(İsveçce: Sveriges Riksbanks pris i ekonomisk vetenskap till Alfred Nobels minne)
veya sıklıkla söylendiği şekilde Nobel Ekonomi Ödülü, ekonomi alanında yapılan önemli katkılara verilen bir ödül.
Genel olarak, dünyanın en prestijli bilim ödüllerinden biri olarak kabul edilir.
1895’te Alfred Nobel’in vasiyetiyle kurulan Nobel Ödülleri’nden biri değildir ama sıklıkla onlarla özdeşleşmiştir.
Ekonomi Ödülü, Nobel Vakfı’nca refere edilip, İsveç’in merkez bankası Sveriges Riksbank tarafından bankanın 300. yıldönümü olan 1968 yılında, Alfred Nobel’in 1895’teki vasiyetinin anısına, kurulmuş ve finanse edilmiştir. Nobel Kimya ve Fizik Ödülü sahipleri gibi, Ekonomi Ödülü sahipleri de İsveç Kraliyet Bilimler Akademisi tarafından seçilir ve Nobel Komitelerine benzer olarak bir Ödül Komitesi vardır. Ödül ilk kez, 1969’da Hollandalı ve Norveçli ekonomistler Jan Tinbergen ve Ragnar Frisch’e “ekonomik süreçlerin analizi için, dinamik modeller geliştirip uyguladıkları”

Ödülün finansmanı

Sveriges Riksbank tarafından “daimi olarak” bağış ile Nobel Vakfı’nın ödül ile ilişkili idari masrafları ve ödülün parasal kısmı finanse edilir. 2001’den beri, Ekonomi Ödülü’nün para ödülü toplamda 10 milyon İsveç kronudur (Ocak 2008 sırasında yaklaşık 1,6 milyon Amerikan doları; 1,1 milyon Euro). Bu miktar, Nobel Ödülleri’nin kendilerinde verilen miktara eşittir. 2006’dan beri Sveriges Riksbank’ın, Nobel Vakfı’na bu ödül ile ilişkili idari masrafları ve bunun yanı sıra Nobel Vakfı’nın internet sayfasında bu ödül hakkında bilgi içermesi için 1 milyon İsveç kronu (2008’in sonuna kadar) ödemesiyle, toplamda yıllık hibesi 6,5 milyon İsveç kronudur (Ocak 2008’de yaklaşık 1 milyon Amerikan doları; 0,7 milyon Euro)

Ödül kazananlar

Bu liste Alfred Nobel’in Anısına Ekonomi Bilimlerinde The Sveriges Riksbank Ödülü kazananların kronolojik bir listesini vermektedir.

Kaynak: Vikipedia
Yasal Uyarı: Bu içerikte yer alan bilgi, görsel, tablolar, açıklama, yorum, analiz ve bir bütün olarak içeriğin tamamı sadece genel bilgilendirme amacıyla verilmiştir. Kişi veya kuruma özel profesyonel bir bilgilendirme ve yönlendirmede bulunma amacı güdülmemiştir. Konu ile benzerlik gösterse de her işletmenin kendi özel şartları nedeniyle farklı durumları olabilir. Bu nedenle, bu yazıda belirtilen içerikte yola çıkarak işletmenizi etkileyecek herhangi bir karar alıp uygulamaya geçmeden önce, uzmanına danışmanız menfaatiniz gereğidir. Muhasebenews veya ilişkili olduğu kişi veya kurumlardan hiç biri, bu belgede yer alan bilgi, tablo, görsel, görüş ve diğer türdeki tüm içeriklerin özel veya resmi, gerçek veya tüzel kişi, kurum ve organizasyonlar tarafından kullanılması sonucunda ortaya çıkabilecek zarar veya ziyandan sorumlu değildir.

(D. 27 Mart 1845, Remscheid-Almanya – Ö. 10 Şubat 1923, Münih), Alman asıllı, Nobel Fizik Ödülü sahibi fizikçi. Röntgen ışınlarını bulması ile tanınır.

Yaşamı

Röntgen Almanya’nın Remscheid şehrinin Lennep ilçesinde doğdu. Çocukluğu ve ilköğretim yılları Hollanda’da ve İsviçre’de geçti. 1865 yılında girdiği Zürih Politeknik Üniversitesinde eğitimi gördü ve 1868 yılında makine mühendisi olarak mezun oldu. 1869 yılında Zürih Üniversitesi’nden doktorasını aldı. Mezuniyetinin ardından 1876’da Strazburg’da, 1879’da Giessen ve 1888’de Würzburg Julius-Maximilians-Üniversitesi’nde fizik profesörü olarak öğretim görevi yaptı. 1900’de Münih Üniversitesi Fizik kürsüsüne ve yeni Fizik Enstitüsünün yöneticiliğine getirildi.

Karısının ölümünden dört yıl sonra 1923 yılında, I. Dünya Savaşı’nın yarattığı yüksek enflasyon ekonomisi ortamında maddi sıkıntılar içinde Münih’te hayatını kaybetti.

X-Işını

Öğretim üyeliği görevinin yanı sıra araştırmalar da yapmaktaydı. 1885 yılında kutuplanmış bir geçirgen hareketinin, bir akımla aynı manyetik etkileri gösterdiğini açıkladı. 1890’lı yılların ortalarında çoğu araştırmacı gibi o da katot ışın tüplerinde oluşan lüminesans olayını incelemekteydi. “Crookes tüpü” adı verilen içi boş bir cam tüpün içine yerleştirilen iki elektrottan (anot ve katot) oluşan bir deney düzeneği ile çalışıyordu. Katottan kopan elektronlar anoda ulaşamadan cama çarparak, floresan adı verilen ışık parlamaları meydana getirmekteydi. 8 Kasım 1895 günü deneyi biraz değiştirip tüpü siyah bir karton ile kapladı ve ışık geçirgenliğini anlayabilmek için odayı karartıp deneyi tekrarladı. Deney tüpünden 2 metre uzaklıkta baryum platinocyanite sarılı olan kâğıtta bir parlama fark etti. Deneyi tekrarladı ve her defasında aynı olayı gözlemledi. Bunu mat yüzeyden geçebilen yeni bir ışın olarak tanımladı ve matematikte bilinmeyeni simgeleyen X harfini kullanarak “X ışını” ismini verdi. Daha sonraları bu ışınlar, “Röntgen ışınları” olarak anılmaya başlanmıştır.

Bu buluşundan sonra Röntgen farklı kalınlıktaki malzemelerin ışını farklı şiddette geçirdiğini gözlemledi. Bunu anlamak için fotoğrafsal bir malzeme kullanıyordu. Tarihteki ilk tıbbi X ışını radyografisini de (Röntgen filmi) yine bu deneyleri sırasında gerçekleştirdi ve 28 Aralık 1895 yılında bu önemli keşfini resmi olarak duyurdu. Ancak X ışınını bulduğu zaman deneylerinde elini kullandığı için aşırı dozda X ışınından parmaklarını kaybetti.

Olayın fiziksel açıklaması 1912 yılına kadar net olarak yapılamasa da, buluş fizik ve tıp alanında büyük heyecan ile karşılandı. Çoğu bilim adamı bu buluşu modern fiziğin başlangıcı saydı.

