanılmış haklarıyla yeniden atanabilirler. Yeniden atanabilmek Bakanlık Makamının iznine bağlıdır.

(2) Denetçilik sıfatını kazandıktan sonra bu görevden ayrılanlardan denetçiliğe yeniden atananlar, düzenlenen diğer özel durumlar hariç olmak üzere Başkanlıktan ayrıldıkları dönem içerisinde bulundukları kıdeme göre atanırlar.

Denetçi güvencesi

MADDE 45- (1) Denetçi ve denetçi yardımcıları denetim hizmetlerinin gerekleri ile bağdaşmayan sıhhi, mesleki etik veya mesleki yetersizlikleri tespit edilmedikçe görevden alınamazlar, kendi istekleri dışında diğer görevlere atanamazlar ve görevlendirilemezler.

(2) Denetçi ve denetçi yardımcıları kesinleşmiş yargı kararı veya disiplin soruşturmasıyla ortaya konulmuş delil karartma ve saptırma fiilleri olmadıkça; gerçekleştirdikleri denetim, araştırma, inceleme ve soruşturmaları nedeniyle yapmış oldukları işlemlerden ve sonucunda tanzim etmiş oldukları raporlardan veya mevzuatla verilen yetkilerini kullanmalarından dolayı sorumlu tutulamazlar. Kanaatleri veya aldıkları tedbirler nedeniyle açılacak özel hukuk davalarında husumet Kuruma yönlendirilir.

DÖRDÜNCÜ KISIM

Denetçilerin Çalışma Esasları, Eğitimleri ve Yurt Dışına Gönderilmesi

Denetçilerin çalışma esasları

MADDE 46- (1) Denetçiler; denetim, inceleme, araştırma ve soruşturma faaliyetlerinde Kurumun daha iyi hizmet vermesine, kaynakların etkili ve verimli kullanılmasına, yolsuzluk ve usulsüzlüklerin önlenmesine yönelik öneriler getirirler.

(2) Denetçiler; rehberlik anlayışına dayanan eğitici, yol gösterici, doğru işler için teşvik edici ve güven artırıcı, usulsüz iş ve işlemlerin önlenmesi için caydırıcı şekilde hareket ederler.

(3) Denetim, inceleme, araştırma, ön inceleme ve soruşturma işlerinde birden fazla denetçi görevlendirilmesi halinde, koordinasyon kıdemli olan denetçi tarafından sağlanır.

(4) Müşterek çalışmalarda başkan yardımcısının görev alması halinde koordinasyon başkan yardımcısı tarafından sağlanır.

İşlerin devri

MADDE 47- (1) Denetçilere verilen işin devredilmemesi esastır. Devir zorunluluğu doğarsa denetçiler, ellerindeki işleri Başkanın talimatı ile bir başka denetçiye devreder.

(2) Devre konu işe başlanılmış ise devri yapacak olan denetçi; devir tarihine kadar yapılan işlere ilişkin çıkaracağı özetle birlikte, işle ilgili tüm belgeleri, işe başlanılmamış ise sadece işle ilgili kendisine tevdi edilen belgeleri bir yazı ekinde hazırlayacağı dizi pusulası ile görevi devralan denetçiye teslim eder.

Meslek içi eğitim

MADDE 48- (1) Meslek içi eğitim;

a) Kurum mevzuatı ve ilgili mevzuattaki değişiklikler ile özellik ve farklılık gösteren denetim, inceleme, araştırma ve soruşturma konularının değerlendirilmesi, denetim metotlarının geliştirilmesi, modern yönetim, organizasyon ve denetim teknikleri ile ilgili yeni uygulama ve hizmetlerin tanıtılması,

b) Kurumun görev alanındaki uluslararası mesleki, teknolojik ve bilimsel gelişmelerin takip edilmesi ile denetçilerin bilgi, görgü ve yeteneklerinin artırılması,

amaçlarına yönelik olarak yapılır.

(2) Başkanlıkça meslek içi eğitimin ne şekilde yapılacağına ilişkin esaslar yıllık çalışma ve denetim programında belirlenir.

(3) Mesleki gelişime yönelik eğitimler, Kurum tarafından bizzat hizmet içi eğitim şeklinde düzenlenebileceği gibi diğer kurum ve kuruluşlar tarafından düzenlenen eğitimlere katılım şeklinde de sağlanabilir.

(4) Denetçilerin mesleki gelişimlerine yönelik olarak, yurt içi ve yurt dışında düzenlenen sertifikalı veya sertifikasız kurs, uzaktan eğitim, seminer, panel, konferans, akademik eğitim ve yabancı dil kurslarına katılmaları teşvik edilir.

Yurt dışına gönderilme

MADDE 49- (1) Denetçiler, 21/1/1974 tarihli ve 7/7756 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı ile yürürlüğe konulan Yetiştirilmek Amacıyla Yurt Dışına Gönderilecek Devlet Memurları Hakkında Yönetmelik hükümleri çerçevesinde yurt dışına gönderilebilir.

(2) Yurt dışına gönderilenler; inceleme ve araştırmalarına ilişkin olarak düzenleyecekleri raporu, döndükleri günden itibaren üç ay içinde Başkanlığa sunarlar.

Yabancı dil eğitimi

MADDE 50- (1) Denetçilerin uluslararası toplantılara katılma, Bakanlığın görev alanındaki yabancı yayınları izleme ve inceleme olanağına kavuşabilmelerini sağlamak amacıyla yabancı dil öğrenimi için dil kurslarından yararlanmaları halinde eğitim masraflarının bütçeden karşılanacak olan kısmı genel hükümlere göre ödenir. Yabancı dil kurslarına katılacak olanlar Başkanlığın teklifi ve gerekli onay ile belirlenir.

BEŞİNCİ KISIM

Görev ve Raporlama

BİRİNCİ BÖLÜM

Raporlar, Genel Denetim ve Özel Denetim

Rapor çeşitleri

MADDE 51- (1) Denetçiler tarafından;

a) Genel denetim raporu,

b) Özel denetim raporu,

c) İnceleme raporu,

ç) Araştırma raporu,

d) Ön inceleme raporu,

e) Disiplin soruşturması raporu,

f) Soruşturma raporu,

g) Değerlendirme raporu,

düzenlenir.

Genel denetim görevi ve raporları

MADDE 52- (1) Genel denetim; Kurum merkez, taşra ve yurt dışı teşkilatı ile 6458 sayılı Kanun çerçevesindeki yetkili aracı kurumların iş, işlem ve süreçlerinin mevzuata uygunluğu ile kaynakların etkili, verimli ve ekonomik kullanımını sağlamak ve Kurum hizmetlerinin kalitesini artırmaya yardımcı olmak için çözüm ve öneriler geliştirmek amacıyla gerçekleştirilen denetim faaliyetidir.

(2) Genel denetim faaliyetleri yıllık olarak planlanır ve yıllık çalışma ve denetim programı içinde yer alır. Denetime tabi birim ve kuruluşların herhangi biri mutat ve makul süreler haricinde denetim dışında tutulamaz.

(3) Genel denetim uygulamalarının koordinasyonu Başkan tarafından sağlanır.

(4) Yapılan bu denetimlere ilişkin genel denetim raporu düzenlenir.

Özel denetim görevi ve raporları

MADDE 53- (1) Özel denetim; Kurum merkez, taşra ve yurt dışı teşkilatı ile 6458 sayılı Kanun çerçevesindeki yetkili aracı kurumların belirli konulardaki faaliyet, iş ve işlemlerinin mevzuata uygunluğu ile sundukları hizmetlerin aksayıp aksamadığının tespiti amacıyla genel denetim programları dışında gerçekleştirilen denetim faaliyetidir.

(2) Kurum tarafından yürütülen faaliyetler kapsamında denetçiler tarafından belirli bir konuda özel denetim yapılması önerisinde bulunulabilir. Bu öneriler Başkan tarafından değerlendirilerek uygun bulunanlar hakkında 14 üncü maddeye göre onay alınır.

(3) Yapılan bu denetimlere ilişkin özel denetim raporu düzenlenir.

Genel ve özel denetim raporlarının teslimi, incelenmesi ve cevaplandırılması

MADDE 54- (1) Denetçiler tarafından gerçekleştirilen genel ve özel denetim sonucunda düzenlenen raporlar Başkanlığa sunulur. Raporlar Başkanlıkça değerlendirilerek gereği için ilgili birimlere havale edilir.

(2) Kurum merkez birimleri ile doğrudan Kurum Başkanına bağlı birimlere ilişkin olanlar ilgili birime, taşra teşkilatına ilişkin olanlar ise ilgili valiliğe gönderilir.

(3) Genel ve özel denetim raporlarında eleştirilen hususlar, denetimi gerçekleştirilenler tarafından otuz gün içerisinde cevaplandırılarak ilgili birimlerce Kuruma iletilir. Kurum merkez birimleri cevaplarını doğrudan Başkanlığa gönderirler.

(4) Denetime tabi tutulan birimler kendilerine ulaşan raporları değerlendirmek ve gerekli tedbirlerin alınmasını sağlamakla yükümlüdür.

Genel ve özel denetime ilişkin diğer hususlar

MADDE 55- (1) Genel ve özel denetim uygulamalarında; Kurum merkez, taşra ve yurt dışı teşkilatı ile 6458 sayılı Kanun çerçevesindeki yetkili aracı kurum faaliyetlerinin uyumlaştırılması, mevzuatın geliştirilmesi ve doğru uygulanmasını ifade eden rehberlik faaliyetleri ön planda tutulur.

(2) Denetimlerde bir önceki denetim tarihi esas alınarak en fazla üç yıl öncesine ait iş ve işlemler denetime tabi tutulur. Görev emrinde belirtilmesi, Başkanlıkça gerekli onay verilmesi veya suç unsuruna rastlanılması hâlinde bu konudaki tüm iş ve işlemler süre kısıtlamasına tabi olmaksızın incelemeye tabi tutulur.

(3) Raporlarda eleştiri ve öneri konusu yapılan hususlarda, denetime tabi tutulan birimler ile Başkanlık arasında görüş ayrılığının ortaya çıkması durumunda uygulanacak işlem Kurum Başkanı tarafından belirlenir.

(4) Raporlarda tenkide alınan hususların, makul ve haklı bir neden olmadan ilgililerce yerine getirilmemesi halinde sorumlular hakkında gerekli yasal işlemler yapılır.

(5) Denetimlerin mahallinde yapılması esas olmakla birlikte Başkanlık, teknolojik gelişmeler doğrultusunda bilişim sistemleri ile her türlü elektronik bilgi-iletişim araç ve gereçlerini de kullanmak suretiyle görev merkezinden de denetim yaptırabilir.

Yıllık çalışma ve denetim programı ile rehber ve kılavuz

MADDE 56- (1) Başkanlığın yıllık denetim faaliyetleri, yetki devirleri, hizmet içi eğitimleri, sınav programları ve diğer idari iş ve işlemlerini içeren yıllık çalışma ve denetim programının her yılın Aralık ayında hazırlanıp Kurum Başkanının onayına sunulması esastır.

(2) Başkanlık her türlü denetim faaliyetlerinde kullanılmak üzere rehber ve kılavuz hazırlayabilir.

Denetim dosyası ve defteri

MADDE 57- (1) Denetim gerçekleştirilen birimlerde bir denetim dosyası tutulur. Denetim dosyasına; birimin geçmiş yıllardaki denetimleri neticesinde tanzim edilmiş bulunan raporların bir nüshası, Kurum merkezinden denetim raporuna ilişkin gönderilen emir ve talimatlar ile bunlara dayalı olarak gerçekleştirilen iş ve işlemlere dair belgeler konulur. Denetçiler; denetim gerçekleştirdikleri birimlerdeki denetim dosyalarını inceleyerek eleştirilen konularda ne ölçüde düzeltme yapıldığına, denetim sonunda gönderilen talimat ve emirlere uyulup uyulmadığına bakarlar.

(2) Bu dosyanın saklanmasından, devir ve tesliminden birim amirleri ve ilgili memurları müştereken sorumludurlar.

(3) Birimlerde sayfaları numaralandırılmış, mühürlenmiş, son sayfasına defterin kaç sayfadan ibaret olduğu yazılmış olan ve ilgili birimin en üst amirince tasdik edilmiş bir denetim defteri bulundurulur.

(4) Denetçiler; denetimin başlayış ve bitiş tarihlerini, hangi işleri denetlediklerini ve denetime ilişkin diğer hususları denetim defterine yazmak suretiyle imzalarlar.

İKİNCİ BÖLÜM

İnceleme Görevi ve Raporları

İnceleme görevi ve raporları

MADDE 58- (1) İnceleme görevi; Kurumun amaç ve hedeflerine uygun olarak, kurumsal yapının geliştirilmesi amacıyla bu yönde gerekli hukuki ve idari düzenlemelerin yapılması, Kurum teşkilatı ile yetkili aracı kurumların hizmet sunumuna katkı sağlanması, denetim hizmetlerini etkileyecek faktörlerin araştırılması ve değerlendirilmesi, denetime ilişkin ulusal ve uluslararası gelişmelerin izlenmesi, denetim standartlarının belirlenmesi ve geliştirilmesi amacıyla yapılır.

(2) Denetçiler tarafından yapılan incelemeler;

a) Kurumun görev alanına giren konularda faaliyet gösteren kamu kurum ve kuruluşları, gerçek ve tüzel kişiler ile sivil toplum kuruluşlarına faaliyetlerinde rehberlik etmek,

b) Denetim hizmetlerini etkileyecek faktörleri araştırmak ve değerlendirmek,

c) Bilgi teknolojilerinde ve yönetim bilgi sistemlerinde denetim hizmetine katkı sağlayacak gelişmeleri izlemek ve uygulanabilirliğini değerlendirmek,

ç) Denetçilere yönelik hizmet içi eğitim programlarının hazırlanmasını ve uygulanmasını sağlamak, kurum ve kuruluşların denetim alanına ilişkin hizmet içi eğitim çalışmalarına katkı sağlamak,

d) Kurum ve kuruluşlar ile denetçi ya da denetçilerin kendi aralarında mevzuatın uygulanmasına ilişkin olarak ortaya çıkan görüş ayrılıklarının giderilmesine katkı sağlamak,

e) Denetçi raporlarını araştırmak ve değerlendirmek, raporlardaki eksikliklerin tamamlatılmasını ve yanlışlıkların düzeltilmesini sağlamak,

f) Bakanlık ile diğer kamu kurum ve kuruluşlarınca yürütülen mevzuat çalışmalarına ilişkin görüş oluşturmak,

g) Kurum ile ilgili yönetmelik, yönerge ve diğer düzenleyici işlemlerin hazırlanması çalışmalarını yapmak,

amaçlarıyla yapılır.

(3) Yapılan incelemeler sonucunda inceleme raporu düzenlenir ve Başkanlığa teslim edilir.

(4) Başkanlıkça, raporlar ile ilgili işlemler kırk beş gün içinde sonuçlandırılır.

(5) Bakanın veya Kurum Başkanının gerek gördüğü diğer konularda da inceleme yapılır.

ÜÇÜNCÜ BÖLÜM

Araştırma Görevi ve Raporları

Araştırma görevi ve raporları

MADDE 59- (1) Araştırma; iddia konusu olay veya yürütülen iş ve işlemler ile ilgili olarak memurlar, diğer kamu personeli, kamu işçileri ve Kurumun merkez, taşra ve yurt dışında istihdam ettiği diğer personel hakkında adlî, idari ve malî işlemler yapılmasına gerek olup olmadığının tespiti amacıyla yapılır.

(2) Denetçiler, personel hakkında işledikleri iddia edilen suçlar nedeniyle; Başkanlıkça emir verilmesi, denetim sırasında öğrenilmesi, ihbar veya şikâyette bulunulması durumunda araştırma yaparlar.

(3) Araştırma sonucunda;

a) İddia konusu olaylar kapsamında disiplin veya cezai sorumluluk bakımından herhangi bir işlem yapılmasına gerek olmadığı sonucuna varılması halinde araştırma raporu,

b) Hukuki ya da malî yönden işlem yapılması gerektiği sonucuna varılması halinde zararın ilgililerden tazminini sağlamak amacıyla tazmin raporu,

c) Diğer kamu kurum ve kuruluşları ile personelini ilgilendiren konuların ilgili kuruma gönderilmesi amacıyla tevdi raporu,

ç) Soruşturulması genel hükümlere tabi suçlar için doğrudan yetkili ve görevli Cumhuriyet başsavcılıklarına sunulmak üzere tevdi raporu,

düzenlenerek Başkanlığa teslim edilir.

(4) Araştırma raporları ile ilgili işlemler Başkanlıkça yerine getirilir.

(5) İşlem yapılması gerektiği sonucuna varılmış olmakla birlikte aynı konu ve kamu görevlisi ile ilgili olarak daha önce rapor düzenlenmiş ve karar verilmiş olması hallerinde de araştırma raporu düzenlenir.

(6) Araştırma görevi sonucunda ön inceleme ya da disiplin soruşturması yapılması gerektiği sonucuna varılması halinde ön inceleme veya disiplin soruşturması talebinde bulunulur ya da yazıyla veya raporla durum diğer ilgili mercie bildirilir.

DÖRDÜNCÜ BÖLÜM

Ön İnceleme, Disiplin Soruşturması ve Soruşturma Görevi ve Raporları

Ön inceleme görevi ve raporları

MADDE 60- (1) Ön inceleme; 4483 sayılı Kanun kapsamına giren memurlar ve diğer kamu görevlileri hakkında, işledikleri iddia edilen suçlardan ötürü 4483 sayılı Kanunun gösterdiği yetkili merciin soruşturma izni verilmesi veya verilmemesi kararlarına dayanak teşkil etmek amacıyla yapılır ve buna ilişkin ön inceleme raporu düzenlenir.

(2) Denetçiler tarafından görevleri sırasında ön inceleme başlatılmasını gerektiren bir suçun tespit edilmesi halinde gerekçeli bir yazı ile durum izin vermeye yetkili mercie bildirilir.

(3) Denetçiler tarafından, 4483 sayılı Kanunun 3 üncü maddesinin birinci fıkrasının (d) ve (e) bentlerinde sayılan memur ve diğer kamu görevlileri hakkında Başkanlık aracılığı ile ön inceleme izni talebinde bulunulur.

(4) Denetçilerce yapılacak ön inceleme sonucunda düzenlenen rapor ilgili mercilere gönderilmek üzere Başkanlığa teslim edilir.

(5) Denetçiler düzenledikleri raporlarını 4483 sayılı Kanunun 7 nci maddesi ile belirtilen karar verme süresinin tamamlanmasından en az beş gün önce, karar verilmesine imkân sağlamak üzere yetkili mercie teslim ederler.

Ön incelemede usul ve yetki

MADDE 61- (1) Denetçiler, ön inceleme görevlerini ve ön incelemenin gerektirdiği işlemleri 4483 sayılı Kanun ile 5271 sayılı Kanun hükümlerine göre yürütürler.

(2) Denetçiler birinci fıkrada sayılan Kanunlardaki esaslar dairesinde aşağıdaki usul işlemlerini yapabilirler:

a) Yeminli kâtip görevlendirilmesi.

b) Belge toplanması.

c) Bilgi istenmesi.

ç) Muhbir ve müştekinin ifadesinin alınması.

d) Hakkında ön inceleme yapılanın ifadesinin alınması.

e) Tanık ve bilgi sahibinin dinlenmesi.

f) Bilirkişi görevlendirilmesi.

g) Keşif yapılması.

ğ) Yer gösterme işleminin yapılması.

h) İstinabe usulünün kullanılması.

ı) Arama ve elkoyma.

i) Tutanak düzenlenmesi.

(3) Denetçilerin arama ve elkoyma yetkisi; kamu hizmetine tahsis edilmiş eşya, bina ve tesislerle sınırlıdır.

(4) Denetçiler ön inceleme sırasında hâkim kararı alınması gereken hususlarda yetkili mahkemeye, bu mahkemenin kurulu bulunduğu il merkezindeki veya ilçedeki Cumhuriyet başsavcılığı vasıtasıyla başvurur.

(5) Denetçilerin 12 nci maddede belirtilen yetkileri saklıdır.

Disiplin soruşturması görevi ve raporları

MADDE 62- (1) Disiplin soruşturması; gerekli onay ve Başkanlıkça verilen görev emri üzerine memurlar, diğer kamu personeli ile Kurumun merkez, taşra ve yurt dışında istihdam ettiği diğer personel hakkında disiplin hukukundan doğan sorumluluklarının saptanması amacıyla yapılır ve buna ilişkin disiplin soruşturması raporu düzenlenir.

(2) Denetçiler, görev emri kapsamı dışında farklı bir konuda disiplin suçu işlendiğini öğrendiklerinde; iddia konusu olayın oluş şeklinin açık biçimde izah edildiği, ihlal edildiği ileri sürülen mevzuat hükümlerinin belirtildiği ve gerekli bilgi ve belgelerin eklendiği gerekçeli bir yazı ile Başkanlıktan soruşturma yapılmasını talep ederler. Otuz gün içinde gerekli onayın alınamaması halinde, toplanan bilgi ve belgeler, dizi pusulasına bağlı olarak Başkanlığa teslim edilir. Belirtilen süreden sonra onayın çıkması halinde, dizi pusulasına bağlanan ekler onayla birlikte gerekli işlemler tamamlanmak üzere, görevlendirilen denetçiye verilir.

(3) Disiplin soruşturma raporları Başkanlığa sunulur. Başkanlıkça incelenen raporlar ilgili birimlere, disiplin amirlerine veya kurullarına gönderilir.

(4) Denetçiler, disiplin soruşturması görevlerini ve gerekli işlemleri 61 inci maddenin ikinci fıkrasında belirtilen usullerden faydalanarak yerine getirirler.

Soruşturma görevi ve raporları

MADDE 63- (1) Denetçiler tarafından Başkanlık merkez, taşra ve yurt dışı teşkilatında görevli personel hakkında 3628 sayılı Kanunda yer alan usul ve esaslara göre yürütülen soruşturma faaliyetleridir.

(2) Denetçiler, görev ve yetkileri kapsamında bulunan memurlar ve diğer kamu görevlileri hakkında; 3628 sayılı Kanunda ve 19/10/2005 tarihli ve 5411 sayılı Bankacılık Kanununda yazılı suçlarla, irtikâp, rüşvet, basit ve nitelikli zimmet, görev sırasında veya görevinden dolayı kaçakçılık, resmî ihale ve alım ve satımlara fesat karıştırma, Devlet sırlarının açıklanması veya açıklanmasına sebebiyet verme suçlarından dolayı yetkili ve görevli Cumhuriyet başsavcılığınca ceza soruşturması yapılmasını gerektiren delil veya emare bulunup bulunmadığını tespit etmek amacıyla soruşturma yaparlar. Soruşturma; konuyla ilgili her türlü bilgi ve belgenin araştırılmasını, incelenmesini ve ulaşılacak beyan, belge ve emarelerin değerlendirilmesini kapsar.