Kaynak: Vikipedia
Yasal Uyarı: Bu içerikte yer alan bilgi, görsel, tablolar, açıklama, yorum, analiz ve bir bütün olarak içeriğin tamamı sadece genel bilgilendirme amacıyla verilmiştir. Kişi veya kuruma özel profesyonel bir bilgilendirme ve yönlendirmede bulunma amacı güdülmemiştir. Konu ile benzerlik gösterse de her işletmenin kendi özel şartları nedeniyle farklı durumları olabilir. Bu nedenle, bu yazıda belirtilen içerikte yola çıkarak işletmenizi etkileyecek herhangi bir karar alıp uygulamaya geçmeden önce, uzmanına danışmanız menfaatiniz gereğidir. Muhasebenews veya ilişkili olduğu kişi veya kurumlardan hiç biri, bu belgede yer alan bilgi, tablo, görsel, görüş ve diğer türdeki tüm içeriklerin özel veya resmi, gerçek veya tüzel kişi, kurum ve organizasyonlar tarafından kullanılması sonucunda ortaya çıkabilecek zarar veya ziyandan sorumlu değildir.

(İsveççe: Nobelpriset i fysiologi eller medicin), İsveç Karolinska Enstitüsü tarafından her yıl fizyoloji ya da tıp alanında çeşitli konularda alanlarındaki olağanüstü katkıları için bilim insanları ve doktorlara verilen ödül. Alfred Nobel’in 1895 tarihli vasiyeti üzerine; 1901 yılından itibaren bilim insanlarına alanlarında seçkin katkıları için verilmeye başlanan, kimya, fizik, edebiyat ve barış alanları ile birlikte beş Nobel Ödülü’nden birisidir. Nobel’in vasiyeti gereği ödül Nobel Vakfı tarafından yönetilir ve İsveç Karolinska Enstitüsü tarafından seçilen bir yönetici sekreter ve beş üyeden oluşan bir komite tarafından verilir. Çoğu zaman Nobel Tıp Ödülü olarak anılmasına rağmen Nobel vasiyetinde özellikle “fizyoloji veya tıp” olarak belirtmiştir. Bu sayede ödül daha geniş bir alanda verilebilmektedir. İlk Nobel Fizyoloji veya Tıp Ödülü 1901 yılında Alman bilim insanı Emil Adolf von Behring’e verildi. Her ödül sahibine, bir madalya, bir diploma ve miktarı yıllara göre değişen para ödülleri verilir. 1901 yılında Emil Adolf von Behring 150.782 İsveç kronu, ki bu 2008 yılı Aralık ayında 7.731.004 İsveç kronuna eşittir, para ödülü aldı. 2008 yılında ise Harald zur Hausen, Françoise Barré-Sinoussi ve Luc Montagnier 10.000.000 kron para ödülünü (1 milyon € ya da 1,4 milyon US$’dan biraz fazla) paylaştılar. Ödül, Stockholm’de Nobel’in ölüm yıldönümü olan 10 Aralık’ta bir ödül töreniyle verilmektedir.

Ödül sahipleri fizyoloji veya tıpla ilgili birçok farklı daldaki çalışmalarıyla bu ödülü kazanmışlardır. 2000 yılına kadar ödüllerde öne çıkan dallar ise 13 ödül ile nörobiyoloji, yine 13 ödül ile ara metabolizma, 8 ödül ile G proteinleri ve ikincil mesajcılar aracılığı ile sinyal iletimi konuları olmuştur. 1939 yılında Alman bilim insanı Gerhard Domagk, ülkesinin hükümetinin izin vermemesi nedeniyle ödülünü alamamıştır. Domagk daha sonra madalya ve diplomasını almış ancak para ödülünü almamıştır. 2012 itibarıyla 10 kadın bilim insanı bu ödülü kazanmıştır: Gerty Cori (1947), Rosalyn Yalow (1977), Barbara McClintock (1983), Rita Levi-Montalcini (1986), Gertrude B. Elion (1988), Christiane Nüsslein-Volhard (1995), Linda B. Buck (2004), Françoise Barré-Sinoussi (2008), Elizabeth H. Blackburn (2009) ve Carol W. Greider (2009). 2012 itibarıyla toplam 201 kişi Nobel Fizyoloji veya Tıp Ödülü kazanmıştır. Bununla birlikte I. ve II. Dünya Savaşları gibi nedenlerle 9 yıl (1915–1918, 1921, 1925, 1940–1942) ödül verilmemiştir.

Kazananlar listesi

Yıl	Kazananlar		Ülke	Gerekçe
1901		Emil Adolf von Behring	Almanya İmparatorluğu	“Serum tedavisi üzerindeki çalışmalarıyla ve özellikle difteriye karşı uygulamasıyla, hastalık ve ölümlere karşı hekimlerin ellerine güçlü ve etkili bir silah vererek, tıp biliminin etki alanında yeni bir yol açtığı için”
1902		Ronald Ross	Birleşik Krallık	“Sıtma üzerine çalışmaları için, ki bu çalışmalarıyla organizmanın vücuda nasıl girdiğini göstermiş ve böylece bu hastalık ve onunla mücadele yöntemleri hakkındaki başarılı araştırmaların temellerini atmıştır”
1903		Niels Ryberg Finsen	Danimarka	“Yoğunlaştırılmış ışık radyasyonu ile hastalıkların, özellikle lupus vulgarisin, tedavisi konusundaki katkılarıyla tıp biliminde yeni bir yol açtığı için”
1904		Ivan Petrovich Pavlov	Rusya	“Sindirim sistemi fizyolojisi üzerine çalışmalarından dolayı, ki sayesinde bu konunun yaşamsal yönleri hakkındaki bilgi değişmiş ve gelişmiştir”
1905		Robert Koch	Almanya İmparatorluğu	“Tüberkülozla ilgili yaptığı araştırma ve keşifler için”
1906		Camillo Golgi	İtalya	“Sinir sisteminin yapısı konusundaki çalışmaları için”
		Santiago Ramón y Cajal	İspanya
1907		Charles Louis Alphonse Laveran	Fransa	“Protozoanın hastalıklara neden olma konusunda oynadığı rol üzerine yaptığı çalışmalarından dolayı”
1908		Ilya Ilyich Mechnikov	Rusya	“İmmün sistem ile ilgili çalışmaları için”
		Paul Ehrlich	Almanya İmparatorluğu
1909		Emil Theodor Kocher	İsviçre	“Tiroid bezinin fizyolojisi, patolojisi ve cerrahisi ile ilgili yaptığı çalışmalar için”
1910		Albrecht Kossel	Almanya İmparatorluğu	“Nükleik maddeler de dahil olmak üzere proteinler üzerinde yaptığı çalışmalar sayesinde hücre kimyası hakkındaki bilgilerimize sağladığı katkıları nedeniyle”
1911		Allvar Gullstrand	İsveç	“Göz diyoptrisi ile ilgili yaptığı çalışmaları için”
1912		Alexis Carrel	Fransa	“Damar sütürü, kan damarı ve organ transplantasyonu ile ilgili yaptığı çalışmalardan dolayı”
1913		Charles Robert Richet	Fransa	“Anafilaksi ile ilgili çalışmalarından dolayı”
1914		Robert Bárány	Avusturya	“Vestibüler aparatın patolojisi ve fizyolojisiyle ilgili yaptığı çalışmalardan dolayı”
1915	Ödül verilmedi
1916	Ödül verilmedi
1917	Ödül verilmedi
1918	Ödül verilmedi
1919		Jules Bordet	Belçika	“İmmüniteyle ilgili keşiflerinden dolayı”
1920		Schack August Steenberg Krogh	Danimarka	“Kapiller damarlardaki motor düzenleme mekanizması ile ilgili keşiflerinden dolayı”
1921	Ödül verilmedi
1922		Archibald Vivian Hill	Birleşik Krallık	“Kaslardaki ısı üretimi ile ilgili keşfinden dolayı”
		Otto Fritz Meyerhof	Almanya	“Kaslardaki oksijen tüketimi ve laktik asit metabolizması arasındaki sabit ilişkiyi keşfinden dolayı”
1923		Frederick Grant Banting	Kanada	“İnsülinin keşfinden dolayı”
		John James Rickard Macleod	Kanada
1924		Willem Einthoven	Hollanda	“Elektrokardiyogram mekanizmasının keşfinden dolayı”
1925	Ödül verilmedi
1926		Johannes Andreas Grib Fibiger	Danimarka	“Spiroptera carcinoma‘nın keşfinden dolayı”
1927		Julius Wagner-Jauregg	Avusturya	“Sıtma aşısının paralitik demans vakalarının tedavisinde de kullanılabileceğini keşfetmesi nedeniyle”
1928		Charles Jules Henri Nicolle	Fransa	“Tifüs ile ilgili çalışmalarından dolayı”
1929		Christiaan Eijkman	Hollanda	“Antinöritik vitamini keşfinden dolayı”
		Sir Frederick Gowland Hopkins	Birleşik Krallık	“Büyümeyi uyarıcı vitaminleri keşfi nedeniyle”
1930		Karl Landsteiner	Avusturya	“İnsan kan gruplarını keşfinden dolayı”
1931		Otto Heinrich Warburg	Almanya	“Solunumsal enzimlerin etki mekanizmaları ve doğası ile ilgili keşifleri nedeniyle”
1932		Sir Charles Scott Sherrington	Birleşik Krallık	“Nöronların işlevlerine ilişkin keşifleri nedeniyle”
		Edgar Douglas Adrian	Birleşik Krallık
1933		Thomas Hunt Morgan	Amerika Birleşik Devletleri	“Kalıtımda kromozomun rolü ile ilgili keşifleri nedeniyle”
1934		George Hoyt Whipple	Amerika Birleşik Devletleri	“Anemi vakalarında karaciğer tedavisi ile ilgili keşifleri nedeniyle”
		George Richards Minot	Amerika Birleşik Devletleri
		William Parry Murphy	Amerika Birleşik Devletleri
1935		Hans Spemann	Almanya	“Embriyonik gelişimde organize edici etkiyi keşfetmesi nedeniyle”
1936		Sir Henry Hallett Dale	Birleşik Krallık	“Sinir uyarılarının kimyasal iletimi ilgili keşifleri nedeniyle”
		Otto Loewi	Avusturya
1937		Albert von Szent-Györgyi Nagyrapolt	Macaristan	“Fumarik asidin katalizi ve C vitamini için özel atıfı ile birlikte biyolojik yanma süreçleri ile ilgili keşifleri için”
1938		Corneille Jean François Heymans	Belçika	“Solunumun düzenlenmesinde sinüs ve aort mekanizmalarının rolü ile ilgili keşifleri nedeniyle”
1939		Gerhard Domagk	Almanya	“Prontosil’in antibakteriyel etkilerini keşfinden dolayı”
1940	Ödül verilmedi
1941	Ödül verilmedi
1942	Ödül verilmedi
1943		Henrik Carl Peter Dam	Danimarka	“K vitaminini keşfinden dolayı”
		Edward Adelbert Doisy	Amerika Birleşik Devletleri	“K vitamininin kimyasal yapısını keşfinden dolayı”
1944		Joseph Erlanger	Amerika Birleşik Devletleri	“Tekli sinir liflerinin son derece farklılaşmış fonksiyonları ile ilgili keşifleri nedeniyle”
		Herbert Spencer Gasser	Amerika Birleşik Devletleri
1945		Sir Alexander Fleming	Birleşik Krallık	“Penisilini ve onun çeşitli bulaşıcı hastalıklardaki küratif etkilerini keşiflerinden dolayı”
		Ernst Boris Chain	Birleşik Krallık
		Sir Howard Walter Florey	Avustralya
1946		Hermann Joseph Muller	Amerika Birleşik Devletleri	“X ışını radyasyonuna maruz kalmaya bağlı olarak gerçekleşen mutasyonları keşfetmesi nedeniyle”
1947		Carl Ferdinand Cori	Amerika Birleşik Devletleri	“Glikojenin katalitik dönüşümü sürecini keşfetmesi nedeniyle”
		Gerty Theresa Cori, kızlık soyadıyla Radnitz	Amerika Birleşik Devletleri
		Bernardo Alberto Houssay	Arjantin	“Ön hipofiz lobu hormonunun şeker metabolizmasında oynadığı rolü keşfetmesi nedeniyle”
1948		Paul Hermann Müller	İsviçre	“Birçok arthropoda karşı bir temas zehiri olarak DDT’nin yüksek etkisini keşfetmesi nedeniyle”
1949		Walter Rudolf Hess	İsviçre	“İç organların faaliyetlerinin koordinatörü olarak ara beyinin fonksiyonel düzenini keşfetmesi nedeniyle”