(3) İlgili gerçek veya tüzel kişiler veya kamu kurum ve kuruluşları; denetçilerin birinci fıkraya göre yürüttükleri soruşturma kapsamında istedikleri bilgileri gecikmeksizin makul sürede eksiksiz vermek mecburiyetindedirler.

(4) Denetçiler soruşturmaya başladığında ihbarı doğrulayan emareler buldukları takdirde ilgili memur veya diğer kamu görevlisinden, haksız edinilen malın kaçırıldığı yolunda delil ve emare elde edildiği takdirde memur veya diğer kamu görevlisinin ikinci dereceye kadar kan ve kayın hısımlarından mal bildiriminde bulunmalarını isterler. Bu istemin tebliğ tarihinden itibaren yedi gün içinde yerine getirilmesi mecburidir.

(5) Denetçiler tarafından yürütülen soruşturma sonucunda yetkili ve görevli Cumhuriyet başsavcılığına tevdi edilmek üzere soruşturma raporu düzenlenir.

BEŞİNCİ BÖLÜM

Değerlendirme Görevi ve Raporları

Değerlendirme görevi ve raporları

MADDE 64- (1) Değerlendirme; Bakanlık Makamı veya Kurum Başkanınca istenmesi halinde, Kurumun merkez, taşra veya yurt dışı teşkilatında görev yapan personelin genel tutum ve davranışları, performansları ile hizmet ve çalışmaları tespit edilerek mevzuat, etik ilkeler ve hizmet gerekleri bakımından irdelenmesi suretiyle kanaat oluşturulması amacıyla yapılır.

(2) Değerlendirme raporları, en az iki denetçi veya denetim yetkisi verilmiş denetçi yardımcısı tarafından birlikte düzenlenerek doğrudan Başkanlığa verilir.

(3) Değerlendirme raporları yazılı bilgi ve belgelere dayandırılır.

(4) Raporların bir örneği, Başkanlık tarafından memurun özlük dosyasında muhafaza edilmek üzere ilgili birime gönderilir.

ALTINCI BÖLÜM

Raporların Düzenlenmesi ve Başkanlıkça İncelenmesi

Raporların düzenlenmesi

MADDE 65- (1) Denetim, araştırma, inceleme, soruşturma ve ön inceleme raporları Başkanlıkça belirlenecek olan şekil, usul ve esaslara göre düzenlenir.

(2) İnceleme, araştırma ve soruşturma raporları; zamanaşımı süreleri ve onay süreci dikkate alınarak belirli sürede karar verilmesi gerekenler hariç olmak üzere görev merkezine dönülmesini takip eden en geç iki ay içerisinde teslim edilir. Başkanlık, görevin özelliğine göre bu süreyi kısaltmaya yetkilidir.

(3) Raporun Başkanlıkça belirlenen süre içerisinde tamamlanamaması halinde gerekçeli bir yazı ile Başkanlıktan ek süre talep edilir.

Raporların Başkanlıkça incelenmesi

MADDE 66- (1) Denetçiler tarafından düzenlenen raporlarda hukuki eksiklikler ve hatalar, eksik inceleme ile Başkanlıkça belirlenen usul ve esaslar doğrultusunda düzeltilmesi veya tamamlatılması gereken hususlar varsa bunların giderilmesi, raporu düzenleyen denetçiden yazılı olarak istenir. Raporda düzeltilmesi veya tamamlatılması istenilen hususlar denetçi tarafından giderilir.

(2) Başkanlıkça, raporda belirtilen görüş ve kanaate iştirak edilmemesi halinde Başkanlık görüşünün de yer aldığı gerekli onay hazırlanır.

(3) Başkanlık, başka denetçiye veya denetçilere konunun tekrar incelenmesi veya soruşturulması görevi verebilir.

(4) Müşterek görevler sonucunda düzenlenecek rapor türüne ve içeriğine ilişkin olarak denetçiler arasında görüş ayrılığı olması halinde, çoğunluğun görüşüne uygun hareket edilir. Eşitlik halinde kıdemli denetçinin tercihine göre rapor tanzim edilir. Aykırı görüş ve önerilere raporun sonuç bölümünde yer verilir.

YEDİNCİ BÖLÜM

Ortak Hükümler

Görevden uzaklaştırma

MADDE 67- (1) Denetçiler görevlendirildikleri konularla ilgili olarak hakkında soruşturma veya disiplin soruşturması yürütülenlerin, 657 sayılı Kanunun 137 nci ve 138 inci madde hükümleri doğrultusunda görevden uzaklaştırılmasını teklif edebilirler.

(2) Görevden uzaklaştırma tedbiri aşağıdaki şartlardan birinin gerçekleşmesi halinde teklif edilebilir:

a) Kamu hizmetleri gerekleri yönünden görevi başında kalması sakıncalı olmak.

b) Para ve para hükmündeki evrak ve senetleri, her türlü mal ve ayniyatı, bunların hesap, belge ve defterlerini göstermekten ve bunlarla ilgili soruları cevaplamaktan kaçınmak; inceleme, ön inceleme, araştırma ve soruşturmayı güçleştirecek davranışlarda bulunmak.

c) 3628 sayılı Kanunun 17 nci maddesine giren eylemlerde bulunmak.

ç) Evrakta sahtecilik ve kayıtlarda tahrifat yapmak.

(3) Görevden uzaklaştırılması gereken memurlar hakkında işledikleri suçların türü ve mahiyetine göre kanuni esaslar göz önünde bulundurularak takibat yapılır.

(4) Görevden uzaklaştırılana ait soruşturma ile bu soruşturmaya ilişkin işlemlerin ilgili birimlerce öncelikle tamamlanması ve sonuçlandırılması esastır.

Devir alma

MADDE 68- (1) Denetçiler yürüttükleri inceleme ve soruşturma görevleri ile ilgili diğer yetkili merci tarafından aynı konuda başlatılmış ve henüz tamamlanmamış inceleme ve soruşturma görevlerinin devredilmesini yetkili merciden isterler.

Birimlerce yapılacak talepler

MADDE 69- (1) Başkanlık ilgili birimleri, kendilerine doğrudan intikal eden ihbar ve şikâyetlerden belli bir hak isteme, çözüm önerme, tedbir, temenni veya herhangi bir teknik ihtilafı giderme gibi kendi uzmanlıklarına giren konuları kendileri çözümler. Ancak denetçilik bilgi ve yeteneği ile denetim metot ve tekniklerinin kullanılmasını gerektiren hususlar, birimlerce düzenlenen gerekçeli bir yazıyla elde edilen bilgi ve belgeler de eklenmek suretiyle bizzat Kurum Başkanının onayı alındıktan sonra Başkanlığa iletilir.

(2) Doğrudan Kuruma veya Başkanlığa gönderilen ihbar ve şikâyet dilekçelerinden inceleme ve soruşturmasına başlangıçta gerek görülmeyenler ilgili birimlere gönderilerek incelettirilir. Bu inceleme sonucunda denetçilik bilgi ve yeteneği ile denetim metot ve tekniklerinin kullanılmasını gerektiren hususlar olduğu takdirde, konu gerekçeli bir yazıyla elde edilen her türlü bilgi ve belgeler de eklenmek suretiyle Kurum Başkanının onayı alındıktan sonra Başkanlığa iletilir.

(3) Başkanlığa gönderilen ihbar ve şikâyetlerin soyut ve genel nitelikte olmaması, ihbar veya şikâyetlerde kişi veya olay belirtilmesi, iddiaların ciddi bulgu ve belgelere dayanması, ihbar veya şikâyet dilekçelerinde dilekçe sahibinin doğru ad, soyad ve imzası ile iş veya ikametgâh adresinin bulunması zorunludur. Bu hususları taşımayan ihbar ve şikâyetlere herhangi bir işlem yapılmaz.

İhbar ve şikâyetler ile hukuka aykırı fiillerin tespiti

MADDE 70- (1) Denetimle görevli denetçiler bu görevleri sırasında kendilerine yapılan ihbar ve şikâyetler üzerine konuyu araştırmaya başlarlar. Ön inceleme, soruşturma veya disiplin soruşturmasını gerektirir bir durum tespit edilmediği takdirde araştırma raporu düzenlenir. Yapılan bu ihbar ve şikâyetler üzerine ya da denetim sırasında hukuka aykırı bir fiilin denetçiler tarafından tespit edilmesi sonucunda ön inceleme, soruşturma veya disiplin soruşturması yapılması gereken hallerde ise bu Yönetmeliğin ilgili hükümleri uygulanır.

(2) Belli kişiler ve/veya kişileri belli olmamakla birlikte belirli konularda araştırma, ön inceleme, soruşturma ve disiplin soruşturması yapmakla görevlendirilen denetçiler, bu kişilerle ve/veya konularla sınırlı olarak görev yaparlar. Başka kişiler veya konular hakkında kendilerine yapılan ihbar ve şikâyetleri herhangi bir işlem yapmaksızın Başkanlığa gönderirler.

(3) Sözlü ihbarlar bir tutanağa geçirilir. Bu tutanaklar veya yazılı olarak yapılan ihbar üzerine derhal araştırmaya başlanır. 4483 sayılı Kanunun 4 üncü maddesinin üçüncü fıkrasında belirtilen şartları taşımayan, belli bir konuyu ihtiva etmeyen ya da doğrudan yargı mercilerinin görevine giren konularla ilgili olan ihbar ve şikâyetler denetçilerce hiçbir işleme tabi tutulmaksızın Başkanlığa gönderilir.

Genel olarak kamu zararlarından doğan alacaklar ile diğer alacakların tespiti

MADDE 71- (1) Denetçiler yapacakları genel denetim, özel denetim ve araştırma, ön inceleme, inceleme ve soruşturma görevleri sırasında;

a) 5018 sayılı Kanunun 71 inci maddesi,

b) 27/9/2006 tarihli ve 2006/11058 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı ile yürürlüğe konulan Kamu Zararlarının Tahsiline İlişkin Usul ve Esaslar Hakkında Yönetmeliğin 7 nci maddesinin birinci fıkrası,

hükümlerinin verdiği yetkiye dayanarak, tespit ettikleri kamu zararlarından doğan alacaklar ile kişilerden alacaklar hesabına borç kaydı gereken diğer alacakların takip ve tahsili amacıyla ayrı bir tazmin raporu düzenlerler veya düzenledikleri genel nitelikli raporlarda ayrı bir başlık altında bu hususlara yer verirler.

SEKİZİNCİ BÖLÜM

Denetçiye Yardım Yükümlülüğü

Denetçiye yardım yükümlülüğü

MADDE 72- (1) Kurumun denetimi altındaki kurum ve kuruluşlarda görevli idareci ve personel ile denetim, araştırma, inceleme, soruşturma ve ön inceleme konusu ile ilgili gerçek ve tüzel kişiler, kamu kurum ve kuruluşları, kamuya yararlı dernekler;

a) Gizli dâhi olsa denetim ile ilgili bütün belge, defter ve dosyaları, para ve para hükmündeki evrak ve senetleri, her türlü mal ve eşyayı, denetçinin ilk talebinde ve en kısa süre içinde vermek, incelemelerini ve sayılmalarını kolaylaştırmak,

b) Bilgisayar, bilgi işlem sistemleri, raporlama araçları, internet, intranet ve benzeri ağlar ile veri tabanlarına erişimini sağlamak, elektronik, manyetik ve benzeri bilgi işlem ortamlarındaki bilgiler ve kayıtları sözlü veya yazılı olarak ilk talebinde denetçiye göstermek ve incelemesine sunmak, istendiğinde elektronik, manyetik ve benzeri ortamdaki bilgiler ve kayıtların kopyalarını vermek,

c) Denetçilerce yöneltilen soruları geciktirmeden yanıtlamak, gerek görülen evrak, kayıt ve belgelerin denetçilerce onaylanmış suretlerini alarak asıllarını vermek,

ç) Denetçilere görevleri süresince konumlarına ve temsil ettikleri makama uygun bir çalışma yeri ve hizmet aracı sağlamak ve gerekli diğer tedbirleri almak,

d) Kamuya açık alanlardaki sistemlerini, bina ve tesislerindeki kamera kayıtlarını denetçiye göstermek, incelemesine sunmak ve kopyalarını vermek,

zorundadırlar.

(2) Denetçiler tarafından ifadesine veya bilgisine ihtiyaç duyulan kişiler çağrıldıkları yer ve zamanda hazır bulunmakla yükümlüdürler.

(3) Denetim iş ve işlemlerinin devam ettiği süre içerisinde, hastalık ve benzeri zorunlu nedenler hariç olmak üzere denetime tabi memur ve görevliler tarafından yıllık izin kullanılmaması esastır. İzin vermeye yetkili merciler bu hususu dikkate almak mecburiyetindedirler. Denetçiler, teftiş devam ettiği süre içerisinde hastalık ve benzeri zorunlu nedenler dışında, idareci ve diğer personeli izinden çağırmaya yetkilidirler.

(4) Denetçiler, görevleri ile ilgili konularda bilgi ve uzmanlıklarından yararlanmak amacıyla kamu kurum ve kuruluşlarından yeterli sayıda personel görevlendirilmesini talep edebilirler.

ALTINCI KISIM

Çeşitli ve Son Hükümler

Denetçi kimlik belgesi, mühür ve diğer malzemeler

MADDE 73- (1) Denetçilere resmî mühür ile fotoğraflı denetçi kimlik belgesi verilir.

(2) Bakan tarafından imzalanan kimlik belgesinde, Bakan adına denetim gerçekleştirmeye yetkili olduğu ve görevle ilgili diğer yetkileri hususlarına kısaca yer verilir.

(3) Denetçiler; kendilerine verilen resmî mührü muhafaza etmek, lüzum ve istek üzerine denetçi kimlik belgesini ilgililere göstermek ve denetçilik mesleğinden ayrıldıklarında üzerlerinde bulunan mühür ve diğer malzemeleri teslim etmek zorundadırlar.

(4) Denetçilere kullanmaları amacıyla taşınabilir bilgisayar ve donanımı, yazılım programları ile gerek görülen diğer araç ve gereçler Kurumca sağlanır. Bu araç ve gereçlerin ekonomik ömrü göz önünde bulundurularak düzenli olarak yenilenir.

Yazışma usulü

MADDE 74- (1) Denetçiler görevlerine ilişkin konularda; Bakanlıkların taşra teşkilatı, diğer kamu kurum ve kuruluşları ile gerçek ve tüzel kişilerle doğrudan yazışma yapabilirler. Ancak Cumhurbaşkanlığı, TBMM, Yüksek Mahkemeler ile Bakanlık ve diğer Bakanlıkların merkez ve yurt dışı teşkilatı ile yapılan yazışmalar Başkanlık aracılığıyla yapılır.

(2) Denetçiler tarafından yapılan yazışmalarda numaralandırma; denetçinin mühür numarası/yıl içinde yazılan yazı sayısı takip edilmek suretiyle verilir. Elektronik sistemlerle yazışma yapılması halinde sistem esas alınır.

(3) Denetçilerin müşterek çalışmalarında; yazışma ve haberleşmeler, kıdemli denetçi tarafından sağlanır.

Hak ediş cetveli

MADDE 75- (1) Denetçiler; hak ediş cetvellerini Başkanlıkça belirlenen usul ve esaslara göre düzenler.

Görev yerinden ayrılma ve izin kullanılması

MADDE 76- (1) Denetçiler, görevle ilgili hareket ve varışlarını elektronik ortamda veya yazı ile Başkanlığa bildirirler.

(2) Denetçiler; denetim, inceleme, araştırma, soruşturma ve ön inceleme görevlerini tamamladıklarında Başkanlığı bilgilendirmek suretiyle görev mahallinden ayrılırlar.

(3) Denetçiler, görevde iken zorunlu durumlarda Başkanlığın uygun görmesiyle izin kullanabilirler.

(4) Denetçiler, merkez ve merkez dışında izne başlayış ve bitiş tarihlerini Başkanlığa bildirirler.

Başkanlığa bilgi verme

MADDE 77- (1) Kurum merkez birimleri; yönerge, tebliğ, genelge, talimatname ve benzeri ad altında çıkardıkları mevzuatı bilgi için Başkanlığa gönderir.

Yıllık inceleme ve değerlendirme toplantısı

MADDE 78- (1) Kurum Başkanının onayıyla Başkanlık tarafından;

a) Uygulamada görülen hata ve noksanlıkları tespit ederek müşterek sonuçlara varmak ve uygulama birliğini sağlamak,

b) Denetçilerin deneyim ve görüşlerini paylaşmak ve bunlardan yararlanmak,

c) Kurumu ilgilendiren mevzuatta meydana gelen gelişme ve değişiklikler ile bilimsel ve yargısal içtihatları izlemek ve değerlendirmek,

amaçlarıyla yılda en az bir defa değerlendirme toplantısı yapılır.

(2) Değerlendirme toplantısı görev merkezi, çalışma merkezleri ya da Kurum Başkanı tarafından uygun görülecek başka mahallerde düzenlenebilir.

Adli makamlarla iş birliği

MADDE 79- (1) Denetçiler, görevleriyle ilgili olarak mahkemelerden bilgi ve belge istenmesi gerektiği takdirde; mahkemelerden yazılı istemde bulunabilir.

Sekretarya hizmetleri

MADDE 80- (1) Bu Yönetmelikte yer alan komisyon ve kurulların sekretarya hizmetleri ile sınavlara ilişkin işlemler personel işlerinden sorumlu birimce yürütülür.

Yetki ve yönerge

MADDE 81- (1) Bu Yönetmeliğin uygulanmasında doğabilecek tereddütleri gidermeye Bakan yetkilidir.

(2) Bu Yönetmeliğin uygulanması, Başkanlığın ve denetçilerin görev ve çalışma esasları, denetim faaliyetlerine ilişkin diğer hususlar yönerge ile düzenlenir.

Yürürlük

MADDE 82- (1) Bu Yönetmelik yayımı tarihinde yürürlüğe girer.

Yürütme

MADDE 83- (1) Bu Yönetmelik hükümlerini İçişleri Bakanı yürütür.

 

 


Kaynak: Resmi Gazete 31.12.2022
Yasal Uyarı: Bu içerikte yer alan bilgi, görsel, tablolar, açıklama, yorum, analiz ve bir bütün olarak içeriğin tamamı sadece genel bilgilendirme amacıyla verilmiştir. Kişi veya kuruma özel profesyonel bir bilgilendirme ve yönlendirmede bulunma amacı güdülmemiştir. Konu ile benzerlik gösterse de her işletmenin kendi özel şartları nedeniyle farklı durumları olabilir. Bu nedenle, bu yazıda belirtilen içerikte yola çıkarak işletmenizi etkileyecek herhangi bir karar alıp uygulamaya geçmeden önce, uzmanına danışmanız menfaatiniz gereğidir. Muhasebenews veya ilişkili olduğu kişi veya kurumlardan hiç biri, bu belgede yer alan bilgi, tablo, görsel, görüş ve diğer türdeki tüm içeriklerin özel veya resmi, gerçek veya tüzel kişi, kurum ve organizasyonlar tarafından kullanılması sonucunda ortaya çıkabilecek zarar veya ziyandan sorumlu değildir.


]]>
https://www.muhasebenews.com/goc-idaresi-baskanligi-rehberlik-ve-denetim-baskanligi-yonetmeligi-31-12-2022/feed/ 0
Bir yılını doldurmayan çalışanın yıllık ücretli izin hakkı var mıdır? https://www.muhasebenews.com/bir-yilini-doldurmayan-calisanin-yillik-ucretli-izin-hakki-var-midir/ https://www.muhasebenews.com/bir-yilini-doldurmayan-calisanin-yillik-ucretli-izin-hakki-var-midir/#respond Tue, 22 Nov 2022 06:25:46 +0000 https://www.muhasebenews.com/?p=134730

Yıllık ücretli izin uygulamalarına ilişkin esaslar, 4857 sayılı İş Kanununun 53 ila 61’inci maddeleri ve uygulamanın detaylarını açıklayan yönetmelik ile belirlenmektedir. Yasal düzenleye göre yıllık ücretli izne hak kazanabilmek için, aynı işverene bağlı çalışma süresinin deneme süresi de dahil olmak üzere en az 1 yıl olması gerekmektedir.

__________________________________

BENZER İÇERİK

4857 Sayılı İş Kanununda ücretli izin sürelerine ilişkin maddeler

Yıllık ücretli izin hakkı ve izin süreleri

Madde 53 – İşyerinde işe başladığı günden itibaren, deneme süresi de içinde olmak üzere, en az bir yıl çalışmış olan işçilere yıllık ücretli izin verilir.

Yıllık ücretli izin hakkından vazgeçilemez.

Niteliklerinden ötürü bir yıldan az süren mevsimlik veya kampanya işlerinde çalışanlara bu Kanunun yıllık ücretli izinlere ilişkin hükümleri uygulanmaz.

İşçilere verilecek yıllık ücretli izin süresi, hizmet süresi;

a) Bir yıldan beş yıla kadar (beş yıl dahil) olanlara ondört günden,

b) Beş yıldan fazla onbeş yıldan az olanlara yirmi günden,

c) Onbeş yıl (dahil) ve daha fazla olanlara yirmialtı günden,

Az olamaz. 

(Ek cümle: 10/9/2014-6552/5 md.) Yer altı işlerinde çalışan işçilerin yıllık ücretli izin süreleri dörder gün arttırılarak uygulanır.

Ancak onsekiz ve daha küçük yaştaki işçilerle elli ve daha yukarı yaştaki işçilere verilecek yıllık ücretli izin süresi yirmi günden az olamaz.

Yıllık izin süreleri iş sözleşmeleri ve toplu iş sözleşmeleri ile artırılabilir.

Yıllık ücretli izne hak kazanma ve izni kullanma dönemi

Madde 54 – Yıllık ücretli izine hak kazanmak için gerekli sürenin hesabında işçilerin, aynı işverenin bir veya çeşitli işyerlerinde çalıştıkları süreler birleştirilerek göz önüne alınır. Şu kadar ki, bir işverenin bu Kanun kapsamına giren işyerinde çalışmakta olan işçilerin aynı işverenin işyerlerinde bu Kanun kapsamına girmeksizin geçirmiş bulundukları süreler de hesaba katılır.

Bir yıllık süre içinde 55 inci maddede sayılan haller dışındaki sebeplerle işçinin devamının kesilmesi halinde bu boşlukları karşılayacak kadar hizmet süresi eklenir ve bu  suretle işçinin izin hakkını elde etmesi için gereken bir yıllık hizmet süresinin bitiş tarihi gelecek hizmet yılına aktarılır.