		Antonio Caetano de Abreu Freire Egas Moniz	Portekiz	“Belli bazı psikozlarda, lobotominin terapötik değerini keşfinden dolayı”
1950		Edward Calvin Kendall	Amerika Birleşik Devletleri	“Adrenal korteks hormonlarının yapıları ve biyolojik etkileri ile ilgili keşifleri nedeniyle”
		Tadeus Reichstein	İsviçre
		Philip Showalter Hench	Amerika Birleşik Devletleri
1951		Max Theiler	Güney Afrika Birliği	“Sarı humma ve onunla nasıl mücadele edileceği ile ilgili keşiflerinden dolayı”
1952		Selman Abraham Waksman	Amerika Birleşik Devletleri	“Tüberküloza etkili ilk antibiyotik olan streptomisini keşfinden dolayı”
1953		Hans Adolf Krebs	Birleşik Krallık	“Sitrik asit siklusunu keşfinden dolayı”
		Fritz Albert Lipmann	Amerika Birleşik Devletleri	“Ko-enzim A ve onun ara metabolizmadaki önemini keşfinden dolayı”
1954		John Franklin Enders	Amerika Birleşik Devletleri	“Poliomyelit virüslerinin çeşitli doku tiplerinin kültürlerinde üreyebilme yeteneğini keşiflerinden dolayı”
		Thomas Huckle Weller	Amerika Birleşik Devletleri
		Frederick Chapman Robbins	Amerika Birleşik Devletleri
1955		Axel Hugo Theodor Theorell	İsveç	“Oksidasyon enzimlerinin etki mekanizması ve yapısı ile ilgili keşiflerinden dolayı”
1956		André Frédéric Cournand	Amerika Birleşik Devletleri	“Dolaşım sistemi’nin patolojik değişiklikler ve kalp kateterizasyonu ile ilgili keşifleri için”
		Werner Forssmann	Batı Almanya
		Dickinson W. Richards	Amerika Birleşik Devletleri
1957		Daniel Bovet	İtalya	“Vücuttaki bazı maddelerin etkisini inhibe eden sentetik bileşikler, ve özellikle onların iskelet kasları ve damar sistemindeki etkileri ile ilgili keşiflerinden dolayı”
1958		George Wells Beadle	Amerika Birleşik Devletleri	“Belirli kimyasal olayların düzenlenmesinde genlerin rolünü keşiflerinden dolayı”
		Edward Lawrie Tatum	Amerika Birleşik Devletleri
		Joshua Lederberg	Amerika Birleşik Devletleri	“Bakterilerin genetik materyalinin organizasyonu ve genetik rekombinasyonuyla ilgili keşiflerinden dolayı”
1959		Severo Ochoa	Amerika Birleşik Devletleri	“Deoksiribonükleik asit ve ribonükleik asidin biyolojik sentez mekanizmasını keşiflerinden dolayı”
		Arthur Kornberg	Amerika Birleşik Devletleri
1960		Sir Frank Macfarlane Burnet	Avustralya	“Kazanılmış immünolojik toleransı keşiflerinden dolayı”
		Peter Brian Medawar	Birleşik Krallık
1961		Georg von Békésy	Amerika Birleşik Devletleri	“Koklea içindeki stimülasyonun fiziksel mekanizması konusundaki keşiflerinden dolayı”
1962		Francis Harry Compton Crick	Birleşik Krallık	“Nükleik asitlerin moleküler yapısı ve bunun canlı organizmalarda bilgi transferindeki önemini keşiflerinden dolayı”
		James Dewey Watson	Amerika Birleşik Devletleri
		Maurice Hugh Frederick Wilkins	Birleşik Krallık Yeni Zelanda
1963		Sir John Carew Eccles	Avustralya	“Sinir hücre zarının merkezi ve periferik kısımlarında eksitasyon ve inhibisyon olaylarında görev alan iyonik mekanizmalar ile ilgili keşiflerinden dolayı”
		Alan Lloyd Hodgkin	Birleşik Krallık
		Andrew Fielding Huxley	Birleşik Krallık
1964		Konrad Bloch	Amerika Birleşik Devletleri	“Yağ asidi metabolizması ve kolesterol regülasyonu ve mekanizması ile ilgili keşiflerinden dolayı”
		Feodor Lynen	Batı Almanya
1965		François Jacob	Fransa	“Enzimlerin genetik kontrolü ve virüs sentezi ile ilgili keşiflerinden dolayı”
		André Lwoff	Fransa
		Jacques Monod	Fransa
1966		Peyton Rous	Amerika Birleşik Devletleri	“Tümör indükleyici virüsleri keşfinden dolayı”
		Charles Brenton Huggins	Amerika Birleşik Devletleri	“Prostat kanserinin hormonal tedavisi ile ilgili keşiflerinden dolayı”
1967		Ragnar Granit	İsveç	“Gözün birincil fizyolojik ve kimyasal görsel süreçleri ile ilgili keşiflerinden dolayı”
		Haldan Keffer Hartline	Amerika Birleşik Devletleri
		George Wald	Amerika Birleşik Devletleri
1968		Robert W. Holley	Amerika Birleşik Devletleri	“Genetik kodu ve onun protein sentezindeki fonksiyonlarını yorumlamalarından dolayı”
		Har Gobind Khorana	Amerika Birleşik Devletleri
		Marshall W. Nirenberg	Amerika Birleşik Devletleri
1969		Max Delbrück	Amerika Birleşik Devletleri	“Virüslerin replikasyon mekanizması ve genetik yapısı ile ilgili keşiflerinden dolayı”
		Alfred D. Hershey	Amerika Birleşik Devletleri
		Salvador E. Luria	Amerika Birleşik Devletleri
1970		Sir Bernard Katz	Birleşik Krallık	“Sinir uçlarındaki hümoral transmitterler ve onların depolanma, salınım ve inaktivasyon mekanizmalarıyla ilgili keşiflerinden dolayı”
		Ulf von Euler	İsveç
		Julius Axelrod	Amerika Birleşik Devletleri
1971		Earl W. Sutherland, Jr.	Amerika Birleşik Devletleri	“Hormonların etki mekanizmaları ile ilgili keşiflerinden dolayı”
1972		Gerald M. Edelman	Amerika Birleşik Devletleri	“Antikorların kimyasal yapısı ile ilgili keşiflerinden dolayı”
		Rodney R. Porter	Birleşik Krallık
1973		Karl von Frisch	Batı Almanya	“Bireysel ve toplumsal davranış kalıplarının tanımlanması ve organizasyonu ile ilgili keşiflerinden dolayı”
		Konrad Lorenz	Avusturya
		Nikolaas Tinbergen	Birleşik Krallık
1974		Albert Claude	Belçika	“Hücrenin yapısal ve fonksiyonel organizasyonu ile ilgili keşiflerinden dolayı”
		Christian de Duve	Belçika
		George E. Palade	Amerika Birleşik Devletleri
1975		David Baltimore	Amerika Birleşik Devletleri	“Hücrenin genetik materyali ve tümör virüsleri arasındaki etkileşim ile ilgili keşiflerinden dolayı”
		Renato Dulbecco	Amerika Birleşik Devletleri
		Howard Martin Temin	Amerika Birleşik Devletleri
1976		Baruch S. Blumberg	Amerika Birleşik Devletleri	“Enfeksiyöz hastalıkların kaynağı ve yayılımı için yeni mekanizmalar konusundaki keşiflerinden dolayı”
		D. Carleton Gajdusek	Amerika Birleşik Devletleri
1977		Roger Guillemin	Amerika Birleşik Devletleri	“Beyinin peptit hormon üretimi ile ilgili keşiflerinden dolayı”
		Andrew V. Schally	Amerika Birleşik Devletleri
		Rosalyn Yalow	Amerika Birleşik Devletleri	“Peptit hormonların radyoimmunolojik yöntemlerini geliştirmelerinden dolayı”
1978		Werner Arber	İsviçre	“Restriksiyon enzimlerini keşfi ve moleküler genetiğin problemleri için onları kullanımlarından dolayı”
		Daniel Nathans	Amerika Birleşik Devletleri
		Hamilton O. Smith	Amerika Birleşik Devletleri
1979		Allan M. Cormack	Amerika Birleşik Devletleri	“Bilgisayar destekli tomografinin geliştirilmesi nedeniyle”
		Godfrey N. Hounsfield	Birleşik Krallık
1980		Baruj Benacerraf	Amerika Birleşik Devletleri	“İmmünolojik reaksiyonları düzenleyen, genetik olarak belirli hücre yüzey yapıları ile ilgili keşiflerinden dolayı”
		Jean Dausset	Fransa
		George D. Snell	Amerika Birleşik Devletleri
1981		Roger W. Sperry	Amerika Birleşik Devletleri	“Serebral hemisferlerin fonksiyonel uzmanlaşmaları ile ilgili keşiflerinden dolayı”
		David H. Hubel	Amerika Birleşik Devletleri	“Vizüel sistemdeki bilgi işleme süreçleriyle ilgili keşiflerinden dolayı”
		Torsten N. Wiesel	İsveç
1982		Sune K. Bergström	İsveç	“Prostoglandinler ve ilişkili biyolojik olarak aktif maddeler ile ilgili keşiflerinden dolayı”
		Bengt I. Samuelsson	İsveç
		John R. Vane	Birleşik Krallık
1983		Barbara McClintock	Amerika Birleşik Devletleri	“Hareketli genetik elemanları keşfinden dolayı”
1984		Niels K. Jerne	Danimarka	“Monoklonal antikorların üretim prensiplerini keşifleri ve bağışıklık sisteminin gelişimi ve kontrolünde özgüllük konusundaki teorileri için”
		Georges J.F. Köhler	Batı Almanya
		César Milstein	Arjantin Birleşik Krallık
1985		Michael S. Brown	Amerika Birleşik Devletleri	“Kolesterol metabolizmasının regülasyonu ile ilgili keşiflerinden dolayı”
		Joseph L. Goldstein	Amerika Birleşik Devletleri
1986		Stanley Cohen	Amerika Birleşik Devletleri	“Growth faktörleri keşiflerinden dolayı”
		Rita Levi-Montalcini	İtalya Amerika Birleşik Devletleri
1987		Susumu Tonegawa	Japonya	“Antikor üretimi çeşitliliğinin genetik ilkelerini keşfinden dolayı”
1988		Sir James W. Black	Birleşik Krallık	“Farmakolojinin önemli ilkelerini keşiflerinden dolayı”
		Gertrude B. Elion	ABD
		George H. Hitchings	ABD
1989		J. Michael Bishop	ABD	“Retroviral onkogenlerin hücresel kaynağı ile ilgili keşiflerinden dolayı”
		Harold E. Varmus	ABD
1990		Joseph E. Murray	ABD	“İnsan hastalıklarının tedavisinde organ ve hücre nakli ile ilgili keşiflerinden dolayı”
		E. Donnall Thomas	ABD
1991		Erwin Neher	Almanya	“Hücrelerdeki iyon kanallarının fonksiyonlarını keşiflerinden dolayı”
		Bert Sakmann	Almanya Federal Cumhuriyeti
1992		Edmond H. Fischer	İsviçre  ABD	“Biyolojik düzenleme mekanizması olarak tersinir protein fosforilasyonunu keşiflerinden dolayı”
		Edwin G. Krebs	ABD
1993		Sir Richard J. Roberts	Birleşik Krallık	“Bölünmüş genleri keşiflerinden dolayı”
		Phillip A. Sharp	ABD
1994		Alfred G. Gilman	ABD	“G-proteinlerini ve hücrede sinyal iletimindeki rolünü keşiflerinden dolayı “
		Martin Rodbell	ABD
1995		Edward B. Lewis	ABD	“Erken embriyonik gelişimin genetik kontrolü ile ilgili keşiflerinden dolayı”
		Christiane Nüsslein-Volhard	Almanya Federal Cumhuriyeti
		Eric F. Wieschaus	ABD
1996		Peter C. Doherty	Avustralya	“Hücre aracılı immün defansın özelliklerini keşiflerinden dolayı”
		Rolf M. Zinkernagel	İsviçre
1997		Stanley B. Prusiner	ABD	“Enfeksiyonların yeni bir biyolojik kaynağı olan prionları keşfinden dolayı”
1998		Robert F. Furchgott	ABD	“Kardiyovasküler sistemde bir sinyal molekülü olarak nitrik oksiti keşiflerinden dolayı”
		Louis J. Ignarro	ABD
		Ferid Murad	ABD
1999		Günter Blobel	Almanya  ABD	“Proteinlerin hücrede yerleşim ve taşınımını yöneten içsel sinyallerin keşfinden dolayı”
2000		Arvid Carlsson	İsveç	“Sinir sistemindeki sinyal iletimi ile ilgili keşiflerinden dolayı”
		Paul Greengard	ABD
		Eric R. Kandel	Avusturya  ABD
2001		Leland H. Hartwell	ABD	“Hücre döngüsünün anahtar düzenleyicilerini keşiflerinden dolayı”
		Sir Tim Hunt	Birleşik Krallık
		Sir Paul M. Nurse	Birleşik Krallık
2002		Sydney Brenner	Güney Afrika Birliği  Birleşik Krallık	“Organ gelişiminin genetik regülasyonu ve programlı hücre ölümünü keşiflerinden dolayı’
		H. Robert Horvitz	ABD
		Sir John E. Sulston	Birleşik Krallık
2003		Paul Lauterbur	ABD	“Manyetik rezonans görüntüleme (MR)’ı keşiflerinden dolayı”
		Sir Peter Mansfield	Birleşik Krallık
2004		Richard Axel	ABD	“Odorant reseptörler ve olfaktör sistemin düzenlenmesini keşiflerinden dolayı”
		Linda B. Buck	ABD
2005		Barry J. Marshall	Avustralya	“Helicobacter pylori bakterisini ve onun gastrit ve peptik ülser hastalığındaki rolünü keşiflerinden dolayı”
		J. Robin Warren	Avustralya
2006		Andrew Z. Fire	ABD	“RNA engellemesini (çift iplikli RNA tarafından gen susturulması) keşiflerinden dolayı”
		Craig C. Mello	ABD
2007		Mario R. Capecchi	İtalya  ABD	“Embriyonik kök hücrelerin kullanımı ile farelerde belirli gen değişikliklerinin ilkelerini keşiflerinden dolayı”
		Sir Martin J. Evans	Birleşik Krallık
		Oliver Smithies	Birleşik Krallık  ABD
2008		Harald zur Hausen	Almanya	“Serviks kanserine neden olan insan papilloma virüsünü keşfinden dolayı”
		Françoise Barré-Sinoussi	Fransa	“İnsan immün yetmezlik virüsünü keşiflerinden dolayı”
		Luc Montagnier	Fransa
2009		Elizabeth H. Blackburn	ABD  Avustralya	“Kromozomların telomerler ve telomeraz enzimi tarafından nasıl korunduğunu keşfinden dolayı”
		Carol W. Greider	ABD
		Jack W. Szostak	Birleşik Krallık  ABD
2010		Sir Robert G. Edwards	Birleşik Krallık	“İn vitro fertilizasyonu (tüp bebek) geliştirmesinden dolayı”
2011
		Bruce A. Beutler	Kanada  ABD	“Edinilmiş bağışıklık sisteminin etkinleşmesi ile ilgili keşiflerinden dolayı”
		Jules A. Hoffmann	Lüksemburg  Fransa
		Ralph M. Steinman	Kanada  ABD	“Dendritik hücre ve edinilmiş bağışıklık sistemindeki rolünü keşfinden dolayı” (Ölümünden sonra ödül kazandı)
2012		Sir John B. Gurdon	Birleşik Krallık	“Erişkin hücrelerin yeniden programlanarak pluripotent hücrelere dönüştürülebileceğini keşiflerinden dolayı”
		Shinya Yamanaka	Japonya
2013		James E. Rothman	ABD	“Hücrelerimizdeki majör iletim sistemi olan vezikül trafiğinin işleyişinin düzenlenmesi ile ilgili keşifleri nedeniyle “
		Randy W. Schekman	ABD
		Thomas C. Südhof	ABD
2014		John O’Keefe	ABD  Birleşik Krallık
		May-Britt Moser	Norveç
		Edvard I. Moser	Norveç
2015
		William C. Campbell	İrlanda  ABD	“Parazitik enfeksiyonlara karşı geliştirdikleri tedavi yöntemleri sebebiyle”
		Satoshi Ōmura	Japonya
		Tu Youyou	Çin
2016		Yoshinori Ohsumi	Japonya	“otofaji mekanizmasıyla ilgili çalışmaları için “