İşçinin gelecek izin hakları için geçmesi gereken bir yıllık hizmet süresi, bir önceki izin hakkının doğduğu günden başlayarak gelecek hizmet yılına doğru ve yukarıdaki fıkra ve 55 inci madde hükümleri gereğince hesaplanır. 

İşçi yukarıdaki fıkralar ve 55 inci madde hükümlerine göre hesaplanacak her hizmet yılına karşılık, yıllık iznini gelecek hizmet yılı içinde kullanır.

Aynı bakanlığa bağlı işyerleri ile aynı bakanlığa bağlı tüzel kişilerin işyerlerinde geçen süreler ve kamu iktisadi teşebbüsleri yahut özel kanuna veya Cumhurbaşkanlığı kararnamesine dayanılarak kurulan banka ve kuruluşlar veya bunlara bağlı işyerlerinde geçen süreler, işçinin yıllık ücretli izin hakkının hesaplanmasında göz önünde bulundurulur. (1)

Yıllık izin bakımından çalışılmış gibi sayılan haller

Madde 55 – Aşağıdaki süreler yıllık ücretli izin hakkının hesabında çalışılmış gibi sayılır:

a) İşçinin uğradığı kaza veya tutulduğu hastalıktan ötürü işine gidemediği günler (Ancak,

25 inci maddenin (I) numaralı bendinin (b) alt bendinde öngörülen süreden fazlası sayılmaz.).

b) Kadın işçilerin 74 üncü madde gereğince doğumdan önce ve sonra çalıştırılmadıkları günler.

c) İşçinin muvazzaf askerlik hizmeti dışında manevra veya herhangi bir kanundan dolayı ödevlendirilmesi sırasında işine gidemediği günler (Bu sürenin yılda 90 günden fazlası sayılmaz.).

d) Çalışmakta olduğu işyerinde zorlayıcı sebepler yüzünden işin aralıksız bir haftadan çok tatil edilmesi sonucu olarak işçinin çalışmadan geçirdiği zamanın onbeş günü (işçinin yeniden işe başlaması şartıyla).

e) 66 ncı maddede sözü geçen zamanlar. 

f) Hafta tatili, ulusal bayram, genel tatil günleri.

g) 3153 sayılı Kanuna dayanılarak çıkarılan yönetmeliğe göre röntgen muayenehanelerinde çalışanlara pazardan başka verilmesi gereken yarım günlük izinler. (1) 

h) İşçilerin arabuluculuk toplantılarına katılmaları, hakem kurullarında bulunmaları, bu kurullarda işçi temsilciliği görevlerini yapmaları, çalışma hayatı ile ilgili mevzuata göre kurulan meclis, kurul, komisyon ve toplantılara yahut işçilik konuları ile ilgili uluslararası kuruluşların konferans, kongre veya kurullarına işçi veya sendika temsilcisi olarak katılması sebebiyle işlerine devam edemedikleri günler.

ı) (Değişik: 4/4/2015-6645/35 md.) Ek 2 nci maddede sayılan izin süreleri,

j) İşveren tarafından verilen diğer izinler ile 65 inci maddedeki kısa çalışma süreleri.

k) Bu Kanunun uygulanması sonucu olarak işçiye verilmiş bulunan yıllık ücretli izin süresi.

Yıllık ücretli iznin uygulanması

Madde 56 – Yıllık ücretli izin işveren tarafından bölünemez. 

Bu iznin 53 üncü maddede gösterilen süreler içinde işveren tarafından sürekli bir şekilde verilmesi zorunludur. (Değişik üçüncü fıkra: 14/4/2016-6704/16 md.) Ancak, 53 üncü maddede öngörülen izin süreleri, tarafların anlaşması ile bir bölümü on günden aşağı olmamak üzere bölümler hâlinde kullanılabilir.

İşveren tarafından yıl içinde verilmiş bulunan diğer ücretli ve ücretsiz izinler veya dinlenme ve hastalık izinleri yıllık izne mahsup edilemez.

Yıllık ücretli izin günlerinin hesabında izin süresine rastlayan ulusal bayram, hafta tatili ve genel tatil günleri izin süresinden sayılmaz.

Yıllık ücretli izinleri işyerinin kurulu bulunduğu yerden başka bir yerde geçirecek olanlara istemde bulunmaları ve bu hususu belgelemeleri koşulu ile gidiş ve dönüşlerinde yolda geçecek süreleri karşılamak üzere işveren toplam dört güne kadar ücretsiz izin vermek zorundadır. İşveren, işyerinde çalışan işçilerin yıllık ücretli izinlerini gösterir izin kayıt belgesi tutmak zorundadır.

(Ek fıkra: 10/9/2014-6552/6 md.) Alt işveren işçilerinden, alt işvereni değiştiği hâlde aynı işyerinde çalışmaya devam edenlerin yıllık ücretli izin süresi, aynı işyerinde çalıştıkları süreler dikkate alınarak hesaplanır. Asıl işveren, alt işveren tarafından çalıştırılan işçilerin hak kazandıkları yıllık ücretli izin sürelerinin kullanılıp kullanılmadığını kontrol etmek ve ilgili yıl içinde kullanılmasını sağlamakla, alt işveren ise altıncı fıkraya göre tutmak zorunda olduğu izin kayıt belgesinin bir örneğini asıl işverene vermekle yükümlüdür.

Yıllık izin ücreti

Madde 57 – İşveren, yıllık ücretli iznini kullanan her işçiye, yıllık izin dönemine ilişkin ücretini ilgili işçinin izine başlamasından önce peşin olarak ödemek veya avans olarak vermek zorundadır.

Bu ücretin hesabında 50 nci madde hükmü uygulanır. 

Günlük, haftalık veya aylık olarak belirli bir ücrete dayanmayıp da akort, komisyon ücreti, kâra katılma ve yüzde usulü ücret gibi belirli olmayan süre ve tutar üzerinden ücret alan işçinin izin süresi için verilecek ücret, son bir yıllık süre içinde kazandığı ücretin fiili olarak çalıştığı günlere bölünmesi suretiyle bulunacak ortalama üzerinden hesaplanır.

Ancak, son bir yıl içinde işçi ücretine zam yapıldığı takdirde, izin ücreti işçinin izine çıktığı ayın başı ile zammın yapıldığı tarih arasında alınan ücretin aynı süre içinde çalışılan günlere bölünmesi suretiyle hesaplanır.

Yüzde usulünün uygulandığı yerlerde bu ücret, yüzdelerden toplanan para dışında işveren tarafından ödenir.

Yıllık ücretli izin süresine rastlayan hafta tatili, ulusal bayram ve genel tatil ücretleri ayrıca ödenir.

İzinde çalışma yasağı

Madde 58 – Yıllık ücretli iznini kullanmakta olan işçinin izin süresi içinde ücret karşılığı bir işte çalıştığı anlaşılırsa, bu izin süresi içinde kendisine ödenen ücret işveren tarafından geri alınabilir.

Sözleşmenin sona ermesinde izin ücreti

Madde 59 – İş sözleşmesinin, herhangi bir nedenle sona ermesi halinde işçinin hak kazanıp da kullanmadığı yıllık izin sürelerine ait ücreti, sözleşmenin sona erdiği tarihteki ücreti üzerinden kendisine veya hak sahiplerine ödenir. Bu ücrete ilişkin zamanaşımı iş sözleşmesinin sona erdiği tarihten itibaren başlar.

İşveren tarafından iş sözleşmesinin feshedilmesi halinde 17 nci maddede belirtilen bildirim süresiyle, 27 nci madde gereğince işçiye verilmesi zorunlu yeni iş arama izinleri yıllık ücretli izin süreleri ile iç içe giremez.

İzinlere ilişkin düzenlemeler

Madde 60 – Yıllık ücretli izinlerin, yürütülen işlerin niteliğine göre yıl boyunca hangi dönemlerde kullanılacağı, izinlerin ne suretle ve kimler tarafından verileceği veya sıraya bağlı tutulacağı, yıllık izninin faydalı olması için işveren tarafından alınması gereken tedbirler ve izinlerin kullanılması konusuna ilişkin usuller ve işverence tutulması zorunlu kayıtların şekli Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı tarafından hazırlanacak bir yönetmelikle gösterilir.

Sigorta primleri

Madde 61 – Sigortalılara yıllık ücretli izin süresi için ödenecek ücretler üzerinden iş kazaları ile meslek hastalıkları primleri hariç, diğer sigorta primlerinin, 506 sayılı Sosyal Sigortalar Kanunundaki esaslar çerçevesinde işçi ve işverenler yönünden ödenmesine devam olunur.

Ücretten indirim yapılamayacak haller

Madde 62 – Her türlü işte uygulanmakta olan çalışma sürelerinin yasal olarak daha aşağı sınırlara indirilmesi veya işverene düşen yasal bir yükümlülüğün yerine getirilmesi nedeniyle ya da bu Kanun hükümlerinden herhangi birinin uygulanması sonucuna dayanılarak işçi ücretlerinden her ne şekilde olursa olsun eksiltme yapılamaz


YILLIK ÜCRETLİ İZİN YÖNETMELİĞİ

BİRİNCİ BÖLÜM

Amaç, Kapsam ve Dayanak

Amaç

Madde 1 — Bu Yönetmeliğin amacı, 4857 sayılı İş Kanununun 53 üncü maddesi uyarınca, işverenlerce işçilere verilecek yıllık ücretli izinlerin usul ve esaslarını belirlemektir.

Kapsam

Madde 2 — 4857 sayılı İş Kanununa dayanılarak işverenler tarafından işçilere kullandırılacak yıllık ücretli izinler, aynı Kanunun 1 inci maddesi kapsamına giren işyerlerinde bu Yönetmelikte belirtilen usul ve esaslara göre yürütülür.

Dayanak

Madde 3 — Bu Yönetmelik, 22/5/2003 tarihli ve 4857 sayılı İş Kanununun 60 ıncı maddesine dayanılarak hazırlanmıştır. 

İKİNCİ BÖLÜM

İzin Hakkının Belirlenmesi ve Kullanımı 

Yıllık Ücretli İzine Hak Kazanma

Madde 4 — İş Kanununun 53 üncü maddesinin birinci fıkrası ile 54 üncü maddesindeki esaslar ve 55 inci maddesindeki durumlar göz önünde tutularak her işçinin yıllık ücretli izne hak kazandığı tarih bu Yönetmeliğin 20 nci maddesinde sözü geçen yıllık ücretli izin kayıt belgesine yazılır.

Yıllık izin süresinin ve izne hak kazanmak için gerekli sürenin hesabında işçinin aynı işverene ait işyerlerinde çalıştığı süreler birleştirilir. Şu kadar ki, bir işverenin bu Kanun kapsamına giren işyerinde çalışmakta olan işçilerin aynı işverenin işyerlerinde bu Kanun kapsamına girmeksizin geçirmiş bulundukları süreler de hesaba katılır.

Aynı bakanlığa bağlı işyerleri ile aynı bakanlığa bağlı tüzel kişilerin işyerlerinde geçen süreler ve kamu iktisadi teşebbüsleri yahut özel kanun veya özel kanunla verilmiş yetkiye dayanılarak kurulan banka ve kuruluşlar veya bunlara bağlı işyerlerinde geçen süreler de, işçinin yıllık ücretli izin hakkının hesaplanmasında birleştirilerek göz önünde bulundurulur.

İzin Kullanma Dönemleri

Madde 5 — İşveren veya işveren vekilleri, bu Yönetmeliğin 15 inci maddesinde belirtilen izin kurulu veya 18 inci maddeye dayanılarak bunun yerine geçenlere danışmak suretiyle işyerinde yürütülen işlerin nitelik ve özelliklerine göre, yıllık ücretli izinlerin, her yılın belli bir döneminde veya dönemlerinde verileceğini tayin edebilir. Bunu işyerinde ilan eder.

Yıllık Ücretli İznin Uygulanması

Madde 6 — Yıllık ücretli izin işveren tarafından bölünemez.

Bu iznin 53 üncü maddede gösterilen süreler içinde işveren tarafından sürekli bir şekilde verilmesi zorunludur.

Ancak, 53 üncü maddede öngörülen izin süreleri, tarafların anlaşması ile bir bölümü on günden aşağı olmamak üzere (Değişik ibare:RG-18/8/2017- 30158) bölümler halinde kullanılabilir.

İşveren tarafından yıl içinde verilmiş bulunan diğer ücretli ve ücretsiz izinler veya dinlenme ve hastalık izinleri yıllık izne mahsup edilemez.

Yıllık ücretli izin günlerinin hesabında izin süresine rastlayan ulusal bayram, hafta tatili ve genel tatil günleri izin süresinden sayılmaz.

Yıllık ücretli izinleri işyerinin kurulu bulunduğu yerden başka bir yerde geçirecek olanlara istemde bulunmaları ve bu hususu belgelemeleri koşulu ile gidiş ve dönüşlerinde yolda geçecek süreleri karşılamak üzere işveren toplam dört güne kadar ücretsiz yol izni vermek zorundadır.

İşveren tarafından iş sözleşmesinin feshedilmesi halinde İş Kanununun 17 nci maddesinde belirtilen bildirim süresi ile 27 nci maddesi gereğince işçiye verilmesi zorunlu yeni iş arama izinleri, yıllık ücretli izin süreleri ile iç içe giremez.

İşveren, işyerinde çalışan işçilerin yıllık ücretli izinlerini gösterir izin kayıt belgesi tutmak zorundadır.

(Ek fıkra:RG-18/8/2017- 30158) Alt işveren işçilerinden, alt işvereni değiştiği hâlde aynı işyerinde çalışmaya devam edenlerin yıllık ücretli izin süresi, aynı işyerinde çalıştıkları süreler dikkate alınarak hesaplanır. Asıl işveren, alt işveren tarafından çalıştırılan işçilerin hak kazandıkları yıllık ücretli izin sürelerinin kullanılıp kullanılmadığını kontrol etmek ve ilgili yıl içinde kullanılmasını sağlamakla, alt işveren ise tutmak zorunda olduğu izin kayıt belgesinin bir örneğini asıl işverene vermekle yükümlüdür.

İzin İsteğinin Zamanı

Madde 7 — İşçi yukarıdaki maddelere göre hak ettiği yıllık ücretli iznini, kullanmak istediği zamandan en az bir ay önce işverene yazılı olarak bildirir.

İşveren veya işveren vekilleri, bu istekleri Yönetmeliğin 15 inci maddesinde sözü geçen izin kuruluna veya 18 inci maddesinde belirtilen kişilere bildirir.

İzin İsteği ve Verilmesi

Madde 8 — İşçi yıllık izin isteminde, adını soyadını, varsa sicil numarasını, iznini hangi tarihler arasında kullanmak istediğini ve ücretsiz yol izni isteyip istemediğini yazar.

İzin kurulu veya işveren, işçinin istediği izin kullanma tarihi ile bağlı değildir. Ancak, izin sıra ve nöbetleşmesini göstermek üzere söz konusu kurulca düzenlenecek çizelgeler işçinin talebi ve iş durumu dikkate alınarak hazırlanır.

Aynı tarihe rastlayan izin isteklerinde; işyerindeki kıdem ve bir önceki yıl iznini kullandığı tarih dikkate alınarak öncelikler belirlenir.

Yol izni alanlar bu süreyi kullanmadan işe dönerlerse, işveren bunları anılan sürenin bitiminden önce işe başlatmayabilir.

İzin Süresinin Tespiti

Madde 9 — İşçinin izin süresi, iznini hak ettiği tarihteki hizmet süresine ve 4857 sayılı Kanunun 55 inci maddesine göre belirlenir.

İşyerinde işe başladığı günden itibaren deneme süresi de içinde olmak üzere en az bir yıl çalışmış olan işçilere yıllık ücretli izin verilir. Yıllık ücretli izin hakkından vazgeçilemez.

İşçilere verilecek yıllık ücretli izin süresi, hizmet süresi;

a) Bir yıldan beş yıla kadar (beş yıl dahil) olanlara ondört günden,

b) Beş yıldan fazla onbeş yıldan az olanlara yirmi günden,

c) Onbeş yıl (dahil) ve daha fazla olanlara yirmialtı günden,

az olamaz. (Ek cümle:RG-18/8/2017- 30158)  Yer altı işlerinde çalışan işçilerin yıllık ücretli izin süreleri dörder gün arttırılarak uygulanır.

Ancak, onsekiz ve daha küçük yaştaki işçilerle elli ve daha yukarı yaştaki işçilere verilecek yıllık ücretli izin süresi yirmi günden az olamaz.

Toplu İzin

Madde 10 — İşveren veya işveren vekili Nisan ayı başı ile Ekim ayı sonu arasındaki süre içinde, işçilerin tümünü veya bir kısmını kapsayan toplu izin uygulayabilir.

Bu uygulamaya gidildiğinde, izin kurulu izin çizelgelerini, toplu izne çıkacak işçiler aynı zamanda izne başlayacak ve Kanunun 53 üncü maddesindeki izin sürelerine ve yol izni isteklerine göre her işçinin izin süresinin bitimini gösterecek biçimde düzenler ve ilan eder.

Toplu izin dönemleri, bu dönemlerde henüz yıllık ücretli izin hakkını kazanmayan işçileri de kapsayacak şekilde belirlenebilir. Şu kadar ki, ertesi yıl veya yıllarda bu toplu izin yönteminin uygulanmaması halinde, bu durumda olanların gelecek yıllık ücretli izne hak kazanacakları tarih, genel esaslara göre belirlenir.

Toplu İzin Uygulaması Dışında Tutulacak İşçiler

Madde 11 — Toplu izin uygulanması halinde işveren veya işveren vekili, işyerinin korunması, işyerindeki araç, gereç, donatım veya makinelerin bakımı, hazırlanması, temizlenmesi veya güvenliğinin sağlanması gibi zorunlu durumlar için yeter sayıda işçiyi toplu izin dışında tutabilir.

Bu durumda olanların yıllık izinleri toplu izin döneminden önce veya sonra diledikleri tarihte verilir.

Mevsimlik veya Kampanya İşlerinde Yıllık Ücretli İzin

Madde 12 — İş Kanununun 53 üncü maddesinin üçüncü fıkrasında sözü geçen ve nitelikleri yönünden bir yıldan az süren mevsim veya kampanya işlerinin yürütüldüğü işyerlerinde devamlı olarak çalışan işçilerin yıllık ücretli izinleri hakkında bu Yönetmelik hükümleri uygulanır.

Kısmi Süreli ve Çağrı Üzerine Çalışmalarda Yıllık Ücretli İzin

Madde 13 — Kısmi süreli ya da çağrı üzerine iş sözleşmesi ile çalışanlar yıllık ücretli izin hakkından tam süreli çalışanlar gibi yararlanır ve farklı işleme tabi tutulamaz.

Kısmi süreli ya da çağrı üzerine iş sözleşmesi ile çalışanlar iş sözleşmeleri devam ettiği sürece her yıl için hak ettikleri izinleri, bir sonraki yıl izin süresi içine isabet eden kısmi süreli iş günlerinde çalışmayarak kullanır.

Yukarıdaki esaslara göre izine hak kazanan kısmi süreli ya da çağrı üzerine çalışan işçilerle tam süreli çalışan işçiler arasında yıllık izin süreleri ve izin ücretleri konularında bir ayrım yapılamaz.

Geçici İş İlişkisiyle Çalışan İşçilerin Yıllık Ücretli İzinleri

Madde 14 — Geçici iş ilişkisi ile çalışan işçilerin yıllık ücretli izinleri hakkında, geçici iş sözleşmesinde aksi belirtilmediği takdirde, bu Yönetmelik hükümleri uygulanır.

 ÜÇÜNCÜ BÖLÜM

İzin Kurullarının Oluşumu, Toplantı Usulü, Görev ve Yetkileri 

İzin Kurulunun Oluşumu

Madde 15 — İşçi sayısı yüzden fazla olan işyerlerinde işveren veya işveren vekilini temsilen bir, işçileri temsilen iki kişi olmak üzere toplam üç kişiden oluşan izin kurulu kurulur.

Kurula işveren temsilcisi başkanlık eder. Kurulun başkanı dışında kalan işçi üyeleri ve yedekleri işyerinde varsa, işyeri sendika temsilcileri tarafından seçilir.

Sendika temsilcileri seçilmemiş işyerinde izin kurulunun işçi üyeleri ve yedekleri, o işyerindeki işçilerin yarıdan bir fazlasının katılacağı bir toplantıda açık oyla seçilir. İzin kurulu başkanı ile üye ve yedekleri işyerinde işveren tarafından ilan edilir. Asil üyelerin yokluğunda yedeklerin biri başkanın çağrısı üzerine toplantıya katılır.

Herhangi bir nedenle eksilen üye ve yedekler aynı şekilde tamamlanır. İzin kurulu üyelerinin seçimi iki yılda bir yapılır. Yeni izin kurulu üyeleri seçilinceye kadar eski kurul üyeleri görevine devam eder.

Bu Yönetmeliğin yürürlüğe girmesinden sonra yeni açılacak işyerlerinde seçim, işyerlerinin faaliyete geçtiği tarihi takip eden bir yıl içerisinde yapılır.

İzin Kurulunun Görev ve Yetkileri

Madde 16 — İzin kurulunun görev ve yetkileri şunlardır:

a) İşçiler tarafından verilip işveren veya işveren vekili tarafından izin kuruluna iletilen izin isteklerine göre hazırlayacağı izin çizelgelerini işverenin onayına sunmak,

b) İzin çizelgelerini; işçilerin kıdemlerini, izni belirli bir dönemde kullanmak bakımından içinde bulundukları zorunluluk veya engellerini, işin aksamadan yürütülmesini ve işçi sayısını göz önünde bulundurarak hazırlamak,

c) İşçilerin yıllık izin hakları ile ilgili dilek ve şikayetlerini inceleyerek sonucunu işverene ve ilgili işçiye bildirmek,

d) Her yıl ücretli izinlerin daha yararlı geçirilebilmesi için kamplar ve geziler düzenlemek, bu konuda alınması mümkün olan tedbirleri araştırmak ve işverene tekliflerde bulunmak.

İzin kurulunun çalışmaları için gerekli yer, eleman, araç ve gereçler işveren tarafından sağlanır.

İzin Kurulunun Toplantıları

Madde 17 — İzin kurulu kendisine yüklenen görevleri yerine getirmek üzere yıllık izin çizelgelerinin hazırlanması sırasında ve gerektikçe başkanın çağrısı ile iş saatleri içerisinde toplanır. Toplantılarda alınan kararlar ve yapılan işler izin kurulu karar defterine yazılarak imzalanır.

İzin Kurulu Bulunması Zorunlu Olmayan İşyerleri

Madde 18 — İşçi sayısı yüzden az olan işyerlerinde; izin kurulunun görevleri, işveren veya işveren vekili veya bunların görevlendireceği bir kişi ile işçilerin kendi aralarında seçecekleri bir temsilci tarafından yerine getirilir.

Yıllık İzin Çizelgelerinin Hazırlanması ve İlanı

Madde 19 — İzin kurulunca hazırlanıp ilan edilecek çizelgede işçinin;

a) Adı soyadı,

b) Sicil numarası,

c) İşe giriş tarihi,

d) Yıllık izne hak kazandığı tarih,

e) İşyerindeki çalışma süresi,

f) İzin günleri sayısı,

g) Yol izni günleri sayısı,

h) İznin başlama tarihi,

ı) İznin sona ereceği tarih,

belirtilir.

DÖRDÜNCÜ BÖLÜM

Yıllık Ücretli İzinlere İlişkin İşverenin Yükümlülükleri 

Yıllık İzin Kaydı

Madde 20 — İşveren; çalıştırdığı işçilerin izin durumlarını gösteren, örneği bu Yönetmeliğe ekli yıllık izin kayıt belgesini tutmak zorundadır.

İşveren, her işçinin yıllık izin durumunu aynı esaslara göre düzenleyeceği izin defteri veya kartoteks sistemiyle de takip edebilir.

Ücretin Ödenmesi

Madde 21 — İzin ücretinin belirlenmesinde; fazla çalışma karşılığı alınacak ücretler, primler, sosyal yardımlar ve işyerinin devamlı işçisi olup, normal saatler dışında hazırlama, tamamlama, temizleme işlerinde çalışan işçilerin bu işler için aldıkları ücretler hesaba katılmaz.

İşveren veya işveren vekili, yıllık ücretli iznini kullanan her işçiye izin dönemine ilişkin ücreti ile ödenmesi bu döneme rastlayan diğer ücret ve ücret niteliğindeki haklarını izine başlamadan önce peşin olarak vermek veya avans olarak ödemek zorundadır.

Yüzde usulünün uygulandığı yerlerde izin ücreti yüzdelerden toplanan para dışında işveren tarafından ödenir.

Yıllık ücretli izin süresine rastlayan hafta tatili, ulusal bayram ve genel tatil ücretleri ayrıca ödenir.

Kısmi süreli ve çağrı üzerine çalışanlara; izin dönemine rastlayan çalışması gereken sürelere ilişkin ücretleri, yıllık izin ücreti olarak ödenir. 

BEŞİNCİ BÖLÜM

Son Hükümler 

Madde 22 — Bu Yönetmelik yayımı tarihinde yürürlüğe girer.

Madde 23 — Bu Yönetmelik hükümlerini Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanı yürütür.


Kaynak: T.C. Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı Yasal Uyarı: Bu içerikte yer alan bilgi, görsel, tablolar, açıklama, yorum, analiz ve bir bütün olarak içeriğin tamamı sadece genel bilgilendirme amacıyla verilmiştir. Kişi veya kuruma özel profesyonel bir bilgilendirme ve yönlendirmede bulunma amacı güdülmemiştir. Konu ile benzerlik gösterse de her işletmenin kendi özel şartları nedeniyle farklı durumları olabilir. Bu nedenle, bu yazıda belirtilen içerikte yola çıkarak işletmenizi etkileyecek herhangi bir karar alıp uygulamaya geçmeden önce, uzmanına danışmanız menfaatiniz gereğidir. Muhasebenews veya ilişkili olduğu kişi veya kurumlardan hiç biri, bu belgede yer alan bilgi, tablo, görsel, görüş ve diğer türdeki tüm içeriklerin özel veya resmi, gerçek veya tüzel kişi, kurum ve organizasyonlar tarafından kullanılması sonucunda ortaya çıkabilecek zarar veya ziyandan sorumlu değildir.


]]>
https://www.muhasebenews.com/bir-yilini-doldurmayan-calisanin-yillik-ucretli-izin-hakki-var-midir/feed/ 0
SGK E-Tebliğ Yönetmeliği https://www.muhasebenews.com/sgk-e-teblig-yonetmeligi/ https://www.muhasebenews.com/sgk-e-teblig-yonetmeligi/#respond Sat, 17 Sep 2022 05:46:17 +0000 https://www.muhasebenews.com/?p=131765 SOSYAL GÜVENLİK KURUMUNCA ELEKTRONİK ORTAMDA

YAPILACAK TEBLİGATA İLİŞKİN YÖNETMELİK

BİRİNCİ BÖLÜM

Genel Hükümler

Amaç ve kapsam

MADDE 1 – (1) Bu Yönetmeliğin amacı, Sosyal Güvenlik Kurumunca elektronik ortamda yapılacak tebliğ işlemlerine yönelik usul ve esasları belirlemektir.

(2) Bu Yönetmelik, 31/5/2006 tarihli ve 5510 sayılı Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık Sigortası Kanununa, 21/7/1953 tarihli ve 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanuna ve diğer mevzuata göre hazırlanan ve tebliği gereken evrakın elektronik ortamda tebliğ edilmesine ilişkin hükümleri kapsar.

Dayanak

MADDE 2 – (1) Bu Yönetmelik, 31/5/2006 tarihli ve 5510 sayılı Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık Sigortası Kanununun 88 inci maddesi, 31/7/1953 tarihli ve 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsili Usulü Hakkında Kanunun 8 inci maddesine dayanılarak hazırlanmıştır.

Tanımlar

MADDE 3 – (1) Bu Yönetmelikte geçen;

a) Alındı bilgisi: Tebligatın; muhatabın elektronik tebligat adresine ulaştığına ve usulen tebliğ edilmiş sayıldığına dair üretilen, muhatap ve Kurum tarafından alınan kayıtları,

b) e-Devlet: www.türkiye.gov.tr adresi üzerinden ulaşılan ve ilgili mevzuatınca belirlenen kamu hizmetlerinin son kullanıcıya farklı erişim kanallarından tek noktadan bütünleşik olarak sunulduğu ortak elektronik platformu,

c) Elektronik imza: 15/1/2004 tarihli ve 5070 sayılı Elektronik İmza Kanununun 4 üncü maddesinde belirtilen elektronik imzayı,

ç) Elektronik tebligat: İlgili mevzuata göre muhataplara tebliği gereken evrakın elektronik tebligat sistemi ile muhatapların elektronik adreslerine tebliğ edilmesini,

d) Elektronik tebligat adresi: Sosyal Güvenlik Kurumu tarafından e-Devlet bünyesinde veya başka kurumlar tarafından kurulmuş elektronik tebligata elverişli ortamı,

e) Elektronik tebligat sistemi: Bilişim sistemleri kanalıyla muhatabın elektronik adresine iletilmek üzere tebliğ evrakının gönderildiği ve elektronik ortamda delillendirilerek tesliminin sağlandığı sistemi,

f) İşveren: Bu Yönetmeliğin yürürlüğe girdiği tarihte ve sonrasında 5510 sayılı Kanunun 4 üncü maddesinin birinci fıkrasının (a) ve (c) bentlerine göre sigortalı sayılan kişileri çalıştıran gerçek veya tüzel kişiyi yahut tüzel kişiliği olmayan kurum ve kuruluşları,

g) İşlem zaman bilgisi: Elektronik verinin üretildiği, değiştirildiği, gönderildiği, alındığı/kaydedildiği zaman bilgisini,

ğ) Kurum: Sosyal Güvenlik Kurumunu,

h) MERSİS: Merkezi Sicil Kayıt Sistemini,

ı) Muhatap: Elektronik ortamda tebligat yapılacak olanları,

i) Olay kaydı: Elektronik tebligat hizmetinin verilmesi esnasında meydana gelen ve mevzuat gereği kaydının tutulması zorunlu olan tüm bilişim sistemi işlem kayıtlarını,

ifade eder.

İlkeler

MADDE 4 – (1) Bu Yönetmeliğin uygulanmasında aşağıdaki ilkeler göz önüne alınır:

a) Teslim, bilgilendirme ve belgelendirmenin sağlanması.

b) Bilgi güvenliğinin sağlanması.

c) Kişisel verilerin korunması.

ç) Entegrasyon ve işbirliğinin sağlanması.

d) Hizmet kalitesinin sağlanması.

e) Ulusal ve uluslararası standartların sağlanması.

İKİNCİ BÖLÜM

Tebligatın Elektronik Ortamda Yapılmasına, Elektronik Tebligat Adresinin

Edinilmesine ve Kullanılmasına İlişkin Hükümler

Elektronik ortamda tebliğ edilecek evraklar

MADDE 5 – (1) Kurumca, mevzuat gereği tebliği gereken tüm evraklar, muhataplara ilişkin bu Yönetmelikte belirlenen hükümler çerçevesinde elektronik ortamda tebliğ edilir.

(2) Ancak elektronik yolla tebligatın zorunlu bir sebeple yapılamaması hâlinde, kendilerine elektronik tebligat yapılması gereken muhataplara diğer usullerle de tebligat yapılabilir.

Zorunlu olarak veya isteğe bağlı elektronik tebligat yapılacaklar

MADDE 6 – (1) 5510 sayılı Kanunun 88 inci maddesinin yirmi üçüncü fıkrası hükümlerine istinaden işverenler bu Yönetmelikte belirlenen sürelerde elektronik tebligat adresi almak ve elektronik sistemi kullanmak zorundadırlar.

(2) Birinci fıkrada belirtilmeyen muhataplar isteğe bağlı olarak kendilerine elektronik ortamda tebligat yapılmasını talep edebilirler.

(3) İsteğe bağlı olarak kendilerine elektronik tebligat yapılmasını isteyen bu kişiler bu sistemi kullanmak zorunda olup daha sonra bu kapsamdan çıkamazlar.

Elektronik tebligat adresi edinme ve bildirim yükümlülüğü

MADDE 7 – (1) Elektronik tebligat adresi almak zorunda olan işverenler, Kurumca belirlenen sistem üzerinden, bu Yönetmeliğin yürürlüğe girdiği tarihi takip eden üç ay içinde başvuru yapmakla yükümlüdür.

(2) Bu Yönetmeliğin yürürlüğe girdiği tarihten sonra sigortalı çalıştırmaya başlayan işverenler sigortalı çalıştırmaya başladığı ayı/dönemi takip eden aydan itibaren üç ay içinde, Kurumca belirlenen sistem üzerinden başvuru yapmakla yükümlüdür.

(3) Elektronik tebligat adresi edinme zorunluluğu bulunmayan fakat isteğe bağlı olarak kendisine elektronik tebligat yapılmasını talep eden muhataplar da başvurularını Kurumca belirlenen sistem üzerinden yapmakla yükümlüdür.

ÜÇÜNCÜ BÖLÜM

Elektronik Tebligatın Yapılması ve Elektronik Tebligat Adresinin

Kullanıma Kapatılması

Elektronik tebligatın gönderilmesi ve muhatabına iletilmesi

MADDE 8 – (1) Sosyal güvenlik il müdürlüğü/sosyal güvenlik merkezi/merkez teşkilatı tarafından tebliğ edilmesi gereken evrak elektronik ortamda imzalanır ve Kurum tarafından muhatabın elektronik tebligat adresine iletilir.

(2) Elektronik imzalı evrak muhatabın elektronik ortamdaki adresine ulaştığı tarihi izleyen beşinci günün sonunda tebliğ edilmiş sayılır.

(3) Olay kayıtları, işlem zaman bilgisi eklenerek arşivde erişilebilir şekilde saklanır. Ancak evrakın ilgili mevzuat hükümleri uyarınca imha edilmesini müteakip e-tebligat kayıtları da silinebilir.

(4) Talep halinde elektronik tebligata ait kayıtlar muhataba veya yetkili mercilere sunulur.

(5) Olay kayıtları aksi ispat edilmedikçe kesin delil sayılır.

Elektronik tebligat adresinin kullanıma kapatılması

MADDE 9 – (1) Zorunlu veya isteğe bağlı olarak elektronik tebligat sistemine dahil olanların aşağıdaki durumlar dışında sistemden çıkmaları mümkün değildir. Buna göre;

a) Tüzel kişilerde ticaret sicil kaydının silindiği (nevi değişikliği, birleşme halleri dahil) tarih itibarıyla elektronik tebligat adresi kapatılır.

b) Gerçek kişilerde ilgilinin ölümü veya gaipliğine karar verildiğinin Kurum tarafından tespit edildiği durumlarda ölüm/karar tarihi itibarıyla ilgilinin elektronik tebligat adresi resen kapatılır.

c) Ölen/gaipliğine karar verilen kişinin elektronik tebligat adresi, mirasçıları tarafından sosyal güvenlik il müdürlüğüne veya sosyal güvenlik merkezine/merkez teşkilatına başvuru yapılması halinde de kullanıma kapatılır.

DÖRDÜNCÜ BÖLÜM

Çeşitli ve Son Hükümler

İşlem zaman bilgisi ve olay kayıtlarının muhafazası

MADDE 10 – (1) Kurum tarafından; işlem zaman bilgisi ve olay kayıtları erişilebilir şekilde, güvenliği, gizliliği ve bütünlüğü sağlanarak aşağıda belirtilen süreler kadar arşivde muhafaza edilir:

a) Kurum ile muhataplar tarafından gerçekleştirilen işlem zaman bilgisi kayıtları on yıl.

b) Elektronik tebligat sistemi iş süreçlerinin sürekliliğini veya bilgi güvenliğini tehdit eden ya da öngörülemeyen durumlara ait işlem zaman bilgisi kayıtları on yıl.

c) Muhatabın elektronik tebligat sistemine erişim kayıtları on yıl.

ç) Olay kayıtları otuz yıl.

(2) İşlem zaman bilgisi ve olay kayıtlarının silinmesi en az bir defa denetimden geçmiş olması şartına bağlıdır.

Muhatabın sorumluluğu

MADDE 11 – (1) Kendisine elektronik ortamda tebligat yapılacak muhatap;

a) Başvurusunu süresinde, tam ve doğru olarak yapmakla,

b) Beyan edilen bilgilerde meydana gelecek değişiklikleri bildirmekle,

c) Bu Yönetmelikte belirtilen tüm şartlara riayet etmekle,

ç) Elektronik tebligatı alacak kişilerde değişiklik olması halinde bu değişikliği bildirmekle,

yükümlüdür.

(2) Birinci fıkrada yer verilen sorumlulukların yerine getirilmemesinden doğacak hukuki sonuçlar muhatabın sorumluluğundadır.

Kullanılacak elektronik tebligat sisteminin belirlenmesi

MADDE 12 – (1) Kurum, elektronik ortamda yapılacak tebligatla ilgili her türlü teknik altyapıyı kurup işletebilir veya elektronik tebligat yapmaya yetkili Kurumlarla yapılacak protokol hükümleri çerçevesinde elektronik tebligat yaptırtabilir, elektronik ortamda yapılacak tebligatla ilgili başka kurumlarca kurulmuş olan teknik altyapıyı ilgili mevzuatı doğrultusunda kullanabilir.

(2) Kurum, elektronik ortamda yapılacak tebligatla ilgili başka Kurumlar tarafından kurulmuş olan teknik altyapının kullanılması halinde ilgili kanunlara ve bu Yönetmelikte belirlenen usul ve esaslara uygun olacak şekilde taraflar arasında yapılacak protokol hükümleri uygulanır.

Hüküm bulunmayan haller ve tereddütlerin giderilmesi

MADDE 13 – (1) Bu Yönetmelikte hüküm bulunmayan hallerde 11/2/1959 tarihli ve 7201 sayılı Tebligat Kanunu ve ilgili diğer mevzuat hükümleri uygulanır.

(2) Bu Yönetmeliğin uygulanmasından doğabilecek tereddütler Kurum tarafından giderilir.

Yürürlük

MADDE 14 – (1) Bu Yönetmelik yayımı tarihini izleyen ayın başından itibaren yürürlüğe girer.

Yürütme

MADDE 15 – (1) Bu Yönetmelik hükümlerini Sosyal Güvenlik Kurumu Başkanı yürütür.


Kaynak: Resmi Gazete Yasal Uyarı: Bu içerikte yer alan bilgi, görsel, tablolar, açıklama, yorum, analiz ve bir bütün olarak içeriğin tamamı sadece genel bilgilendirme amacıyla verilmiştir. Kişi veya kuruma özel profesyonel bir bilgilendirme ve yönlendirmede bulunma amacı güdülmemiştir. Konu ile benzerlik gösterse de her işletmenin kendi özel şartları nedeniyle farklı durumları olabilir. Bu nedenle, bu yazıda belirtilen içerikte yola çıkarak işletmenizi etkileyecek herhangi bir karar alıp uygulamaya geçmeden önce, uzmanına danışmanız menfaatiniz gereğidir. Muhasebenews veya ilişkili olduğu kişi veya kurumlardan hiç biri, bu belgede yer alan bilgi, tablo, görsel, görüş ve diğer türdeki tüm içeriklerin özel veya resmi, gerçek veya tüzel kişi, kurum ve organizasyonlar tarafından kullanılması sonucunda ortaya çıkabilecek zarar veya ziyandan sorumlu değildir.


]]>
https://www.muhasebenews.com/sgk-e-teblig-yonetmeligi/feed/ 0
SMMM ve YMM Haksız Rekabet ve Reklam Yasağı Yönetmeliği https://www.muhasebenews.com/smmm-ve-ymm-haksiz-rekabet-ve-reklam-yasagi-yonetmeligi/ https://www.muhasebenews.com/smmm-ve-ymm-haksiz-rekabet-ve-reklam-yasagi-yonetmeligi/#respond Thu, 15 Sep 2022 05:38:49 +0000 https://www.muhasebenews.com/?p=131656 SERBEST MUHASEBECİ MALİ MÜŞAVİRLİK VE YEMİNLİ MALİ MÜŞAVİRLİK MESLEKLERİNE İLİŞKİN HAKSIZ REKABET VE REKLAM YASAĞI YÖNETMELİĞİ

Resmi Gazete Tarihi : 21.Kasım. 2007                     Resmi Gazete Sayı : 26707

 BİRİNCİ KISIM

Haksız Rekabet

 

BİRİNCİ BÖLÜM

Amaç, Kapsam, Dayanak ve Tanımlar

Amaç

MADDE 1 – (1) Bu Yönetmeliğin amacı, 3568 sayılı Kanuna göre ruhsat almış, (MÜLGA İBARE RGT: 16.05.2015 RG NO: 29357) serbest muhasebeci mali müşavir ve yeminli mali müşavirlerin kendi aralarında ve müşterileri ile olan ilişkilerinde haksız rekabetin önlenmesi, bu suretle dürüst ve bozulmamış rekabetin sağlanması ve meslek mensuplarının iş elde etmek için reklam sayılabilecek eylem ve işlemlerinin kapsam, sınır ve esaslarının belirlenmesidir.

Kapsam

MADDE 2 – (1) Bu Yönetmelik,  3568 sayılı Kanuna göre ruhsat almış, (MÜLGA İBARE RGT: 16.05.2015 RG NO: 29357) serbest muhasebeci mali müşavir ve yeminli mali müşavirleri ve meslek mensuplarının her türlü ortaklıklarını kapsar.

Dayanak

MADDE 3 – (1) Bu Yönetmelik, 1/6/1989 tarihli ve 3568 sayılı (MÜLGA İBARE RGT: 16.05.2015 RG NO: 29357)  Serbest Muhasebeci Mali Müşavirlik ve Yeminli Mali Müşavirlik Kanununun 29, 33, 44 ve 50 nci maddelerine dayanılarak hazırlanmıştır.

Tanımlar

MADDE 4 – (1) Bu Yönetmeliğin uygulanmasında;

a) Birlik: Türkiye Serbest Muhasebeci Mali Müşavirler ve Yeminli Mali Müşavirler Odaları Birliğini,

b) Denetim Standartları: Muhasebe kayıtları ve finansal tabloların denetimi sırasında esas alınması zorunlu olan ve Türkiye Denetim Standartları Kurulu tarafından belirlenen ilke, kural ve kavramları,

(DEĞİŞİK BENT RGT: 16.05.2015 RG NO: 29357)

c) Kanun: 3568 sayılı Serbest Muhasebeci Mali Müşavirlik ve Yeminli Mali Müşavirlik Kanunu’nu,

ç) Haksız Rekabet: Meslek mensuplarının birbirleriyle ve iş sahibi ile olan ilişkilerini etkileyen aldatıcı veya diğer şekillerdeki dürüstlük kurallarına aykırı davranışları veya mesleki uygulamaları,

d) Haksız Rekabetle Mücadele Kurulu: Birlik ve odalar bünyesinde kurulan ve bu Yönetmelikte belirtilen görevleri yapan kurulu,

e) İş Sahibi: Meslek mensubu ile yazılı sözleşme yapmış gerçek kişiler ile her türlü ortaklık ve kuruluşu,

(DEĞİŞİK BENT RGT: 16.05.2015 RG NO: 29357)

f) Mesleki Faaliyet: Serbest Muhasebeci Mali Müşavir ve Yeminli Mali Müşavir unvanı ile Kanun hükümleri uyarınca gerçekleştirilen faaliyetleri,

(DEĞİŞİK BENT RGT: 16.05.2015 RG NO: 29357)

g) Meslek Mensubu: Kanuna göre ruhsat almış Serbest Muhasebeci Mali Müşavir ve Yeminli Mali Müşaviri,

ğ) Muhasebe Standartları: Türkiye Muhasebe Standartları Kurulu tarafından belirlenen muhasebe işlem ve kayıtları ile finansal tabloların hazırlanmasında işletmeler tarafından uyulması zorunlu olan ilke, kural ve kavramları,

h) Oda: Serbest Muhasebeci Mali Müşavirler Odaları ile Yeminli Mali Müşavirler Odalarını,

(DEĞİŞİK BENT RGT: 16.05.2015 RG NO: 29357)

ı) Ruhsat: Serbest Muhasebeci Mali Müşavirlik ve Yeminli Mali Müşavirlik ruhsatlarını,

ifade eder.

İKİNCİ BÖLÜM

Haksız Rekabet Sayılan Haller

Haksız rekabet yapmama yükümlülüğü

MADDE 5 – (1) Meslek mensupları, mesleki faaliyetleri kapsamında işin kabulü, reddi, yürütülmesi ve sona ermesi ile reklam yasağı kapsamına giren her türlü faaliyetlerine ilişkin olarak haksız rekabete neden olacak eylem ve davranışlarda bulunamazlar.

Meslek mensupları arasında ve iş sahipleriyle ilişkilerde haksız rekabet

MADDE 6 – (1) Meslek mensupları, mesleki dayanışma sorumluluğunun bilincinde olarak, kendi aralarında ve iş sahipleriyle olan ilişkilerinde haksız rekabete neden olacak eylem ve davranışlarda bulunamazlar. Aşağıda sayılı haller özellikle haksız rekabet teşkil eder:

a) Muhasebe ve denetim standartlarına uymamak, mesleki faaliyetlerin yürütülmesinde gereken mesleki özeni göstermemek.

b) Bir diğer meslek mensubu ile sözleşmesi bulunan iş sahiplerini sözleşme yapmak amacıyla mevcut sözleşmelere aykırı davranmaya veya bu sözleşmeleri feshetmeye yöneltmek.

c) İzinsiz olarak faaliyette bulunmak, yetki belgeleri ve ruhsatları iptal olduğu halde doğrudan veya dolaylı olarak mesleki faaliyete devam etmek veya faaliyetleri geçici olarak durdurulduğu halde mesleki faaliyetlere doğrudan devam etmek.