2017

Jeffrey C.Hall, Michael Rosbash, Michael W. Young

ABD ABD    ABD

“Sirkadiyen saatin moleküler mekanizmaları üzerine yaptıkları çalışmalar nedeniyle”

2018

Tasuku   Honjo James P. Allison

Japonya ABD

“kanser tedavisi için bağışıklık sistemini hedef alan yöntemlerin geliştirilmesine yaptıkları katkılar sebebiyle “

Kaynak: Vikipedia
Yasal Uyarı: Bu içerikte yer alan bilgi, görsel, tablolar, açıklama, yorum, analiz ve bir bütün olarak içeriğin tamamı sadece genel bilgilendirme amacıyla verilmiştir. Kişi veya kuruma özel profesyonel bir bilgilendirme ve yönlendirmede bulunma amacı güdülmemiştir. Konu ile benzerlik gösterse de her işletmenin kendi özel şartları nedeniyle farklı durumları olabilir. Bu nedenle, bu yazıda belirtilen içerikte yola çıkarak işletmenizi etkileyecek herhangi bir karar alıp uygulamaya geçmeden önce, uzmanına danışmanız menfaatiniz gereğidir. Muhasebenews veya ilişkili olduğu kişi veya kurumlardan hiç biri, bu belgede yer alan bilgi, tablo, görsel, görüş ve diğer türdeki tüm içeriklerin özel veya resmi, gerçek veya tüzel kişi, kurum ve organizasyonlar tarafından kullanılması sonucunda ortaya çıkabilecek zarar veya ziyandan sorumlu değildir.

(İsveççe: Nobelpriset i litteratur) Edebiyat alanında seçkin katkılarda bulunmuş yazarlardan seçilerek, her yıl İsveç Akademisi tarafından takdim edilir. Nobel Ödülü, Alfred Nobel’in 1895 tarihli vasiyeti üzerine; kimya, fizik, edebiyat, barış, ve fizyoloji veya tıp alanlarında olmak üzere beş dalda ödül verilmeye başlanmıştır. Nobel’in vasiyetinde belirttiği gibi, Edebiyat Ödülü sahibine İsveç Akademisi’nin seçtiği beş üyelik komite tarafından karar verilir ve ödül Nobel Vakfı tarafından karşılanır. Nobel Edebiyat Ödülü ilk kez 1901 yılında verilmiş, bu ödülü Fransa’dan Sully Prudhomme kazanmıştır. Her ödül sahibi, bir madalya, bir diploma ve miktarı yıllara göre değişen nakit para ile ödüllendirilir.^[3] 1901 yılında, Prudhomme 150.782 İsveç kronu almıştır, ki bu Aralık 2007 tarihinde 7.731.004 İsveç kronuna eşdeğerdir. 2008 yılında, bu ödüle Fransa’dan Jean-Marie Gustave Le Clézio nail görülmüş ve 10.000.000 İsveç kronu ile ödüllendirilmiştir. Ödül töreni; geleneksel olarak Stokholm’da, Alfred Nobel’in ölüm yıldönümü olan 10 Aralık tarihinde yapılmaktadır.

2012 yılına gelindiğinde Nobel Edebiyat Ödülü 105 defa verilmiş ve toplamda 109 kişi bu ödülü kazanmıştır. 1958 yılında Rusya doğumlu Boris Pasternak bu ödüle layık görülmüş, ancak Sovyetler Birliği hükümetinin baskısı altında bu ödülü reddetmek zorunda kalmıştır. 1964 yılında Jean-Paul Sartre, geçmişte tüm resmî ödülleri reddettiği gibi, bu ödülü de reddetmiştir. Bugüne kadar on dört kadın Nobel Edebiyat Ödülü’nü kazanmıştır ki, Nobel Barış Ödülü ile birlikte, diğer tüm Nobel dallarından daha fazladır. Nobel Edebiyat Ödülü’nün verildiği tüm bu yıllar boyunca sadece dört defa, ödül iki kişiye verilmiştir (1904, 1917, 1966, 1974). Ayrıca yedi defa Nobel Edebiyat Ödülü verilmemiştir (1914, 1918, 1935, 1940–1943)