ç) Yetki belgeleri ve ruhsatları iptal olduğu veya faaliyetleri geçici olarak durdurulduğu halde unvanlarında, ilan ve reklamlarında, mesleki faaliyette bulundukları intibaını yaratacak kelime veya ibareler kullanmak.

d) Meslek ruhsatının kiralanması veya çeşitli menfaatler sağlayarak meslek mensubu olmayan kişilere faaliyette bulunma imkanı sağlamak.

e) Mesleği yapmaları yasaklananları çalıştırmak veya bu kişilerle her ne şekilde olursa olsun doğrudan veya dolaylı olarak mesleki işbirliği yapmak.

f) Üçüncü şahısları yanıltacak şekilde gerçeğe aykırı belge düzenlemek ve onaylamak,

g) Bir diğer meslek mensubunun çalışanlarına ve diğer yardımcı kişilere işlerini yerine getirirken yükümlülüklerine aykırı davranmaya yöneltebilecek şekilde doğrudan veya dolaylı menfaat sağlamak veya önermek.

ğ) Bir diğer meslek mensubunun çalışanlarını ve diğer yardımcı kişileri her türlü vasıtayla meslek mensuplarının veya iş sahiplerinin iş sırlarını ele geçirmeye veya açıklamaya yöneltmek.

h) Bağımlı çalışan meslek mensupları bakımından aynı anda birden çok işletmede mesleki sorumluluk üstlenmek.

ı) Mevzuat hükümlerinin emredici kurallarına aykırı davranmak suretiyle meslek mensupları karşısında haksız şekilde avantaj elde etmek.

Ücret ve diğer mali nitelikteki uygulamalar ile haksız rekabet 

MADDE 7 – (1) Meslek mensupları, mesleki dayanışma sorumluluğunun bilincinde olarak, ücret ve mali nitelikteki uygulamalarda haksız rekabete neden olacak eylem ve davranışlarda bulunamazlar. Aşağıda sayılı haller özellikle haksız rekabet teşkil eder:

a) Asgari ücret tarifesinin altında ücret talep etmek veya ücretsiz hizmet vermek.

b) Ücret tarifesindeki düzenlemeler saklı kalmak kaydıyla, yapılacak hizmet veya iş sonucu elde edilen menfaat üzerinden iş sahibi ile ortaklık pay anlaşmaları yapmak.

c) Bir meslek mensubuna olan ücret borcunu ödememiş iş sahibine hizmet vermek.

ç) İş sahiplerinden emanet para toplamak, alınan ücrete karşılık olmak üzere gerçeğe aykırı serbest meslek makbuzu veya fatura düzenlemek.

d) Sözleşme değerinin altında serbest meslek makbuzu veya fatura düzenlemek veya hiç düzenlememek; mali yükümlülüklerini yerine getirmemek.

e) Üçüncü kişilere ücret ya da herhangi bir menfaat sağlamak veya vaat etmek suretiyle iş almak.

f) İş sahiplerine menfaat sağlamayı vaat etmek veya menfaat sağlamak ve bu suretle iş almak.

g) İş sahiplerine ait veya iş sahiplerinden elde edilen bilgileri kullanmak suretiyle ekonomik çıkar sağlamak.

ğ) Çalışanlara iş mevzuatında öngörülen ücret ve sosyal hakları vermemek veya maliyetleri düşürmek için yasal zorunlulukları yerine getirmemek.

Reklam yoluyla haksız rekabet 

MADDE 8 – (1) Meslek mensupları, mesleki dayanışma sorumluluğunun bilincinde olarak, reklam yoluyla haksız rekabete neden olacak eylem ve davranışlarda bulunamazlar. Aşağıda sayılı haller özellikle haksız rekabet teşkil eder.

a) Meslek mensuplarının dürüstlüğü, güvenirliği ve tarafsızlığı hakkında yanlış ve asılsız beyanlarda bulunmak.

b) Meslek mensuplarının hizmetlerini ve faaliyetlerini yanlış ve yanıltıcı veya yersiz açıklamalarla kötülemek.

c) Meslek mensupları hakkında asılsız ihbar ve şikayette bulunmak.

ç) Kendisi, hizmetleri ve faaliyetleri hakkında gerçek dışı veya yanıltıcı açıklamalarda bulunmak.

d) Sahip olmadığı meslek unvanını kullanmak.

e) Bu Yönetmelik ile belirlenen reklam ilke ve kurallarına aykırı davranmak.

f) Mesleki ve akademik unvan dışında sahip olunan başka unvanları kullanmak.

ÜÇÜNCÜ BÖLÜM

Hak, Yetki ve Sorumluluklar

Odaların hak ve yetkileri

MADDE 9 – (1) Odalar, meslek mensuplarının iktisadi menfaatlerini korumak amacıyla, haksız rekabetin varlığı halinde Kanunun 14 üncü maddesi ile (DEĞİŞİK İBARE RGT: 16.05.2015 RG NO: 29357) 6102 sayılı Türk Ticaret Kanununun 56 ncı maddesi hükümlerine göre;

(a) Fiilin haksız olup olmadığının tespiti,

(b) Haksız rekabetin men’i,

(c) Haksız rekabetin neticesi olan maddi durumun ortadan kaldırılması ile haksız rekabet yanlış veya yanıltıcı beyanlarla yapılmışsa bu beyanların düzeltilmesi,

davalarını açmaya yetkilidir.

Meslek mensubunun hakları

MADDE 10 – (1) Haksız rekabet nedeniyle, müşterileri, güvenirliği, mesleki itibarı, mesleki faaliyetleri veya diğer iktisadi menfaatleri zarar gören veya zarar görme tehlikesi olan meslek mensubu; ilgili odalara şikayette bulunabilir ve/veya (DEĞİŞİK İBARE RGT: 16.05.2015 RG NO: 29357) 6102 sayılı Türk Ticaret Kanununda düzenlenen dava haklarını kullanabilir.

İstihdam edenin sorumluluğu

MADDE 11 – (1) Meslek mensubu, istihdam ettiği personel tarafından gerçekleştirilen haksız rekabet eylemleri ve uygulamaları sebebiyle de bağlı bulunduğu odaya ve zarar görenlere karşı sorumludur.

İKİNCİ KISIM

Reklam Kuralları

Reklam yasağı

MADDE 12 – (1) Meslek mensupları, Kanunun (DEĞİŞİK İBARE RGT: 16.05.2015 RG NO: 29357) 45 inci maddesinin beşinci fıkrasında düzenlenen ve usul ve esasları bu Yönetmelikle belirlenen reklam yasağına uymakla yükümlüdürler.

İlkeler

MADDE 13 – (1) Meslek mensubu, nesnel ve mesleğine ilişkin olduğu sürece işi ve şahsı hakkında açıklama yapabilir.

(2) Bir meslek mensubu bilimsel, düşünsel tartışmalar, seminerler ve eğitim programları organize edebilir. Ancak, bu faaliyetleri basın ve yayın yoluyla üçüncü kişilere duyuramaz.

(3) Toplumun ilgilendiği konularda meslek mensubunun yaptığı yayınlara ve demeçlere haber programlarında yer verilmesi veya bunlar hakkında meslek mensubunca veya diğer kişilerce yazı ve haber yazılması reklam sayılmaz.

(4) Meslek mensubu, bürosunun tanıtımı için broşür bastırabilir. Meslek mensubu veya mesleki şirketin yayınladığı, sirküler, bülten ve işe alma broşürlerinin mesleki ilişkilerin sürdürüldüğü kimselere gönderilmesi reklam sayılmaz.

(5) Meslek mensubunun mesleki faaliyet ve meslek alanı dışında yerel, ulusal veya uluslararası düzeydeki herhangi bir faaliyetinin tanıtılması veya aldığı bir ödülün kamuya duyurulması veya üyesi olduğu bir kurumdaki üyeliğini açıklaması reklam sayılmaz.

Tabela

MADDE 14 – (1) Meslek mensupları kullanacakları tabelalarda; oda ve Birlik amblemi, meslek unvanı ile ad ve soyadı, ortaklık bürosu unvanı, şirket ise şirket unvanı varsa akademik unvanı, büronun adresi, telefon numarası, internet adresi ile elektronik posta adresi yer alabilir. Tabelada bu Yönetmelikte belirlenenlerin dışında unvan, deyim, yabancı dillerde yazılmış ifadeler ile sair şekiller, işaret, resim, fotoğraf ve benzerlerine yer verilemez.

(2) Aynı büroda birlikte çalışma halinde, birlikte çalışan meslek mensuplarının ad ve soyadlarının, ortaklık şeklinde çalışılması durumunda ise ortaklık unvanının tabelada yer alması zorunludur.

(3) Tabela, büronun bulunduğu binanın giriş kapısının yanına, giriş holü veya koridoruna ya da büro giriş kapılarının yanına asılabilir. Bina cephelerine, büro balkonu ve pencerelerine birden fazla tabela asılamaz, benzeri yazılar yazılamaz.

Basılı evrak

MADDE 15 – (1) Başlıklı kağıtlar, kartvizitler ve diğer basılı evrak, reklam niteliği taşıyacak şekilde düzenlenemez.

(2) Başlıklı kağıtlarda, kartvizitlerde ve diğer basılı evrakta, sadece mesleki unvan, varsa akademik unvan, ad ve soyad, adres, telefon ve faks numaraları, internet ve elektronik posta adresleri ile bağlı bulunulan odayla ilgili sicil numarası, büro sicil numarası, ruhsat numarası, vergi dairesi ve vergi sicil numarası yer alabilir.

(3) Ortaklık şeklinde çalışılması halinde ortaklığın unvanının yazılması zorunlu olup, ortakların ad ve soyadlarına da yer verilebilir.

(4) Ortak sıfatı taşıyan meslek mensuplarının, başlıklı kağıtlarında, kartvizitlerinde ve diğer basılı kağıtlarında, ortaklığın adı yanında, kendi ad ve soyadlarını da kullanmaları zorunludur.

(5) Başlıklı kağıtlarda, kartvizitlerde ve diğer basılı evrakta mesleki ve akademik unvan dışında unvan kullanılamayacağı gibi kamu ve özel kurum ve kuruluşlar ile siyasi partilerdeki geçmiş ve mevcut görevler belirtilemez. Odalar ve Birlik organlarında geçmişte görev alan meslek mensupları bu unvanlarını kullanamazlar. Halen görevli olanlar bu unvanlarını ancak bu görevin ifasında ve bu görevleri ile sınırlı olmak kaydıyla kullanabilirler.

(6) Başlıklı kağıtlarda, kartvizitlerde ve diğer basılı evrakta, meslek mensubu veya ortaklığın ad ve unvanını belirtme amacını aşan hiç bir yazı ve deyim yer alamaz.

Marka tescil yasağı

MADDE 16 – (1) (MÜLGA İBARE RGT: 16.05.2015 RG NO: 29357) Serbest muhasebeci mali müşavirlik ve yeminli mali müşavirlik hizmeti, hiçbir sıfat altında marka olarak tescil ettirilemez.

Telefon rehberi

MADDE 17 – (1) Meslek mensupları, alfabetik sırada dizilmiş olmak ve diğer meslek mensuplarından, meslek faaliyetlerini yürüten ortaklıklarından ayırt edici her hangi bir ifade, sembol, işaret ve saire kullanmamak koşulu ile telefon rehberinin meslekler kısmında, ad, soyad, büro adresi, telefon ve faks numaraları, internet adresi ve elektronik posta adreslerini yayınlatabilirler.

Sirküler, kitapçık ve tanıtım broşürleri basımı

MADDE 18 – (1) Meslek mensubu, mesleki bilgi içeren sirküler, kitapçık, tanıtım broşürü ve benzeri dokümanları, mevcut müşterilerine ve diğer meslek mensuplarına posta ve elektronik posta gibi yöntemlerle dağıtabilir; bu yayınları, müşterisi olmayan kişi ve kurumlara ancak bunların yazılı talepleri halinde verebilir.

(2) Meslek mensubu sunduğu mesleki faaliyetlerin tanıtımı için hazırlayacağı kitapçık ve broşürlerde, mevcut ve geçmiş müşterilerinin isim ve unvanlarını açıklayamaz, gerçeğe dayanmayan, haksız ve reklam sayılabilecek ifadeler kullanamaz.

Kitap ve makale yayını

MADDE 19 – (1) Meslek mensupları, mesleki konularda hazırlayacağı kitap, makale ve benzeri bilimsel çalışmalarda mesleki ve akademik unvanlarını kullanabilir ancak, çalıştığı büro, şirket veya kurumun ad veya unvanını kullanamaz. Bağlı bulunulan büro, şirket veya kurumun faaliyetleri hakkında reklam sayılacak açıklama yapılamaz.

(2) Meslek mensupları yayıncılık yapamaz. Meslek mensuplarının tek başına veya diğer bir meslek mensubu ile birlikte yazdıkları kitapları bastırıp satmaları yayıncılık faaliyeti sayılmaz. Meslek mensupları mesleki faaliyetlerini icra ettikleri şirket veya ortaklığın unvanını yayınevlerine kullandıramaz.

Personel istihdamıyla ilgili duyurular

MADDE 20 – (1) Meslek mensupları büroları veya ortağı olduğu şirketlerin veya müşterilerinin mesleki personel ihtiyacı için ilan verebilir. Meslekle ilgili eğitim kurumlarında öğrencileri veya mezunları haberdar etmek amacıyla mesleği ve büro veya şirketini tanıtıcı bilgiler verebilir. 

Medya ilişkileri

MADDE 21 – (1) Meslek mensupları;

a) Büro açılışlarını basın ve yayın yoluyla duyuramaz.

b) Yaşamları, kazançları, mesleki faaliyeti hakkında reklam niteliğinde yayınlarda bulunamaz; işlerine baktıkları veya eskiden hizmet verdikleri müşterileri hakkında tekzip yayınlayamaz; zorunlu haller dışında gazete, radyo ve televizyonlara ve internete görüntü, bilgi, demeç veremez, açıklama yapamaz.

c) Gazete, radyo, televizyon ve internette röportaj, sohbet, konuşma, tartışma ve benzeri programlara katıldıklarında; reklam sayılabilecek her türlü davranıştan ve açıklamadan kaçınmak zorundadır.

ç) Mesleğini icra ederken ya da gazete, radyo ve televizyonda veya internette kendisinin veya yapmakta olduğu işin ya da iş sahibinin adını reklam olabilecek nitelikte kullanamaz.

Internet uygulamaları

MADDE 22 – (1) Meslek mensupları, bağlı oldukları odaya bilgi vererek internet dahil, teknolojinin ve bilimin olanak tanıdığı her tür ortamda (MÜLGA İBARE RGT: 16.05.2015 RG NO: 29357) serbest muhasebeci mali müşavirlik ve yeminli mali müşavirlik mesleğinin ilke ve kurallarına, meslek unvanının gerektirdiği saygı ve güvene, Kanun, yönetmelik ve mecburi meslek kararlarına aykırı olmayacak şekilde kendisini ifade etme hakkına sahiptir.

(2) Meslek mensupları, mesleki faaliyetlerini internet üzerinden sürdürmek, iş sahiplerini bilgilendirmek, mesleki makalelerini ve bilimsel çalışmalarını yayınlamak amacıyla yalnızca mesleki unvanı.tr uzantılı internet sitesi kurabilir. İnternet sitesi üzerinden mesleki faaliyetini yürütürken, mesleğin ilke ve kurallarına, meslek unvanlarının gerektirdiği saygı ve güvene aykırı olmamak şartı ve gerekli güvenlik tedbirlerini alarak sır saklama yükümlülüğüne uygun davranmak kaydı ile internetin kendine özgü araçlarını ve sadece ilgili kişinin ulaşabileceği, şifre-algoritma ile korunan internet sitesinin geri planında kişiselleştirilmiş sanal ofis benzeri uygulamaları kullanabilir. Bu uygulamalar ilgilisinin dışındakilerin kullanımına açılamaz.

(3) Meslek mensupları, internet sitelerinde;

a) Site sahibi ya da sahiplerinin adı, soyadı, varsa akademik unvanı, büro unvanı, mesleki şirket ise tescil edilmiş unvanı,bağlı olduğu oda, büro ve sicil numaraları, mesleğe başlama tarihi, mezun oldukları üniversite, bildikleri yabancı dil, mesleki faaliyetin yürütüldüğü büro adresi, telefon ve faks numaraları, elektronik posta adresi gibi bilgilerin bulunmasını sağlar.

b) İş sağlama amacına yönelik olmamak ve meslektaşlarıyla haksız rekabete yol açmamak kaydıyla internet sitelerini arama motorlarına kayıt ederken anahtar kelime olarak; adı, soyadı, büro unvanı, ortaklık büro unvanı, mesleki şirket unvanı, bulunduğu şehir ve kayıtlı oldukları oda dışında bir sözcük ya da tanıtım amaçlı herhangi bir ibare kullanamaz.

c) İş sağlama amacına yönelik ve meslektaşlarıyla haksız rekabete yol açacak şekilde, internet kullanıcılarını kendi sitesine veya kendi sitesinden bir başka siteye yönlendirecek internet kısa yolları kullanamaz, kullanılmasına izin veremez, reklam veremez ve alamaz.

Yükümlülükler

MADDE 23 – (1)  Meslek mensupları, iş elde etmek için reklam sayılabilecek eylem ve davranışlarda bulunmamak; üçüncü kişilerin kendileri için reklam sayılabilecek eylem ve davranışlarına izin vermemek ve bunlara engel olmak için gerekli önlemleri almakla yükümlüdür.

 ÜÇÜNCÜ KISIM

Haksız Rekabetle Mücadele Kurulu

Haksız rekabet mücadele kurulu

MADDE 24 – (1) Odalar ve Birlik kendi bünyelerinde mesleki faaliyetlerin haksız rekabet teşkil etmeyecek şekilde ve reklam ilke ve kurallarına uygun olarak yürütülmesinin temini ile bu Yönetmeliğin uygulanmasını gözetmek üzere, Haksız Rekabetle Mücadele Kurulu teşkil eder.

(2) Kurul, oda ve Birlik yönetim kurullarının yetkilendirmesi ile ilgili yönetim kuruluna bağlı olarak faaliyetlerini yürütür.

Oda haksız rekabetle mücadele kurulunun teşekkülü

MADDE 25 – (1) Kurul, biri Başkan olmak üzere en az üç üyeden oluşur. Üye sayısı binden fazla olan odalarda kurul üye sayısı oda yönetim kurulu tarafından belirlenir.

(2) Kurul üyeleri en az beş yıl kıdemli meslek mensupları arasından oda yönetim kurulu tarafından görevlendirilir.

Oda haksız rekabetle mücadele kurulunun görev ve yetkileri

MADDE 26 – (1) Kurulun görev ve yetkileri aşağıda belirtilmiştir:

a) Oda yönetim kurulu tarafından görevlendirilmek kaydıyla, meslek mensuplarının haksız rekabete ve reklam ilkelerine ilişkin meslek kurallarını ihlâl edip etmedikleri konusunda denetim ve soruşturma yapmak.

b) Meslek mensuplarının haksız rekabet veya reklam ilke ve kurallarına aykırılık teşkil eden davranış ve uygulamalarının tespiti halinde, bundan sorumlu olanlar için uygun görülen yaptırım önerisi ile birlikte durumu ilgili oda yönetim kuruluna sunmak.

c) Kurul tarafından meslek mensubundan talep edilen ve kendisine veya müşterisine ait defter, evrak, dosya, kayıt ve diğer belgelerin meslek mensubu tarafından ibraz veya teslim edilmemesi halinde, gerektiğinde mahkemeye başvurulmasını, bunların ibraz veya tesliminin sağlanmasını oda yönetim kuruluna teklif etmek.

ç) Yıllık çalışma faaliyet raporunu, genel kuruldan önce oda yönetim kuruluna sunmak.

d) Mesleki faaliyetlerin haksız rekabet teşkil etmeyecek şekilde yürütülmesi ve haksız rekabete ilişkin her türlü yasal düzenlemenin uygulanması ile ilgili görüş, bülten ve sirküler yayınlanması konusunda oda yönetim kuruluna önerilerde bulunmak.

Oda haksız rekabetle mücadele kurulunun görev süresi

MADDE 27 – (1) Kurul üyelerinin görev süresi oda yönetim kurulunun görev süresi kadardır.

(2) Görev süresi biten üye yeniden görevlendirilebilir.

Birlik haksız rekabetle mücadele kurulunun teşekkülü 

MADDE 28 – (1) Kurul,  biri başkan olmak üzere en az beş üyeden oluşur.

(2) Kurul üyeleri, en az beş yıl kıdemli meslek mensupları arasından Birlik Yönetim Kurulu tarafından görevlendirilir.

Birlik haksız rekabetle mücadele kurulunun görev ve yetkileri

MADDE 29 – (1) Birlik Haksız Rekabetle Mücadele Kurulu,

  1. a) Odalarda kurulan haksız rekabetle mücadele kurulları arasında işbirliği ve koordinasyonu sağlar, uygulamada yeknesaklığı gözetir.
  2. b) Yıl sonu itibariyle, oda haksız rekabetle mücadele kurulları tarafından hazırlanan faaliyet raporları ile görüş ve tavsiyeleri değerlendirir ve bunları Birlik Yönetim Kuruluna sunar.
  3. c) Birlik Yönetim Kurulu bu konularda sirküler, bülten ve tebliğler yayınlayabilir.

Birlik haksız rekabetle mücadele kurulunun görev süresi

MADDE 30 – (1) Kurul üyelerinin görev süreleri Birlik Yönetim Kurulunun görev süresi kadardır.

(2) Görev süresi biten üye yeniden görevlendirilebilir.

Haksız rekabetle mücadele kurullarının çalışma esasları

MADDE 31 – (1) Kurulların çalışma usul ve esasları Birlik Yönetim Kurulu tarafından bir yönerge ile belirlenir.

DÖRDÜNCÜ KISIM

Çeşitli ve Son Hükümler

 Disiplin soruşturması

MADDE 32 – (1) Bu Yönetmelik hükümlerine aykırılık tespit edilmesi halinde, odalar tarafından resen veya şikayet üzerine disiplin soruşturması başlatılır.

Serbest muhasebecilere ilişkin geçiş hükmü

GEÇİCİ MADDE 1 – (EKLENMİŞ MADDE RGT: 16.05.2015 RG NO: 29357)

(1) Serbest Muhasebeci unvanıyla görev yapan mevcut meslek mensupları bu Yönetmelikte yer alan hükümlere tabidirler.

Yürürlük

MADDE 33 – (1) Bu Yönetmelik yayımı tarihinde yürürlüğe girer.

Yürütme

MADDE 34 – (1) Bu Yönetmelik hükümlerini Birlik Yönetim Kurulu yürütür.

 


Kaynak: TÜRMOB
Yasal Uyarı: Bu içerikte yer alan bilgi, görsel, tablolar, açıklama, yorum, analiz ve bir bütün olarak içeriğin tamamı sadece genel bilgilendirme amacıyla verilmiştir. Kişi veya kuruma özel profesyonel bir bilgilendirme ve yönlendirmede bulunma amacı güdülmemiştir. Konu ile benzerlik gösterse de her işletmenin kendi özel şartları nedeniyle farklı durumları olabilir. Bu nedenle, bu yazıda belirtilen içerikte yola çıkarak işletmenizi etkileyecek herhangi bir karar alıp uygulamaya geçmeden önce, uzmanına danışmanız menfaatiniz gereğidir. Muhasebenews veya ilişkili olduğu kişi veya kurumlardan hiç biri, bu belgede yer alan bilgi, tablo, görsel, görüş ve diğer türdeki tüm içeriklerin özel veya resmi, gerçek veya tüzel kişi, kurum ve organizasyonlar tarafından kullanılması sonucunda ortaya çıkabilecek zarar veya ziyandan sorumlu değildir.


]]>
https://www.muhasebenews.com/smmm-ve-ymm-haksiz-rekabet-ve-reklam-yasagi-yonetmeligi/feed/ 0
Ticari işletme devrinin Türk ticaret kanunu, Türk borçlar kanunu, ticaret sicil yönetmeliği ve MEB özel eğitim kurumları yönetmeliği özelinde değerlendirilmesi https://www.muhasebenews.com/ticari-isletme-devrinin-turk-ticaret-kanunu-turk-borclar-kanunu-ticaret-sicil-yonetmeligi-ve-meb-ozel-egitim-kurumlari-yonetmeligi-ozelinde-degerlendirilmesi/ https://www.muhasebenews.com/ticari-isletme-devrinin-turk-ticaret-kanunu-turk-borclar-kanunu-ticaret-sicil-yonetmeligi-ve-meb-ozel-egitim-kurumlari-yonetmeligi-ozelinde-degerlendirilmesi/#respond Wed, 25 May 2022 14:00:52 +0000 https://www.muhasebenews.com/?p=127651 Stj. Av. Alperen Çelik

Öncelikle belirtmemiz gerekir ki bu makalenin konusu özel öğretim kurumları özelinde ticari işletme devri hakkındadır. Alt başlıklarda ticari işletme devri MEB mevzuatı hükümlerindeki özel durumlar, Türk Ticaret Kanunu, Türk Borçlar Kanunu ve Ticaret Sicil Yönetmeliğindeki konuya ilişkin hükümler özelinde incelenecektir. Keyifli okumalar dilerim.

1-     Giriş

Ticari işletme devri günümüzdeki ticari hayatın her anında karşımıza çıkmakta olan bir konu haline geldi. Bu yol ile hem tacir hem de ticari işletmenin ekonomik dünyadaki varlığının korunması sağlanmakta ve işletmenin aktif ve pasiflerinin bir bütün olarak devri ilkesiyle de birçok prosedürel işlemin önüne geçilmektedir.

2-     Ticari İşletme Nedir?

Bir ticari işletmeden bahsedilebilmesi için TTK madde 11/1’de verilen tanıma bakılmalıdır. TTK 11/1’de geçen ifade ise şu şekildedir; “Ticari işletme esnaf işletmesi için öngörülen sınırı aşan düzeyde gelir sağlamayı hedef tutan faaliyetlerin devamlı ve bağımsız şekilde yürütüldüğü işletmedir.”

Görüleceği üzere 6102 Sayılı Türk Ticaret Kanunu’nun 11. Maddesiyle belirlediği bir gelir sınırı bulunmaktadır. Bu gelir sınırı aşan, faaliyetlerini bağımsız ve devamlı şekilde yürüten işletmelere ticari işletmeler denmektedir. Buna göre söz konusu sınırı aşamayan esnaf işletmeleri ve bağımsızlık şartını sağlamayan ticari işletmelerin şubeleri ticari işletmenin devrinde ‘devredilen ticari işletme’ olamayacaklardır. Bakanlar kurulu, her yıl esnaf işletmeleri ile ticari işletmeler arasındaki gelir sınırını belirleyerek, resmî gazetede yayınlamaktadır. Ticari işletmeler Türk Ticaret Kanunu’nda; limited şirket, komandit şirket, anonim şirket, kolektif şirket ve sermayesi paylara bölünmüş olan komandit şirketler şeklinde sayılmaktadır.

Ticari işletmenin birtakım unsurları vardır bunlar; binalar, makineler, demirbaş eşyalar gibi maddi unsurlar ve işletme adı, ticaret unvanı, fikri mülkiyet hakları, kiracılık hakkı, endüstriyel tasarımlar ve müşteri çevresi gibi manevi unsurlar şeklinde sayılabilir. Türk Ticaret Kanunu’nda ise dört unsur sayılmıştır; gelir sağlamayı hedef tutma, devamlılık, bağımsızlık ve yukarıda da belirtildiği üzere esnaf faaliyeti sınırını aşma.

3-     Ticari İşletmenin Devrinin Kapsamı

Taraflar ticari işletme devir sözleşmesini yaparken açıkça hangi unsurların devre dahil olup olmadığını belirleyebileceklerdir. Ancak böyle bir belirleme olmamış ise hangi unsurların ticari işletmeyle birlikte devredilmiş sayılacağı TTK’de belirlenmiştir. Buna göre bir ticari işletmenin devri duran malvarlığını, işletme değerini, kiracılık hakkını, ticaret unvanını, fikri mülkiyet haklarını, sürekli olarak işletmeye özgülenen malvarlığı unsurlarını kapsayacaktır.

Bu konu TTK madde 11/3’te geçmektedir; ‘’Aksi öngörülmemişse, devir sözleşmesinin duran malvarlığını, işletme değerini, kiracılık hakkını, ticaret unvanı ile diğer fikrî mülkiyet haklarını ve sürekli olarak işletmeye özgülenen malvarlığı unsurlarını içerdiği kabul olunur.’’

Yapılan sözleşmelerde taraflar bazı unsurların devir sözleşmesi dışında kalabileceğini kararlaştırabileceklerdir. Ancak burada bir özel durum yer almaktadır. TTK madde 49 gereği ticaret unvanı ticari işletmeden ayrı olarak devredilemeyecektir. Ancak burada kastedilen ticaret unvanının ayrı olarak devredilemeyeceğidir. Taraflar devir sözleşmesinde ticaret unvanının devir dışı kalabileceğini kararlaştırabileceklerdir.

4-     Ticari İşletme Devrinin TBK Açısından Değerlendirilmesi

Ticari işletmenin devri Türk Borçlar Kanunu’nun 202. Maddesindeki devri ifade etmektedir. TBK 202’de şu ifadelere yer verilmiştir;

‘’Bir malvarlığını veya bir işletmeyi aktif ve pasifleri ile birlikte devralan, bunu alacaklılara bildirdiği veya ticari işletmeler için Ticaret Sicili Gazetesinde, diğerleri için Türkiye genelinde dağıtımı yapılan gazetelerden birinde yayımlanacak ilanla duyurduğu tarihten başlayarak, onlara karşı malvarlığındaki veya işletmedeki borçlardan sorumlu olur.’’

Türk Borçlar Kanunundaki ifadeye göre bir işletmenin devredilebilmesi için aktif ve pasiflerin birlikte devredilmesi gerekmektedir. Ardından devire ilişkin bilgilendirmeyi Ticaret Sicili Gazetesinde yaparak malvarlığındaki veya işletmedeki borçlardan sorumlu olacaktır. Bu konuda Yargıtay’ın kanaatini 15. Hukuk Dairesinin 1063E., 1252K. sayılı kararında görmekteyiz. Bu karara göre Yargıtay ‘’malvarlığı veya işletmenin devri niteliğindeki devir ve temliklerin alacaklılara karşı geçerli olabilmesi için TBK madde 202’de öngörülen şekilde devrin alacaklılara ihbar edilmesi ve gazetelere ilan edilmesi gerekir’’ şeklinde bir kanaattedir.

5-     TTK ve TSY Hükümlerine Göre Ticari İşletmenin Devri

Ticari işletmenin devri TTK’nın 11/3 maddesinde düzenlenmektedir. İlgili hüküm;

‘’Ticari işletme, içerdiği malvarlığı unsurlarının devri için zorunlu tasarruf işlemlerinin ayrı ayrı yapılmasına gerek olmaksızın bir bütün hâlinde devredilebilir ve diğer hukuki işlemlere konu olabilir. Aksi öngörülmemişse, devir sözleşmesinin duran malvarlığını, işletme değerini, kiracılık hakkını, ticaret unvanı ile diğer fikrî mülkiyet haklarını ve sürekli olarak işletmeye özgülenen malvarlığı unsurlarını içerdiği kabul olunur. Bu devir sözleşmesiyle ticari işletmeyi bir bütün hâlinde konu alan diğer sözleşmeler yazılı olarak yapılır, ticaret siciline tescil ve ilan edilir.’’ şeklindedir.

Görüleceği üzere Türk Borçlar Kanunundan farklı olarak Türk Ticaret Kanunu ticari işletmenin devriyle birlikte ticari işletmenin içerdiği tüm mal varlığı unsurlarının da bir bütün olarak devredileceği hükmünü ortaya koyarak tacirlere kolaylık getirmiş ve tasarruf işlemlerinin ayrı ayrı yapılması durumundan tacirleri kurtarmıştır.

i)                Devir Sözleşmesinin Şekli

TTK 11/3 uyarınca ticari işletmenin devrinin yazılı olarak yapılacağı hükmolunmaktadır dolayısı ile ticari işletmenin devri için yazılı bir sözleşmenin yapılması şarttır. Adi yazılı şekilde yapılmayan bir sözleşmeye dayanarak ticari işletme devredilemez.

Devir sözleşmesine yazılması gereken unsurları ise tarafların adı, soyadı ve unvanı ile tebligat adresi, ticari işletmenin sözleşme dışında bırakılan unsurları, ticari işletmenin bir bütün olarak ve devamlılığını sağlayacak şekilde devredildiğine ilişkin şartsız beyan, ticari işletmenin satış fiyatı ve ödeme şartları şeklinde sayabiliriz.

Bu konudaki Ticaret Sicil Yönetmeliğinin ‘’ticari işletmenin devri’’ başlıklı 133. Maddesinde de ‘’bir ticari işletmenin devrine ilişkin devir sözleşmesi yazılı şekilde yapılır’’ ifadeleri kullanılmıştır.

Görüleceği üzere TTK ve TSY hükümleri gereği devir sözleşmesinin yazılı şekilde yapılacağı net bir şekilde düzenlenmiştir.

ii)              Devir Sözleşmesinin Tescil ve İlanı

Devir sözleşmesi yazılı şekilde yapıldıktan sonra ise ticaret siciline tescil ve ilan edilmesi gerekecektir.  Bu konu TTK madde 11/3’te ‘’Bu devir sözleşmesiyle ticari işletmeyi bir bütün hâlinde konu alan diğer sözleşmeler yazılı olarak yapılır, ticaret siciline tescil ve ilan edilir.’’ ifadeleriyle yer almaktadır.

Devir sözleşmesinin şekli konusunda yukarıda görüleceği üzere TTK madde 11/3 hükmü ticari işletmeyi bütün olarak konu alan sözleşmelerin tescil ve ilan olunacağını düzenlemektedir. Ancak TTK madde 11/3’te tescil ve ilanın niteliği konusunda bir belirleme yapılmamıştır bu konuda ise karşımıza TSY çıkmaktadır. Tescil ve ilanın niteliği TSY madde 133/3’te ‘’Ticari işletmenin devri, devir sözleşmesinin tümünün tescili ile hüküm ifade eder’’ ifadeleriyle belirtilmektedir.

Buna göre tescil devrin gerçekleşmesi için bir kurucu işlemdir. TTK ve TSY hükümlerini dikkate aldığımızda son durumda tescilin kurucu, ilanın ise açıklayıcı birer işlem olduğu, tescil olmaksızın ticari işletmenin devrinden bahsedilemeyeceği söylenebilecektir. TSY madde 22/2’ye baktığımızda tescil işlemine başvurmaya yetkili kişinin ticari işletme sahibi olduğu çıkarılabilecektir.

Burada sözleşmenin tümünün tescilinin özellikle alacaklıları korumaya yönelik olduğu düşünülmelidir. Tescilin kurucu etkisinin olduğunun belirtilmesi devir işleminin hüküm ve sonuç doğuracağı anın belirlenmesi açısından da çok önemlidir. TSY’nin yukarıda sözü edilen düzenlemesi uyarınca tescil kurucu, ilan ise açıklayıcı olacak ve üçüncü kişilerin iyi niyetini kaldıracaktır.

6-     Öğretim Kurumlarının MEB Özel Eğitim Kurumları Yönetmeliği Hükümlerine Göre Devri

Öncelikle belirtmek gerekir ki özel eğitim kurumları ticari işletme olmalarından mütevellit yukarıda açıklanan TTK ve TSY mevzuatlarındaki devir işlemleri hükümlerine tabi olmaktadırlar. Buna ek olarak ise aşağıda açıklayacağımız yönetmelik hükümleriyle özel eğitim kurumlarının devrinde taraflara ek prosedürler getirilmektedir. Buna göre;

MEB Özel Eğitim Kurumları Yönetmeliğinin ’Devir ve Kurucu Temsilcisi Değişikliği’ başlıklı 14. maddesi özel eğitim kurumlarının devir işlemlerini düzenlemektedir. Söz konusu maddeye göre;

‘’(1-c) Kurumu devralacak kişilerin kurumun vadesi gelmemiş olanlar da dâhil olmak üzere, tüm borç ve alacaklarını ve devir almadan önce kurumda yapılan inceleme/soruşturma/denetim sonucunda verilen idari para cezalarını ve kapatma cezasını da kabul edeceğini gösterir noterlikçe düzenlenen devir senedi,’’

‘'(2) Devir senedinin noterlikçe düzenlendiği tarihten itibaren 30 iş günü içerisinde devir için devralan tarafından millî eğitim müdürlüğüne başvurulur. Bu süre bitiminden sonra yapılan devir başvurusu işleme alınmaz.’’

‘’(3) Ancak valilikçe yapılan incelemede kurumun müracaat tarihinden önce yapılan inceleme/soruşturma/denetimleri sonucunda kuruma, Kanun kapsamında idari para cezası verilmesi hâlinde idari para cezasının ödenmesinden veya idari para cezasının 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanuna göre tecil edilmiş ve/veya taksitlendirilmiş ya da özel kanunlara göre yapılandırılmış olup taksitlendirildiğinin belgelendirilmesi ve Kanunun 4 üncü maddesinin birinci fıkrasında yer alan kişilerin aynı fıkrada belirtilen şartları haiz olduğunun yetkili makamlardan alınmış belge ile tespit edildikten sonra devir işlemi gerçekleştirilir.’’

Yukarıdaki maddede görüleceği üzere yönetmelik kurum devrinde, noterlikçe devir senedinin düzenlendiği tarihten itibaren otuz iş günü içinde kurumu devralan tarafından milli eğitim müdürlüğüne başvuru yapılacağını, bu süre bitiminden sonra yapılan başvurularda devir senedi yeniden düzenleneceğini belirtmektedir. Buna ek olarak kurumu devralacak kişilerin devir sözleşmesinde neleri kabul edeceğini ve müracaat tarihinden önceki bir idari para cezası durumunda öncelikle hangi işlemlerin yapıldıktan sonra devirin gerçekleştirileceği açıklanmıştır. Bunun sebebi ise; yönetmeliğe göre idari soruşturması bulunan veya kapatma teklifi getirilen kurumlar devredilemeyecek olmasıdır.

Son durumda özel eğitim kurumlarının devrinde yukarıda sözü edilen yönetmelik ile getirilen şartların da TTK ve TSY’de yer alan şartlar ile birlikte taraflar tarafından yerine getirilmesi gerekmektedir.

Sonuç

Ticari işletmeler, ticaret hayatının özneleri ve olmazsa olmazlarıdır. Bu vasıfları ve önemleri sebebiyle ticari işletmenin ekonomik ve sektörel olarak varlıklarının devamlılığı olması ülkelerin ekonomik kalkınmaları açısından ciddi önem taşımaktadır. Ticari işletmenin devri yöntemiyle de ticari işletme ekonomik ve ticari yaşamına devam edebilmektedir. Bu sebeple büyüme, yenilenme, sektör değiştirme gibi amaçlarla ticari işletmelerin devri sıkça gerçekleştirilmektedir.

Sonuç olarak ticari bir işletmenin devri sürecinde taraflar, Türk Ticaret Kanunu, Türk Borçlar Kanunu ve Ticaret Sicili Yönetmeliğindeki genel şartlara tabi olmaktadırlar. Diğer taraftan makalemizde de örnek olarak açıkladığımız üzere özel eğitim kurumları gibi devredilecek işletmenin niteliği gereği işletmeler farklı yönetmeliklere tabi olabilecektir. Bu durumlarda söz konusu devrin tarafları öncelikle TTK, TBK, TSY’deki şartlara uymakla yükümlü olmakla birlikte ek olarak devredilecek işletmenin tabi olduğu yönetmelikteki devir şartlarına da uymakla mükellef olacaktır.

Stj. Av. Alperen Çelik


Kaynak: : Stj. Av. Alperen Çelik – İçerik, Özgun Law firmasının özel izni ile yayınlanmıştır. Yazıya ilişkin tüm hak ve sorumluluk yazara aittir.
Yasal Uyarı: Bu içerikte yer alan bilgi, görsel, tablolar, açıklama, yorum, analiz ve bir bütün olarak içeriğin tamamı sadece genel bilgilendirme amacıyla verilmiştir. Kişi veya kuruma özel profesyonel bir bilgilendirme ve yönlendirmede bulunma amacı güdülmemiştir. Konu ile benzerlik gösterse de her işletmenin kendi özel şartları nedeniyle farklı durumları olabilir. Bu nedenle, bu yazıda belirtilen içerikte yola çıkarak işletmenizi etkileyecek herhangi bir karar alıp uygulamaya geçmeden önce, uzmanına danışmanız menfaatiniz gereğidir. Muhasebenews veya ilişkili olduğu kişi veya kurumlardan hiç biri, bu belgede yer alan bilgi, tablo, görsel, görüş ve diğer türdeki tüm içeriklerin özel veya resmi, gerçek veya tüzel kişi, kurum ve organizasyonlar tarafından kullanılması sonucunda ortaya çıkabilecek zarar veya ziyandan sorumlu değildir.


]]>
https://www.muhasebenews.com/ticari-isletme-devrinin-turk-ticaret-kanunu-turk-borclar-kanunu-ticaret-sicil-yonetmeligi-ve-meb-ozel-egitim-kurumlari-yonetmeligi-ozelinde-degerlendirilmesi/feed/ 0
İş Kanununa İlişkin Fazla Çalışma Ve Fazla Sürelerle Çalışma Yönetmeliği https://www.muhasebenews.com/is-kanununa-iliskin-fazla-calisma-ve-fazla-surelerle-calisma-yonetmeligi/ https://www.muhasebenews.com/is-kanununa-iliskin-fazla-calisma-ve-fazla-surelerle-calisma-yonetmeligi/#respond Wed, 16 Mar 2022 07:02:12 +0000 https://www.muhasebenews.com/?p=124153 İŞ KANUNUNA İLİŞKİN FAZLA ÇALIŞMA VE FAZLA SÜRELERLE
ÇALIŞMA YÖNETMELİĞİ

BİRİNCİ BÖLÜM
Amaç, Kapsam, Dayanak ve Tanımlar

Amaç ve Kapsam
Madde 1 —Bu Yönetmeliğin amacı, ülkenin genel yararları yahut işin niteliği veya üretimin artırılması gibi nedenlerle 4857 sayılı İş Kanununun 63 üncü maddesinde belirtilen haftalık normalçalışma süresinin dışında yapılacak fazla çalışma ve fazla sürelerle çalışmaya ilişkin usul ve esasları düzenlemektir.

Dayanak
Madde 2 —Bu Yönetmelik, 22/5/2003 tarihli ve 4857 sayılı İş Kanununun 41 inci maddesine dayanılarak hazırlanmıştır.

Tanımlar
Madde 3 —Bu Yönetmelikte geçen:
a) Fazla çalışma: İş Kanununda yazılı koşullar çerçevesinde haftalık 45 saatiaşan çalışmaları,
b) Fazla sürelerle çalışma: Haftalık çalışma süresinin sözleşmelerle 45saatin altında belirlendiği durumlarda bu çalışma süresini aşan ve 45 saate kadar yapılan çalışmaları
ifade eder.

İKİNCİ BÖLÜM
Genel Hükümler

Fazla Çalışma ve Fazla Sürelerle Çalışma Ücreti
Madde 4 —Fazlaçalışmanın her saati için verilecek ücret, normal çalışma ücretinin saat başına düşen tutarının yüzde elli yükseltilmesi suretiyle ödenir. Fazlasürelerle çalışmalarda her bir saat fazla çalışma için verilecek ücret, normal çalışma ücretinin saat başına düşen miktarının yüzde yirmibeş yükseltilmesiyle ödenir.

Parça başına veya yapılan iş tutarına göre ücret ödenen işlerde, fazla çalışma süresince işçinin ürettiği parça veya iş tutarının hesaplanmasında zorluk çekilmeyen hallerde, her bir fazla saat içinde yapılan parçayı veya iş tutarını karşılayan ücret esas alınarak fazla çalışma veya fazla sürelerle çalışma ücreti hesaplanır. Bu usulün uygulanmasında zorluk çekilen hallerde, parça başına veya yapılan iş tutarına ait ödeme döneminde meydana
getirilen parça veya iş tutarları, o dönem içinde çalışılmış olan normal ve fazla çalışma saatleri sayısına bölünerek bir saate düşen parça veya iş tutarı bulunur. Bu yolla bulunan bir saatlik parça veya iş tutarına düşecek bir saatlik normal ücretin, yüzde elli fazlası fazla çalışma ücreti, yüzde yirmibeş fazlası fazla sürelerle çalışma ücretidir.

Yüzde usulünün uygulandığı işyerlerinde fazla çalışma ücreti, 4857 sayılı İş Kanununun 51 inci maddesinde öngörülen yönetmelik hükümlerine göre ödenir.