Kazananlar listesi

Yıl	İsim		Ülke	Gerekçe
1901		Sully Prudhomme	Fransa	“Çok nadir bulunan zeka ve duygusallığın kaliteli kombinasyonu, artistik mükemmelliği ve yüksek idealizmin kanıtları bulunan kendine has şiirsel kompozisyonu nedeniyle”
1902		Theodor Mommsen	Alman İmparatorluğu	“Sanatsal tarih yazarlığında yaşayan en büyük usta, özellikle A history of Rome adındaki muazzam çalışması özel olarak referans gösterilmiştir”
1903		Bjørnstjerne Bjørnson	Norveç	“Fikirlerinin tazeliği ve ruhunun nadir bulunan saflığı nedeniyle her daim seçkin olan şiir yazma sanatındaki asil, ihtişamlı ve esnek yazım nedeniyle”
1904		Frédéric Mistral	Fransa	“Halkının öz tabiatını ve doğal manzarasını içtenlikle yansıttığı şiirlerindeki içten fikirleri ve taze orijinalliği, ve ek olarak, Pronvençal filologu olarak önemli çalışmaları nedeniyle”
		José Echegaray	İspanya	“İspanyol dramasının harika geleneklerini tekrar dirilten, kişisel ve orijinal konularda, çeşitli göz alıcı kompozisyonları nedeniyle”
1905		Henryk Sienkiewicz	Polonya	“Epik bir yazar olarak seçkin meziyetleri nedeniyle”
1906		Giosuè Carducci	İtalya	“Sadece derin bilgisi ve eleştirel araştırmaları nedeniyle değil; yaratıcı enerjisi, taze stili, ve lirik gücü ile karakterize şiirsel başyapıtları nedeniyle”
1907		Rudyard Kipling	Birleşik Krallık	“Bu dünyaca ünlü yazarın eserlerine karakterize; güçlü gözlem, orijinal betimleme yeteneği, taze fikirleri ve olağanüstü anlatı yeteneği nedeniyle”
1908		Rudolf Christoph Eucken	Alman İmparatorluğu	“İdealist hayat felsefesini yansıtan çalışmalarındaki; gerçeği içtenlikle arayışı, düşüncelerinin içe işleyen gücü, geniş vizyonu, sıcak ve güçlü sunumu için”
1909		Selma Lagerlöf	İsveç	“Yüksek idealizm, canlı hayal gücü ve manevi algılama yeteneği ile karakterize yazıları için”
1910		Paul Heyse	Alman İmparatorluğu	“Lirik şiir, tiyatro, roman ve dünyaca ünlü kısa öykü yazarı olarak uzun üretken kariyeri boyunca, yazılarındaki mükemmel sanatkârlık ve okuyucuya nüfuz eden idealizmi için”
1911		Maurice Maeterlinck	Belçika	“Bazen bir peri hikâyesi görünüşü altında okuyuculara gizemli bir yolda olduklarını hissettiren; geniş hayal gücü ve şiirsel düşleri ile seçkinleşen çok yönlü edebi katkıları ve özellikle tiyatro alanındaki çalışmaları için”
1912		Gerhart Hauptmann	Alman İmparatorluğu	“Tiyatro dünyasındaki üretken, çeşitli ve sıra dışı üretimleri için”
1913		Rabindranath Tagore	Hindistan	“Mükemmel yeteneği ile, batı edebiyatının bir parçası olan kendi İngilizce kelimeleriyle ifade ettiği şiirsel görüşü yoluyla son derece hisli, taze ve güzel dizeleri için”
1914	Ödül verilmedi
1915		Romain Rolland	Fransa	“Edebi eserlerindeki yüksek idealizm ve insanoğlunun değişik yüzlerini sempati ve sevgi ile gerçekçi şekilde betimlediği için”
1916		Verner von Heidenstam	İsveç	“Edebiyatımızda yeni bir çağ açılmasındaki öncü rolü nedeniyle”
1917		Karl Adolph Gjellerup	Danimarka	“Yüksek idealizmi ile beslenen çeşitli ve zengin şiirleri için”
		Henrik Pontoppidan	Danimarka	“Günümüz Danimarka’sındaki yaşamı otantik betimlemelerle yansıttığı için”
1918	Ödül verilmedi
1919		Carl Spitteler	İsviçre	“Özellikle destansı nitelik taşıyan romanı Olympian Spring nedeniyle”
1920		Knut Hamsun	Norveç	“Markens Grøde (Dünya Nimeti, Toprağın Bereketi veya Toprak Yeşerince) adlı muazzam çalışması nedeniyle”
1921		Anatole France	Fransa	“Engin insan sempatisi, zarafeti, ve tipik fransız mizacı, soylu stili ile karekterize, zengin edebi başarısı tanınmakta”
1922		Jacinto Benavente	İspanya	“İspanyol dramasının ünlü geleneğini devam ettiren tarzı nedeniyle”
1923		William Butler Yeats	İrlanda	“Tüm bir ulusun ruhunu yüksek artistik yazım tarzı ile ifade ettiği, daimi ilham dolu şiir yazma sanatı için”
1924		Władysław Reymont	Polonya	“Büyük milli destanı, “Chłopi” (Köylüler) nedeniyle”
1925		George Bernard Shaw	Birleşik Krallık	“Sıklıkla şiirsel bir güzellikle sunduğu hiciv içiren; idealizm ve insaniyet ile karakterize çalışmaları için”
1926		Grazia Deledda	İtalya	“Derinlikle ve sempatiyle değindiği genel insani sorunları ve memleketindeki yaşamı tüm netliğiyle ele alan idealist yazıları için”
1927		Henri Bergson	Fransa	“Başarılı yeteneği ile sunduğu, zengin ve zinde fikirleri nedeniyle”
1928		Sigrid Undset	Norveç	“Esasen, Orta Çağ kuzey ülkelerindeki yaşamı güçlü şekilde tasvir ettiği için”
1929		Thomas Mann	Almanya	“Başlıca, çağdaş edebi çalışmaların klasiklerinden biri olarak tanınan, fevkalade romanı Buddenbrooks nedeniyle”
1930		Sinclair Lewis	Amerika Birleşik Devletleri	“Akıl ve mizah ile, yeni karakter tiplemeleri yaratmadaki kabiliyeti ve betimleme sanatının canlı ve kuvvetli olması nedeniyle”
1931		Erik Axel Karlfeldt	İsveç	“Erik Axel Karlfeldt’ın şiirselliği nedeniyle”
1932		John Galsworthy	Birleşik Krallık	“En üst düzeyi “The Forsyte Saga” eserinde görülen, seçkin anlatı sanatı nedeniyle”
1933		Ivan Bunin	Fransa	“Nesir yazımında klasik Rus geleneklerini taşıyan düzgün sanat becerisi nedeniyle”
1934		Luigi Pirandello	İtalya	“Drama ve betimleme sanatında cesur ve hünerli yazımı için”
1935	Ödül verilmedi
1936		Eugene O’Neill	Amerika Birleşik Devletleri	“Orijinal trajedi konsepti ile şekillenen, dramatik çalışmalarındaki güç, dürüstlük ve derin duygular nedeniyle”
1937		Roger Martin du Gard	Fransa	“Çağdaş yaşamının bazı önemli yönlerini ve insani çelişleri gerçekçi ve aynı zamanda yüksek sanatsal gücü ile betimlediği eseri Les Thibault nedeniyle”
1938		Pearl S. Buck	Amerika Birleşik Devletleri	“Çin’deki köy yaşamını zengin ve gerçekçi anlatımı ve biyografik şahaseri nedeniyle”
1939		Frans Eemil Sillanpää	Finlandiya	“Memleketinin köylüsünü derin anlayışı ve onların doğayla ilişkileri ve hayat tarzlarını zarif bir dille tasvir ettiği için”
1940	Ödül verilmedi
1941	Ödül verilmedi
1942	Ödül verilmedi
1943	Ödül verilmedi
1944		Johannes Vilhelm Jensen	Danimarka	“Cesur, yeni yaratıcı stil ve geniş entelektüel merak alanının bir arada olduğu; verimli ve güçlü nadir şiirsel hayal gücü nedeniyle”
1945		Gabriela Mistral	Şili	“Tüm Latin Amerika dünyasının idealist amaçları için adını bir sembol haline getirdiği, güçlü duygulardan ilham alan lirik şiirleri için”
1946		Hermann Hesse	İsviçre	“Yazılarındaki geleneksel insanlık idealleri ve stilinin yüksek kalitesi örneklerinde olduğu gibi, cesaret ve anlayış ile büyüyen ilham veren yazıları için”
1947		André Gide	Fransa	“Korkusuz bir hakikat sevdası ve keskin psikolojik anlayışı ile sunduğu insan sorunları ve durumları hakkındaki, kapsamlı ve sanatsal olarak kayda değer yazıları için”
1948		T. S. Eliot	Birleşik Krallık	“Günümüz şiiri için öncü ve seçkin katkıları için”