(Ek fıkra:RG-25/8/2017-30165) Yer altında maden işlerinde çalışan işçilere, 4857 sayılı Kanunun 42 nci maddesi uyarınca zorunlu nedenlerle ve 43 üncü maddesi uyarınca olağanüstü hallerde, haftalık otuz yedi buçuk saati aşan her bir saat fazla çalışma için verilecek ücret, normal çalışma ücretinin saat başına düşen miktarının yüzde yüzden az olmamak üzere arttırılması suretiyle ödenir.

Fazla Çalışmada Sınır
Madde 5 —Fazla çalışma süresinin toplamı bir yılda ikiyüzyetmiş saatten fazla olamaz. Bu süre sınırı, işyerlerine veya yürütülen işlere değil, işçilerin şahıslarına ilişkindir.
Fazla çalışma veya fazla sürelerle çalışma sürelerinin hesabında yarım saatten az olan süreler yarım saat, yarım saati aşan süreler ise bir saat sayılır.

Serbest Zaman
Madde 6 —Fazla çalışma veya fazla sürelerle çalışma yapan işçi, isterse işverene yazılı olarak başvurmak koşuluyla, bu çalışmalar karşılığı zamlı ücret yerine, fazla çalıştığı her saat karşılığında bir saat otuz dakikayı, fazla sürelerle çalıştığı her saat karşılığında bir saat onbeş dakikayı serbest zaman olarak kullanabilir.

İşçi hak ettiği serbest zamanı, 6 ay zarfında işverene önceden yazılı olarak bildirmesi koşuluyla ve işverenin, işin veya işyerinin gereklerine uygun olarak belirlediği tarihten itibaren iş günleri içerisinde aralıksız ve ücretinde bir kesinti olmadan kullanır.
İşçinin bu kanundan ve sözleşmelerden kaynaklanan tatil ve izin günlerinde serbest zaman kullandırılamaz.

Fazla Çalışma Yapılamayacak İşler
Madde 7 —Aşağıda sayılan işlerde fazla çalışma yaptırılamaz.
a) İş Kanununun 63 üncü maddesinin son fıkrası uyarınca sağlık kuralları bakımından günde ancak 7,5 saat ve daha az çalışılması gerekenişlerde,
b) Aynı Kanunun 69 uncu maddesinin l inci fıkrasındaki tanıma göre gece sayılan gün döneminde yürütülen işlerde (şu kadar ki, gündüz işi sayılan çalışmalara ek olarak bu Yönetmelikte öngörülen fazla çalışmalar gece döneminde yapılabilir),
c) Maden ocakları, kablo döşemesi, kanalizasyon, tünel inşaatı gibi işlerin yer ve su altında yapılanlarında.

Fazla Çalışma Yaptırılmayacak İşçiler
Madde 8 —Aşağıda sayılan işçilere fazla çalışma yaptırılamaz.
a) 18 yaşını doldurmamış işçiler,
b) İş sözleşmesi veya toplu iş sözleşmesi ile önceden veya sonradan fazlaçalışmayı kabul etmiş olsalar bile sağlıklarının elvermediği işyeri hekiminin veya Sosyal Sigortalar Kurumu Başkanlığı hekiminin, bunların bulunmadığı yerlerde herhangi bir hekimin raporu ile belgelenen işçiler,
c) İş Kanununun 88 inci maddesinde öngörülen Yönetmelikte belirtilen gebe, yeni doğum yapmış ve çocuk emziren işçiler,
d) Kısmi süreli iş sözleşmesi ile çalıştırılan işçiler.
e) (Ek:RG-25/8/2017-30165) 4857 sayılı Kanunun 42 nci maddesi uyarınca zorunlu nedenler ve 43 üncü maddesi uyarınca olağanüstü haller dışında yer altında maden işlerinde çalışan işçilere fazla çalışma yaptırılamaz.

Kısmi süreli iş sözleşmesi ile çalışan işçilere fazla sürelerle çalışma da yaptırılamaz.

Fazla Çalışma Yaptırılacak İşçinin Onayı
Madde 9 —Fazla çalışma ve fazla sürelerle çalışma yaptırmak için işçinin yazılı onayının alınması gerekir. Zorunlu nedenlerle veya olağanüstü durumlarda yapılan fazla çalışma ve fazla sürelerle çalışma için bu onay aranmaz.

(Değişik:RG-25/8/2017-30165) Fazlaçalışma ihtiyacı olan işverence bu onay iş sözleşmesinin yapılmasıesnasında ya da bu ihtiyaç ortaya çıktığında alınır ve işçi özlük dosyasında saklanır. Fazla çalışma veya fazla sürelerle çalışma yapmak istemeyen işçi verdiği onayı otuz gün önceden işverene yazılı olarak bildirimde bulunmak kaydıyla geri alabilir.

Fazla Çalışmanın Belgelenmesi
Madde 10 —İşveren, fazla çalışma ve fazla sürelerle çalışma yaptırdığı işçilerin bu çalışma saatlerini gösteren bir belge düzenlemek, imzalı bir nüshasını işçinin özlük dosyasında saklamak zorundadır. İşçilerin işlemiş olan fazla çalışma ve fazla sürelerle çalışma ücretleri normal çalışmalarına ait ücretlerle birlikte, 4857 sayılı İş Kanununun 32 ve 34 üncü maddeleri uyarınca ödenir. Bu ödemeler, ücret bordrolarında ve İş Kanununun 37 nci
maddesi uyarınca işçiye verilmesi gereken ücret hesap pusulalarında açıkça gösterilir.

ÜÇÜNCÜ BÖLÜM
Yürürlük ve Yürütme

Yürürlük
Madde 11 —Bu Yönetmelik yayımı tarihinde yürürlüğe girer.

Yürütme
Madde 12 —Bu Yönetmelik hükümlerini Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanı yürütür.

 


Kaynak: İŞ KANUNUNA İLİŞKİN FAZLA ÇALIŞMA VE FAZLA SÜRELERLE ÇALIŞMA YÖNETMELİĞİ
Yasal Uyarı: Bu içerikte yer alan bilgi, görsel, tablolar, açıklama, yorum, analiz ve bir bütün olarak içeriğin tamamı sadece genel bilgilendirme amacıyla verilmiştir. Kişi veya kuruma özel profesyonel bir bilgilendirme ve yönlendirmede bulunma amacı güdülmemiştir. Konu ile benzerlik gösterse de her işletmenin kendi özel şartları nedeniyle farklı durumları olabilir. Bu nedenle, bu yazıda belirtilen içerikte yola çıkarak işletmenizi etkileyecek herhangi bir karar alıp uygulamaya geçmeden önce, uzmanına danışmanız menfaatiniz gereğidir. Muhasebenews veya ilişkili olduğu kişi veya kurumlardan hiç biri, bu belgede yer alan bilgi, tablo, görsel, görüş ve diğer türdeki tüm içeriklerin özel veya resmi, gerçek veya tüzel kişi, kurum ve organizasyonlar tarafından kullanılması sonucunda ortaya çıkabilecek zarar veya ziyandan sorumlu değildir.


]]>
https://www.muhasebenews.com/is-kanununa-iliskin-fazla-calisma-ve-fazla-surelerle-calisma-yonetmeligi/feed/ 0
TÜRKİYE BİLİMLER AKADEMİSİ PERSONEL YÖNETMELİĞİ https://www.muhasebenews.com/turkiye-bilimler-akademisi-personel-yonetmeligi/ https://www.muhasebenews.com/turkiye-bilimler-akademisi-personel-yonetmeligi/#respond Wed, 16 Mar 2022 05:11:54 +0000 https://www.muhasebenews.com/?p=124151
16 Mart 2022 ÇARŞAMBA Resmî Gazete Sayı : 31780
YÖNETMELİK

Türkiye Bilimler Akademisinden:

TÜRKİYE BİLİMLER AKADEMİSİ PERSONEL YÖNETMELİĞİ

BİRİNCİ BÖLÜM

Başlangıç Hükümleri

Amaç ve kapsam

MADDE 1- (1) Bu Yönetmeliğin amacı, Türkiye Bilimler Akademisinde iş mevzuatı hükümlerine göre istihdam edilecek personelin nitelik, istihdam, çalışma usul ve esaslarını belirlemek ve bunların hak ve yükümlülüklerini tespit etmektir.

(2) Bu Yönetmelik, Türkiye Bilimler Akademisinde 27/6/1989 tarihli ve 375 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin ek 28 inci maddesine göre istihdam edilen personeli kapsar.

Dayanak

MADDE 2- (1) Bu Yönetmelik, 4 sayılı Bakanlıklara Bağlı, İlgili, İlişkili Kurum ve Kuruluşlar ile Diğer Kurum ve Kuruluşların Teşkilatı Hakkında Cumhurbaşkanlığı Kararnamesinin 580 inci maddesi ve 375 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin ek 28 inci maddesinin dördüncü fıkrasına dayanılarak hazırlanmıştır.

Tanımlar

MADDE 3- (1) Bu Yönetmelikte geçen;

a) Başkan: Türkiye Bilimler Akademisi Başkanını,

b) Başkanlık: Türkiye Bilimler Akademisi Başkanlığını,

c) Hukuk müşaviri ve avukat: TÜBA’nın iş ve işlemlerinin mevzuata uygun olarak yapılmasına destek sağlamak, hukuki konular hakkında görüş bildirmek ve TÜBA’nın taraf olduğu davalarda ve icra takiplerinde TÜBA’yı temsil etmek üzere istihdam edilen personeli,

ç) İdari personel: TÜBA’nın yönetim hizmetleri kapsamında sekreterlik, halkla ilişkiler, arşiv, kütüphane, idari ve teknik işler, bilgi işlem ile personelle ilgili iş ve işlemler gibi hizmetleri yerine getirmek amacıyla istihdam edilen arşiv memuru, grafiker, hizmetli, idari uzman, kütüphaneci, memur, mütercim, programcı, sekreter, şoför, teknisyen ve veri hazırlama kontrol işletmeni unvanlarındaki personeli,

d) Konsey: Akademi Konseyini,

e) KPSS: Kamu Personel Seçme Sınavını,

f) Personel: TÜBA’da hizmet akdiyle çalışan personeli,

g) TÜBA: Türkiye Bilimler Akademisini,

ğ) TÜBA çalışma grubu: TÜBA bünyesinde bulunan tematik alanlarda bilimsel faaliyetler yürüten çalışma gruplarını,

h) TÜBA Uzmanı: TÜBA’nın özel, mesleki ve teknik bilgi gerektiren işlerini yapmakla görevli personelini,

ı) Yarışma sınavı: TÜBA’da istihdam edilecek TÜBA Uzmanı, hukuk müşaviri, avukat ve idari personelin seçimine ilişkin yazılı ve/veya sözlü sınavı,

i) YDS: Yabancı Dil Bilgisi Seviye Tespit Sınavını,

j) YÖK: Yükseköğretim Kurulunu,

k) Yönetici: Başkanı, başkan yardımcılarını, Genel Sekreteri ve daire başkanlarını,

ifade eder.

İKİNCİ BÖLÜM

TÜBA’nın İnsan Kaynakları Politikası ve Uygulaması

TÜBA’nın insan kaynakları politikasının amacı ve tespiti

MADDE 4- (1) İnsan kaynakları politikasının amacı, TÜBA’nın görevlerini etkin ve verimli bir şekilde yerine getirebilmesi için alanında uzmanlaşmış, ulusal ve uluslararası düzeyde ihtiyaç duyulan niteliklere sahip personelin istihdamını ve bu personelin niteliklerinin geliştirilmesini ve sürdürülebilirliğini sağlamaktır.

(2) İnsan kaynakları rejimi ve politikası, Başkanın görüşü alınmak suretiyle, Konsey tarafından belirlenir.

(3) İnsan kaynakları politikasının izlenmesi, uygulanması ve geliştirilmesinden Başkan sorumludur. Başkan uygulanmakta olan insan kaynakları politikasına ilişkin olarak her yıl aralık ayının sonunda bir rapor hazırlatarak Konseye sunar. Bu raporda, insan kaynakları politikasının uygulanmasına dair bilgiler, uygulamada yaşanılan sıkıntılar ile sorunların çözümüne ve insan kaynakları politikasının geliştirilmesine yönelik öneriler yer alır.

TÜBA’nın insan kaynakları politikasının ilkeleri

MADDE 5- (1) TÜBA’nın insan kaynakları politikasının temel ilkeleri şunlardır:

a) İşin gerektirdiği niteliklere sahip kişilerin seçimini, işe alınmasını ve görevlendirilmesini gerçekleştirmek ve personeli işin gereğine göre eğitmek ve yetiştirmek.

b) Personelin yaratıcılığını, girişimciliğini, başarı ve çabasını maddi ve manevi olarak desteklemek, buna ilişkin sistemler geliştirmek, personelin TÜBA’nın amaçları doğrultusunda etkin ve verimli çalışmasını sağlayacak, TÜBA’nın hizmet kalitesini yükseltecek ve yapılan işin niteliğine uygun rahat ve güvenli bir iş ortamı ve çalışma şartları sağlamak.

c) Personeli, etkinlik ve verimlilik ilkelerine bağlı olarak, maliyet ve tasarruf bilinci içinde çalıştırmak, kendilerini ilgilendiren konularda zamanında bilgilendirmek.

ç) Personelin TÜBA’ya sadakat ve bağlılığını artırmak, TÜBA’da ortak çalışma bilincinin oluşturulması ve güçlendirilmesi için TÜBA çalışanları arasında iş birliği ve dayanışmayı geliştirici ve motivasyonu sağlayıcı tedbirler almak, TÜBA’da çalışmayı özendirici hale getirmek.

d) Personelin kişiliğine saygılı olmak, personele, mesleki ve kişisel yönden yetişme ve gelişme bakımından eşit ve uygun imkânlar sağlamak.

e) İstihdam edilecek personelin seçiminde, TÜBA’nın çalışma usul ve esaslarına ilişkin ilkeler ile görevin gerektirdiği niteliklere/liyakate öncelik vermek, personelin bilgi ve yeterliliklerine uygun görevlerde çalışmasını sağlamak.

f) İnsan kaynakları politikasının oluşturulması sürecine personelin katılımını sağlamak, personelin düşünce, görüş ve önerilerini TÜBA yönetimine kolaylıkla aktarabilmesini sağlamak, bu çerçevede haberleşme usul ve imkânlarını geliştirmek ve diğer tedbirleri almak.

TÜBA’nın insan kaynakları ihtiyacının planlanması

MADDE 6- (1) İnsan kaynakları planlaması, TÜBA’nın hedefleri doğrultusunda, gelecek yıllarda ihtiyaç duyulacak sayı ve nitelikte personelin istenilen yer ve zamanda çalışmaya hazır/çalışır olmasını sağlamak amacıyla yapılır.

(2) Personel alımına ve politikasına esas olmak üzere, Konsey tarafından her yıl, Başkanın görüşü alınmak suretiyle, gelecek yılların insan gücü ihtiyacı hakkında nitelik ve sayı bakımından sistemli tahminler yapılır ve bu ihtiyacın TÜBA içinden ve/veya dışından hangi kaynaklardan nasıl sağlanacağı bir plana bağlanır.

(3) İnsan kaynağı ihtiyaç planının hazırlanmasında aşağıdaki hususlar göz önünde bulundurulur:

a) TÜBA’nın mevcut yapısının, ortaya çıkacak veya ortaya çıkması muhtemel yeni ihtiyaçları karşılayıp karşılayamayacağı.

b) TÜBA’nın faaliyet alanının zaman içerisindeki değişimlere göre alması muhtemel yeni şekli ve bu çerçevede iş hacminde beklenen gelişmeler.

c) Teknik, ekonomik ve sosyal gelişmelerin, TÜBA’nın personel ihtiyacında gelecek yıllarda meydana getirebileceği muhtemel değişiklikler.

ç) Gelecek yıllarda emeklilik ve istifa gibi çeşitli nedenlerle TÜBA’da boşalması muhtemel kadrolar.

d) TÜBA içinde ihtiyaç duyulan eğitim ve yetiştirme faaliyetleri.

e) Çalışma birimlerinin ihtiyaç ve özellikleri.

f) Personel istihdamını etkileyen teknolojik yenilikler ve insan kaynağındaki niteliksel gelişmeler.

g) Bütçe imkânları.

(4) İnsan kaynakları ihtiyacının planlanması ve karşılanması konusunda, gerektiğinde diğer kamu kurum ve kuruluşlarıyla iş birliğine gidilebilir.

ÜÇÜNCÜ BÖLÜM

Personelin Niteliği ve İstihdam Usulleri

İşe alınmada aranacak genel şartlar

MADDE 7- (1) TÜBA’da istihdam edilecek tüm personelde, 14/7/1965 tarihli ve 657 sayılı Devlet Memurları Kanununun 48 inci maddesinde yer alan genel şartlar aranır.

Genel Sekreter, daire başkanı ve özel kalem müdürü için aranan özel şartlar

MADDE 8- (1) Genel Sekreter, daire başkanı ve özel kalem müdürü olarak istihdam edileceklerde aşağıda belirtilen özel şartlar aranır:

a) En az dört yıllık lisans eğitimi veren yükseköğretim kurumlarının veya bunlara denkliği YÖK tarafından kabul edilen yurt dışındaki yükseköğretim kurumlarından mezun olmak.

b) Görev alanı ile ilgili yeterli bilgi ve deneyime sahip olmak.

c) Kamuda en az beş yıl hizmeti bulunmak ve halen kamu personeli olmak.

TÜBA uzmanlığı için aranan özel şartlar

MADDE 9- (1) TÜBA Uzmanı olarak istihdam edileceklerde aşağıda belirtilen özel şartlar aranır:

a) TÜBA çalışma gruplarının tematik alanları ile ilgili disiplinlerden birinde doktora derecesine sahip olmak veya söz konusu disiplinlerde yüksek lisans derecesine sahip olup alanında en az beş yıl tecrübe sahibi olmak.

b) Görevin gerektirdiği bir yabancı dilde geçerliliği bulunan YDS’den en az (C) seviyesinde puan almış olmak veya dil yeterliliği bakımından buna denkliği Ölçme, Seçme ve Yerleştirme Merkezi Başkanlığı tarafından kabul edilen geçerliliği bulunan başka bir belgeye sahip olmak.

(2) Konsey, başvuru ilanında adaylar için tematik bilimsel çalışma alanı tanımlayabilir ve görevin gerektirdiği niteliklere göre ilave şartlar belirleyebilir.

Hukuk müşaviri, avukat ve idari personel için aranan özel şartlar

MADDE 10- (1) Hukuk müşaviri ve avukat olarak istihdam edileceklerde aşağıda belirtilen özel şartlar aranır:

a) Yükseköğretim kurumlarının hukuk fakültelerinden veya bunlara denkliği YÖK tarafından kabul edilen yurt dışındaki yükseköğretim kurumlarından mezun olmak.

b) Avukatlık ruhsatnamesine sahip olmak.

(2) İdari personel olarak istihdam edileceklerde aşağıda belirtilen özel şartlar aranır:

a) En az ortaöğretim kurumlarından mezun olmak.

b) Her kadro için sınav ilanında belirtilen özel şartlara sahip olmak.

(3) Bu madde kapsamında istihdam edileceklerin son başvuru tarihi itibarıyla geçerlilik süresi dolmamış KPSS’den sınav ilanında Başkanlıkça belirlenen puan türünden/türlerinden taban puanı almış olmaları gerekir.

Yarışma sınavı

MADDE 11- (1) TÜBA Uzmanı, hukuk müşaviri, avukat ve idari personel TÜBA tarafından yazılı ve/veya sözlü sınav şeklinde yapılacak yarışma sınavı ile belirlenir.

(2) Yarışma sınavı, kadro ve ihtiyaç durumuna göre TÜBA tarafından uygun görülecek zamanlarda ve konularda yapılır.

Sınav ilanı

MADDE 12- (1) Yarışma sınavına katılma şartları, alım yapılacak kadroların unvan ve sayıları ile öğrenim dalları, son başvuru tarihi ile başvuru yeri, başvuruda istenecek belgeler, yarışma sınavının içeriği, yeri ve zamanı ile gerekli görülen diğer hususlar, Konsey kararıyla belirlenerek TÜBA’nın ve Cumhurbaşkanınca belirlenen kurumun resmi internet sitesi ile Resmî Gazete’de sınav tarihinden en az 30 gün önce ilan edilir.

Başvuru ve değerlendirme

MADDE 13- (1) Giriş sınavına başvuru; şahsen, elden veya posta yoluyla ilanda belirtilen adrese veya ilanda belirtildiği takdirde internet erişimi üzerinden başvuru formu kullanılarak yapılabilir. Postadaki gecikmeler ve ilanda belirtilen süre içerisinde yapılmayan başvurular dikkate alınmaz.

(2) Başvurudan göreve başlamaya kadar tüm aşamalarda adaylara yapılacak bilgilendirme ve çağrılar, ilanda belirtilmesi halinde adayların başvuru sırasında bildirdikleri elektronik posta adreslerine veya Başkanlığın resmi internet sitesinde duyuru yoluyla yapılabilir. Bu durumda ayrıca kâğıt ortamında herhangi bir yazışma yapılmaz.

(3) Giriş sınavına çağrılacak aday sayısı, alım yapılacak her bir kadro unvanı için ayrı ayrı olmak üzere ilan edilen kadro sayısının yirmi katından, yalnızca sözlü sınav yapılması hâlinde aday sayısı her bir kadro unvanı için ayrı ayrı olmak üzere ilan edilen kadro sayısının dört katından fazla olamaz.

(4) KPSS  puanı en yüksek olan adaydan başlamak üzere, sınav ilanında belirtilen taban puan esas alınarak yapılan sıralama sonucunda son sıradaki aday ile eşit puana sahip diğer adaylar da giriş sınavına çağrılır.

(5) TÜBA Uzmanı pozisyonuna başvuran adaylar, bu pozisyon için aranılan şartlar dikkate alınarak sınav ilanında belirtilen puanlandırma yöntemiyle bir sıralamaya tabi tutulur. Yapılan sıralama sonucunda son sıradaki aday ile eşit puana sahip diğer adaylar da giriş sınavına çağrılır.

Sınav Kurulu

MADDE 14- (1) Başvuruların incelenmesi, giriş sınavının gerçekleştirilmesi, sonuçlarının ve itirazların değerlendirilmesi ile adayların ilan edilen şartlara uygunluğundan Sınav Kurulu sorumludur.

(2) Sınav Kurulu; Başkan veya Başkanın görevlendirmesi halinde başkan yardımcısı veya Genel Sekreterin başkanlığında, Konseyce Akademi üyeleri arasından belirlenecek iki kişi ve Başkanlıkça görevlendirilen iki kişi olmak üzere toplam beş kişiden teşekkül eder. Lüzum görülmesi halinde, öğretim üyeleri ile kamu kurum ve kuruluşlarından konusunda uzman kişiler Sınav Kurulu üyesi olarak görevlendirilebilirler. Ancak bu şekilde görevlendirilecek üye sayısı ikiyi geçemez. Aynı usulle Başkanlıktan iki yedek üye de belirlenir.

(3) Sınav Kurulu başkan ve üyeleri; boşanmış olsalar dahi eşlerinin, üçüncü dereceye kadar (bu derece dâhil) kan ve ikinci dereceye kadar (bu derece dâhil) kayın hısımlarının katıldıkları sınavda görev alamazlar.

(4) Sınav Kurulu, üye tamsayısıyla toplanır ve oy çokluğu ile karar alır.

(5) Sınav Kurulu sekretarya hizmetleri personel işlerinden sorumlu birim tarafından yürütülür.

Yazılı ve sözlü sınav

MADDE 15- (1) Yazılı sınav yapılması durumunda sınav; klasik veya test yahut klasik ve test yöntemiyle basılı veya elektronik ortamda yapılabilir. Sınav, TÜBA tarafından yapılabileceği gibi protokolle belirlenecek esaslara göre Ölçme, Seçme ve Yerleştirme Merkezi Başkanlığına, Millî Eğitim Bakanlığına, üniversitelere veya bu konuda uzmanlaşmış diğer kamu kurum ve kuruluşlarına da yaptırılabilir. Yazılı sınavdan başarılı sayılabilmek için en az yetmiş puan almış olmak şarttır.

(2) Sözlü sınav, adayların;

a) Sınav konularına ilişkin bilgi düzeyi,

b) Bir konuyu kavrayıp özetleme, ifade yeteneği ve muhakeme gücü,

c) Liyakati, temsil kabiliyeti, davranış ve tepkilerinin mesleğe uygunluğu,

ç) Özgüveni, ikna kabiliyeti ve inandırıcılığı,

d) Genel yetenek ve genel kültürü,

e) Bilimsel ve teknolojik gelişmelere açıklığı,

yönlerinden değerlendirilerek, ayrı ayrı puan verilmek suretiyle gerçekleştirilir. Adaylar, Sınav Kurulu tarafından (a) bendi için elli puan, (b) ila (e) bentlerinde yazılı özelliklerin her biri için onar puan üzerinden değerlendirilir ve verilen puanlar her bir Sınav Kurulu üyesince ayrı ayrı tutanağa geçirilir. Bunun dışında sözlü sınav ile ilgili herhangi bir kayıt sistemi kullanılmaz. Sözlü sınavdan başarılı sayılmak için Sınav Kurulu başkan ve üyelerinin yüz tam puan üzerinden verdikleri puanların aritmetik ortalamasının en az yetmiş olması şarttır.

(3) Giriş sınavında başarılı sayılmak için başarı puanının en az yetmiş olması şarttır. Sadece yazılı veya sözlü sınav yapılması halinde bu sınavlardan alınan puan başarı puanıdır. Birden fazla sınav yapılması halinde başarı puanı, bu sınavlardan alınan puanların aritmetik ortalamasından oluşur.

(4) Başarı puanı en yüksek olan adaydan başlanmak suretiyle giriş sınavı duyurusunda belirtilen kadro sayısı kadar asıl adayın isimleri Başkanlığın resmi internet sitesinde ilan edilir. İlan tebligat yerine geçer, ilgililere ayrıca tebligat yapılmaz. Adayların başarı puanının eşit olması halinde sırasıyla varsa yazılı sınav puanı, sözlü sınav puanı, bunların eşit olması halinde KPSS puanı aranan unvanlarda KPSS puanı yüksek olan, TÜBA Uzmanı için 13 üncü maddenin beşinci fıkrasına göre tespit edilen puanı yüksek olan, bunun eşit olması halinde diploma tarihi önce olan, bunun da eşit olması halinde yaşı büyük olan aday tercih edilir.

(5) Yapılan sınavlarda başarılı olmak şartıyla, giriş sınavı duyurusunda belirtilen kadro sayısının yarısını geçmemek üzere Sınav Kurulu tarafından belirlenen sayıda yedek adayın isimlerini kapsayan bir liste ilan edilebilir. İlan tebligat yerine geçer, ilgililere ayrıca tebligat yapılmaz. Yedek listede yer almak daha sonraki sınavlar için müktesep hak veya herhangi bir öncelik hakkı teşkil etmez.

(6) Giriş sınavında yetmiş ve üzerinde puan almış olmak, adaylar için müktesep hak teşkil etmez.

(7) Adaylar, giriş sınavı sonuçlarına, sonuçların açıklandığı tarihten itibaren beş iş günü içerisinde gerekçesini de belirterek yazılı olarak itiraz edebilirler. İtirazlar en geç otuz gün içerisinde incelenir ve sonuç ilgiliye yazılı olarak bildirilir.

Sözleşme imzalanması

MADDE 16- (1) Personel olarak istihdam edileceklerden aşağıdaki belgeler istenir:

a) Öğrenim durumunu gösterir belgenin aslı veya TÜBA tarafından onaylı örneği; yurt dışı yükseköğretim kurumlarından mezun olanlar için denkliği YÖK tarafından tasdik edilmiş diploma veya geçici mezuniyet belgesinin aslı veya TÜBA tarafından onaylı örneği ve noterden tasdikli tercümesinin aslı veya TÜBA tarafından onaylı örneği.

b) Yabancı dil bilgisi şartının aranması halinde, yabancı dil bilgisine ilişkin TÜBA tarafından istenen belge.

c) T.C. kimlik numarası beyanı.

ç) Adli sicil kaydının bulunmadığına dair belge.

d) Sağlık açısından görevini devamlı yapmasına engel bir durumu olmadığına ilişkin yazılı beyanı.

e) Daha önce başka bir yerde çalışmış olanların çalıştıkları kuruluşlardan alacakları hizmet belgesi.

f) Askerlikle ilişiği olmadığına dair belge.

g) TÜBA tarafından talep edilmesi halinde başvuru formu.

ğ) Mal bildirim beyannamesi.

h) Başka kurum veya kuruluşa karşı mecburi hizmetle yükümlü bulunmadığına dair yazılı beyanı.

ı) Son altı ay içerisinde çekilmiş vesikalık fotoğraf.

i) Aday tarafından doldurulmuş güvenlik soruşturması ve arşiv araştırması formu.

(2) Giriş sınavını kazanan adaylar, verilen süre içerisinde, istenen bilgi ve belgelerle birlikte TÜBA’ya müracaat eder. Süresi içinde geçerli bir mazereti olmadığı halde müracaat etmeyenlerin göreve başlama işlemleri yapılmaz. İstenilen belgeler, personel işlerinden sorumlu birim tarafından incelenir. İnceleme sonunda noksanlıklar olduğu anlaşılırsa tamamlanması için on iş günü ek süre verilir. Bu süre sonunda belgelerini tamamlamayanlar veya getirdikleri belgelerden istihdama engel durumları olduğu anlaşılanlar ile iş akdi imzalanmaz.

(3) Giriş sınavına tabi tutulmaksızın istihdam edileceklerin beş iş gününden az olmamak üzere verilecek süre içerisinde göreve başlamak için TÜBA’ya müracaat etmesi gerekir.

(4) Giriş sınavı sonucu nihai başarı listesinde asıl olarak yer alanlar ve giriş sınavına tabi tutulmaksızın istihdam edileceklerden gerekli şartları taşıdıkları tespit edilenler ile iş akdi imzalanır. Personelle iş akdi imzalamaya Başkan yetkilidir. Başkan bu yetkisini uygun gördüğü başka bir makama devredebilir.

(5) İlan edilen kadrolardan boş kalanlar ile göreve başlayıp da altı ay içerisinde görevden ayrılanların yerine, başarı sırasına göre varsa yedek adaylarla iş akdi imzalanabilir.

(6) Giriş sınavını kazananlardan başvuru belgelerinde gerçeğe aykırı beyanda bulunduğu tespit edilenlerin sınavları geçersiz sayılarak göreve başlama işlemleri yapılmaz, yapılmış olanlar iptal edilir.

(7) Giriş sınavına tabi tutulmaksızın istihdam edileceklerin getirdikleri belgelerden istihdama engel durumları olduğu anlaşılanlar veya gerçeğe aykırı beyanda bulunduğu tespit edilenlerin göreve başlama işlemleri yapılmaz, yapılmış olanlar iptal edilir.

(8) Sahte veya yanıltıcı bilgi veya belge verdiği sonradan anlaşılan personelin iş akitleri feshedilir ve haklarında suç duyurusunda bulunulur. Bu şekilde Başkanlığı yanıltanlar kamu görevlisi ise durumları çalıştıkları kurumlara da bildirilir.

Göreve başlama ve deneme süresi

MADDE 17- (1) Personel, sözleşme imzalanmadan göreve başlatılamaz.

(2) Kendisi ile sözleşme imzalanan personel, sözleşmesinde belirtilen tarihte göreve başlamakla mükelleftir.

(3) Geçerli bir mazereti olmaksızın sözleşmede belirtilen tarihte göreve başlamayanların sözleşmeleri Başkanlık tarafından feshedilir.

(4) Personel, 22/5/2003 tarihli ve 4857 sayılı İş Kanunu hükümlerine göre deneme süresine tabidir.

(5) Deneme süresi içinde personelin görevini etkin yürütüp yürütmediği, girişimciliği, çalışma disiplini, gayret ve başarısı ile göreve ilişkin kişisel nitelikleri, personel değerlendirme formu ile personelin bağlı olduğu birim amirlerince silsile yolu ile puan esasına göre doldurularak belirlenir ve nihai değerlendirme ikinci ayın sonunda yapılarak personel işlerinden sorumlu birimin teklifi ile Başkan tarafından deneme sürecinin başarı ile geçirildiği onaylanır.

(6) Deneme süresi içinde personel değerlendirmesi;

a) Yapılan işin miktarının değerlendirilmesi (0-20) puan,

b) Yapılan işin kalitesinin değerlendirilmesi (0-20) puan,

c) Yapılan işin tamamlanma süresinin değerlendirilmesi (0-20) puan,

ç) Personelin göreve ilişkin niteliklerinin değerlendirilmesi (0-20) puan,

d) Personelin görevle bağlantılı kişisel niteliklerinin değerlendirilmesi (0-20) puan,

esas alınarak yapılır ve buna göre 100 puan üzerinden 70 puan altında alanlar başarısız, 70 ve üstü puan alanlar başarılı sayılır.

(7) Değerlendirme sonucunda başarılı sayılanlar ile içinde bulunulan cari yıl sonuna kadar yeni sözleşme yapılır, başarısız sayılanların sözleşmeleri yenilenmez.

DÖRDÜNCÜ BÖLÜM

Personel Dosyaları

Personel kütüğü, sicil numarası, kimlik kartı

MADDE 18- (1) TÜBA’ya ilk defa atanan personele bir sicil numarası verilerek personel işlerinden sorumlu birimdeki kütüğe kaydedilir. Personele işe başladıktan sonra TÜBA personel kimlik kartı verilir. TÜBA’dan herhangi bir nedenle ayrılan veya ilişiği kesilen personel, ilişik kesme belgesi ile birlikte kimlik kartını iade etmek zorundadır.

Özlük ve sicil dosyası

MADDE 19- (1) İşe alınan her personel için bir özlük dosyası düzenlenir. Ayrıca, gizli olarak korunması gereken belgeler ile varsa hakkında düzenlenmiş inceleme ve soruşturma raporları sicil dosyasında muhafaza edilir.

Özlük ve sicil dosyasının önemi ve gizliliği

MADDE 20- (1) Özlük ve sicil dosyaları personel işlerinden sorumlu birim yetkilisinin sorumluluğu altında saklanır. Özlük ve sicil dosyalarını yöneticilerden başkası göremez ve inceleyemez. Ancak; Başkanın herhangi bir soruşturma ile ilgili görevlendirdiği kişi veya kişiler ile denetim personeli ve yargı konusu ihtilaf halinde hukuk müşaviri veya avukat, personelin özlük ve sicil dosyasını inceleyebilir.

(2) Özlük ve sicil dosyalarındaki bilgiler hakkında, ilgili mevzuatın yetki verdiği merciler dışında hiç kimseye açıklama yapılamaz. Herhangi bir nedenle TÜBA’dan ayrılanların özlük ve sicil dosyaları personel işlerinden sorumlu birim tarafından muhafaza edilir.

BEŞİNCİ BÖLÜM

Çeşitli ve Son Hükümler

Sözleşme ücreti ve ödeme

MADDE 21- (1) 375 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin ek 28 inci maddesinin ikinci fıkrası kapsamında Cumhurbaşkanı veya yetkilendireceği makam tarafından belirlenen ücret dışında personele herhangi bir ödeme yapılamaz ve sözleşmelere bu yolda hüküm konulamaz.

(2) Personelin sözleşme ücreti, görevin yerine getirilmesini müteakiben her ayın 14 üncü günü ödenir. Görevin veya sözleşmenin ayın 14 üncü gününden önce herhangi bir şekilde sona ermesi halinde ödeme kıst olarak bu durumun meydana geldiği tarihi takip eden ilk ödeme gününde yapılır.

(3) Sözleşme ücreti ilgili mevzuatta belirlenen istisnalar dışında fiilen çalışma karşılığı ödenir.

Eğitim programı

MADDE 22- (1) TÜBA personeli, görevlerinin gerektirdiği nitelik ve ihtiyaca uygun olarak, usul ve esasları Başkanlıkça teklif edilecek ve Konseyce karara bağlanacak bir program dâhilinde yılda en az 10 gün süreyle hizmet içi eğitime tabi tutulur.

(2) Eğitim programında ilgili kurum ve kuruluşlardan azami ölçüde faydalanılır.

Çalışma süreleri

MADDE 23- (1) TÜBA personelinin çalışma saatleri, günde dokuz saat olmak üzere haftada toplam 45 saattir. Ancak, Başkanlık ilgili mevzuata aykırı olmamak şartıyla çalışma saatlerini belirleme yetkisine sahiptir. Personel, kendisine verilen görevleri, çalışma saatlerine bağlı kalmaksızın, en kısa sürede ve en iyi şekilde sonuçlandırmak zorundadır.

Vekâlet

MADDE 24- (1) Genel Sekreter veya daire başkanlarının, izin, hastalık veya geçici görev gibi nedenlerle görevde bulunamadıkları sürelerde söz konusu görevler, Başkanın uygun göreceği bir personel eliyle yürütülür.

Hüküm bulunmayan haller

MADDE 25- (1) Bu Yönetmelikte hüküm bulunmayan hallerde 4857 sayılı Kanun ve diğer ilgili iş mevzuatı hükümleri uygulanır.

Tereddütlerin giderilmesi

MADDE 26- (1) Bu Yönetmeliğin uygulanması sırasında doğacak tereddüt ve anlaşmazlıklar ile uygulamaya ilişkin aksaklıkları gidermeye, uygulamayı yönlendirmeye, ilke ve standartları belirlemeye ve bu hususta gerekli her türlü bilgi ve belgeyi istemeye Başkanlık yetkilidir.

Yürürlükten kaldırılan yönetmelik

MADDE 27- (1) 20/10/2001 tarihli ve 24559 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Türkiye Bilimler Akademisi Personel Yönetmeliği yürürlükten kaldırılmıştır.

İdari uzman kadrosuna atanma

GEÇİCİ MADDE 1- (1) Mülga 13/8/1993 tarihli ve 497 sayılı Türkiye Bilimler Akademisinin Kurulması Hakkında Kanun Hükmünde Kararnamenin 15 inci maddesine göre araştırıcı olarak istihdam edilen ve bu maddenin yürürlüğe girdiği tarihte halen görev yapmakta olanlardan lisans derecesine sahip olup Başkanlıkta en az beş yıl ve üzerinde hizmeti olanlar idari uzman kadrosuna ilgili mevzuatına göre açıktan atama izinlerinin alındığı tarihten itibaren yedi gün içerisinde Başkanlığa yazılı olarak başvurmaları ve 7 nci maddede yer alan genel şartları taşımaları halinde atanabilir. Bu personel, iş sözleşmesi imzalandıktan sonra bu Yönetmelik hükümlerine tabi olur.

TÜBA Uzmanı kadrosuna atanma

GEÇİCİ MADDE 2- (1) Geçici 1 inci madde kapsamında idari uzman kadrosuna atananlardan bu maddenin yürürlüğe girdiği tarihten itibaren dört yıl içinde dil şartı hariç TÜBA Uzmanı için aranan özel şartları sağlayanlar Başkanlık tarafından yapılacak yazılı ve/veya sözlü sınavda başarı göstermeleri halinde TÜBA Uzmanı kadrosuna atanır.

Yürürlük

MADDE 28- (1) Bu Yönetmelik yayımı tarihinde yürürlüğe girer.

Yürütme

MADDE 29- (1) Bu Yönetmelik hükümlerini Türkiye Bilimler Akademisi Başkanı yürütür.

 

 


Kaynak: Resmi Gazete
Yasal Uyarı: Bu içerikte yer alan bilgi, görsel, tablolar, açıklama, yorum, analiz ve bir bütün olarak içeriğin tamamı sadece genel bilgilendirme amacıyla verilmiştir. Kişi veya kuruma özel profesyonel bir bilgilendirme ve yönlendirmede bulunma amacı güdülmemiştir. Konu ile benzerlik gösterse de her işletmenin kendi özel şartları nedeniyle farklı durumları olabilir. Bu nedenle, bu yazıda belirtilen içerikte yola çıkarak işletmenizi etkileyecek herhangi bir karar alıp uygulamaya geçmeden önce, uzmanına danışmanız menfaatiniz gereğidir. Muhasebenews veya ilişkili olduğu kişi veya kurumlardan hiç biri, bu belgede yer alan bilgi, tablo, görsel, görüş ve diğer türdeki tüm içeriklerin özel veya resmi, gerçek veya tüzel kişi, kurum ve organizasyonlar tarafından kullanılması sonucunda ortaya çıkabilecek zarar veya ziyandan sorumlu değildir.


]]>
https://www.muhasebenews.com/turkiye-bilimler-akademisi-personel-yonetmeligi/feed/ 0
Devlet Memurları Yiyecek Yardımı Yönetmeliği Uygulama Tebliği (Sıra No: 2) https://www.muhasebenews.com/devlet-memurlari-yiyecek-yardimi-yonetmeligi-uygulama-tebligi-sira-no-2/ https://www.muhasebenews.com/devlet-memurlari-yiyecek-yardimi-yonetmeligi-uygulama-tebligi-sira-no-2/#respond Wed, 12 Jan 2022 07:00:20 +0000 https://www.muhasebenews.com/?p=120821

12 Ocak 2022 ÇARŞAMBA

Resmî Gazete Sayı : 31717

TEBLİĞ

Hazine ve Maliye Bakanlığından:

DEVLET MEMURLARI YİYECEK YARDIMI YÖNETMELİĞİ UYGULAMA TEBLİĞİ

(SIRA NO: 2)

Amaç

MADDE 1 – (1) Bu Tebliğin amacı, 2022 yılında öğle yemeği servisinden faydalanacak olan memurlardan ve sözleşmeli personelden alınacak asgâri yemek bedellerine ilişkin esasları belirlemektir.

Kapsam

MADDE 2 – (1) Bu Tebliğ, genel bütçe kapsamındaki kamu idareleri, özel bütçeli idareler, kamu iktisadi teşebbüsleri, döner sermayeli kuruluşlar ve diğer kamu idarelerindeki memurlar ile sözleşmeli personeli kapsar.

Dayanak

MADDE 3 – (1) Bu Tebliğ, 19/11/1986 tarihli ve 86/11220 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı ile yürürlüğe konulan Devlet Memurları Yiyecek Yardımı Yönetmeliğinin 4 üncü maddesine dayanılarak hazırlanmıştır.

Alınacak bedeller

MADDE 4 – (1) Yiyecek yardımının gerektirdiği giderler, yemek maliyetlerinin Ankara, İstanbul ve İzmir illeri için üçte ikisini, diğer iller için yarısını aşmamak üzere kurum bütçelerine konulan ödeneklerle karşılanır. Yemek bedelinin bütçeden karşılanamayan kısmı yemek yiyenlerden alınır.

(2) 2022 yılında öğle yemeği servisinden faydalanacak olanlardan en az Ek-1’de belirlenen tutarlar üzerinden günlük yemek bedeli alınır.

(3) Kuruluşlar, personelin kadro veya pozisyon unvanını, hizmetlerinin özelliğini, yemek maliyetlerini ve yemek servisinin farklı mahallerde daha iyi şartlarda sunulması gibi hususları dikkate alarak Ek-1’de belirtilen miktarların üzerinde yemek bedeli tespit edebilir.

Yürürlükten kaldırılan tebliğ

MADDE 5 – (1) 30/12/2020 tarihli ve 31350 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Devlet Memurları Yiyecek Yardımı Yönetmeliği Uygulama Tebliği (Sıra No: 1) yürürlükten kaldırılmıştır.

Yürürlük

MADDE 6 – (1) Bu Tebliğ 15/1/2022 tarihinde yürürlüğe girer.

Yürütme

MADDE 7 – (1) Bu Tebliğ hükümlerini Hazine ve Maliye Bakanı yürütür.

 

Ek-1

 

Alınacak Bedeller

Memurlardan; 15/1/2022 tarihinden 14/1/2023 tarihine kadar
1)  Ek göstergesiz görevlerde bulunanlardan 2,07 TL
2)  1100’e kadar (1100 dahil) ek göstergeli görevlerde bulunanlardan 3,52 TL
3)  2200’e kadar (2200 dahil) ek göstergeli görevlerde bulunanlardan 4,37 TL
4)  3600’e kadar (3600 dahil) ek göstergeli görevlerde bulunanlardan 5,66 TL
5)  4800’e kadar (4800 dahil) ek göstergeli görevlerde bulunanlardan 7,54 TL
6)  4800’den daha yüksek ek göstergeli görevlerde bulunanlardan 8,44 TL
Sözleşmeli personelden; 15/1/2022 tarihinden 14/1/2023 tarihine kadar
1)  Aylık brüt sözleşme ücretleri 5.245 TL’ye kadar (5.245 TL dahil)

olanlardan

2,52 TL
2)  Aylık brüt sözleşme ücretleri 8.850 TL’ye kadar (8.850 TL dahil)

olanlardan

4,37 TL
3)  Aylık brüt sözleşme ücretleri 12.225 TL’ye kadar (12.225 TL dahil) olanlardan 7,93 TL
4)  Aylık brüt sözleşme ücretleri 12.225 TL üzerinde olanlardan 10,09 TL

 

 

 

]]>
https://www.muhasebenews.com/devlet-memurlari-yiyecek-yardimi-yonetmeligi-uygulama-tebligi-sira-no-2/feed/ 0