1949		William Faulkner	Amerika Birleşik Devletleri	“Modern Amerikan romancılığı için sanatsal ve güçlü eşsiz katkıları için”
1950		Bertrand Russell	Birleşik Krallık	“İnsanlık idealleri ve özgür düşünce konularında, çeşitli ve kayda değer yazıları için”
1951		Pär Lagerkvist	İsveç	“Şiirlerinde insanlığın sonsuz sorularına cevap bulmaya çalıştığı, fikirlerinin bağımsız ve artistik canlılığı için”
1952		François Mauriac	Fransa	“İnsan yaşamının dramını işleyen romanlarındaki, derin bir manevi anlayışı ve sanatsal yoğunluğu için”
1953		Winston Churchill	Birleşik Krallık	“Tarihi ve biyografik açıklamalarının ustalığı kadar, yüce insani değerleri savunurkenki parlak hatipliği için”
1954		Ernest Hemingway	Amerika Birleşik Devletleri	“En son The Old Man and the Sea adlı eseri ile gösterdiği anlatı sanatındaki ustalığı; ve çağdaş stil üzerindeki etkisi için”
1955		Halldór Laxness	İzlanda	“İzlanda’nın büyük anlatı sanatını yeniden canlandırdığı, canlı epik gücü için”
1956		Juan Ramón Jiménez	İspanya	“İspanyolca’da artistik saflığın ve yüksek maneviyatın bir örneği meydana getirdiği, lirik şiirleri için”
1957		Albert Camus	Fransa	“İnsan vicdanının sorularını akıllı bir ağırbaşlılıkla aydınlattığı, önemli ebedi üretimleri için”
1958		Boris Pasternak	Sovyetler Birliği	“Hem çağdaş lirik şiir hem de büyük Rus epik geleneği alanlarındaki önemli başarıları için”
1959		Salvatore Quasimodo	İtalya	“Çağımızın trajik hayat hikâyelerini klasik ateşli ifadeleri ile anlattığı, lirik şiirleri için”
1960		Saint-John Perse	Fransa	“Çağımızın koşullarını düşsel bir üslupla yansıttığı şiirlerinin, akılda süzülen üslubu ve görüntüleri andıran betimlemeleri için”
1961		Ivo Andrić	Yugoslavya	“Takip ettiği konuları ve ülkesinin tarihinden seçtiği insan yazgılarını anlattığı yazılarının, güçlü destansı dili için”
1962		John Steinbeck	Amerika Birleşik Devletleri	“Sempatik mizahın ve sosyal keskin algının kombinasyonu, gerçekçi ve yaratıcı yazıları için”
1963		Giorgos Seferis	Yunanistan	“Helenistik dünya kültüründen esinlendiği, seçkin lirik yazıları için”
1964		Jean-Paul Sartre	Fransa	“Zengin fikirlerle ve gerçeği arayış ve özgürlük ruhu ile dolu, geniş kapsamlı etki gösteren eserleri için”
1965		Mikhail Sholokhov	Sovyetler Birliği	“Rus halkının hayatında tarihi bir dönemi anlattığı Tales of the Don adlı eserindeki, sanatsal gücü ve bütünlüğü için”
1966		Shmuel Yosef Agnon	İsrail	“Yahudi halkının yaşamını tema alan, son derece karakteristik anlatı sanatı için”
		Leonie Nelly Sachs	İsveç	“İsrail’in kaderini kuvvetli bir etki bırakarak sunan, fevkalade dramatik ve lirik yazıları için”
1967		Miguel Ángel Asturias	Guatemala	“Latin Amerika Kızılderililerinin gelenek ve göreneklerini derinlemesine anlattığı, başarılı canlı edebi eserleri için”
1968		Yasunari Kawabata	Japonya	“Son derecede duyarlı bir şekilde tarif ettiği Japon aklının temelini, usta bir anlatı sanatıyla sunduğu için”
1969		Samuel Beckett	İrlanda	“Modern insanın yokluğunda ona yükseliş kazandırdığı – roman ve tiyatro oyunlarına yeni bir şekil veren – yazıları için”
1970		Aleksandr Solzhenitsyn	Sovyetler Birliği	“Rus edebiyatının zaruri geleneklerini takip ettiği, etik gücü yüksek çalışmaları için”
1971		Pablo Neruda	Şili	“Bir kıtanın kaderini ve hayallerini canlandıran şiirleri için”
1972		Heinrich Böll	Batı Almanya	“Onun zamanındaki geniş bakış açısı ve hassas bir beceriyle karakterize Alman edebiyatının yenilenmesine katkıda bulunan yazıları için”
1973		Patrick White	Avustralya	“Edebiyata yeni bir alan katan, epik ve psikolojik anlatı sanatı için”
1974		Eyvind Johnson	İsveç	“Çağlarca ve farklı yerler boyunca ileri görüşlü, özgürlüğün teminine katkıda bulunan anlatı sanatı için”
		Harry Martinson	İsveç	“Evreni yansıtan ve ayrıntıyı yakalayan yazıları için”
1975		Eugenio Montale	İtalya	“Herhangi bir yanılsama olmaksızın hayata genel bir bakışın izini taşıyan insani değerleri büyük bir sanatsal duyarlılık ile sunduğu, kişilikli şiirleri için”
1976		Saul Bellow	Amerika Birleşik Devletleri	“İnsanlık anlayışı ve çağdaş kültürün incelikli analizinin bir arada bulunduğu çalışmaları için”
1977		Vicente Aleixandre	İspanya	“Evrende ve günümüz toplumunda insanların durumunu anlatan, aynı zamanda savaşlar arasında İspanyol şiirinin geleneklerini büyük yenilikler getiren yaratıcı şiirleri için”
1978		Isaac Bashevis Singer	Amerika Birleşik Devletleri	“Polonyalı-Yahudi kültürünün geleneksel kökleriyle, hayat için evrensel insani koşulları belirtiği tutkulu anlatı sanatı için”
1979		Odysseas Elytis	Yunanistan	“Yunan geleneklerinin arkaplanına karşı, entelektüel akıl ve duygusal güç ile betimlenen modern insanın özgürlük ve yaratıcılık için mücadelesini anlattığı şiirleri için”
1980		Czesław Miłosz	Polonya Amerika Birleşik Devletleri	“Ciddi ihtilafların dünyasındaki insanlığın maruz kaldığı durumu, uzlaşmaz akıl sesleriyle gösterdiği için”
1981		Elias Canetti	Birleşik Krallık	“Sanatsal gücün ve düşüncelerin zenginliği, ve geniş bakış açısıyla karakterize yazıları için”
1982		Gabriel García Márquez	Kolombiya	“Fantastik ve gerçekçi yazımın bir arada bulunduğu hayal gücünün zengin dünyasından oluşmuş, bir kıtanın hayatı ve ihtilaflarını yansıtan, romanları ve kısa öyküleri için”
1983		William Golding	Birleşik Krallık	“Günümüz dünyası insanının durumunu aydınlatan; yazılarının çeşitliliği, gerçekçi anlatı sanatının açıklığı ve hayali yazılarının evrenselliği ile karakterize romanları için”
1984		Jaroslav Seifert	Çekoslovakya	“Boyun eğmez ruhunun imgesinin özgürlüğünün ve kişilerinin çok yönlü olmasını sağlayan zengin yaratıcılığı, ve tazelikle donatılmış şiirleri için”
1985		Claude Simon	Fransa	“İnsan durumunu tarif ettiği vakit, derin bir bilinç ile bir şairin ve bir ressamın yaratıcılığının bir arada bulunduğu romanları için”
1986		Wole Soyinka	Nijerya	“Geniş bir kültürel bakış açısı ve şairane bir sezi üslubu ile sunduğu hayatının tiyatrosu için”
1987		Joseph Brodsky	Amerika Birleşik Devletleri	“Düşüncelerinin açıklığı ve şiirsel bir yoğunluk ile doldurulmuş, kapsamlı yazarlığı için”
1988		Necib Mahfuz	Mısır	“Tüm insanlık için geçerli bir Arap anlatı sanatı oluşturduğu, nüanstan zengin – işte akılcı bir gerçekçilik, işte belirsizliği andıran – eserleri için”
1989		Camilo José Cela	İspanya	“Şefkatli bir tarzda, insanların zayıflığını zorlayıcı bir vizyon ile sunduğu, zengin ve yoğun nesirleri için”
1990		Octavio Paz	Meksika	“Duyusal anlayışı ve insancıl yönü ile karakterize, geniş ufuklu tutkulu yazıları için”
1991		Nadine Gordimer	Güney Afrika	“Alfred Nobel’in deyişiyle insanlığa büyük yarar sağlayan; görkemli epik yazıları için”
1992		Derek Walcott	Saint Lucia	“Tarihi bir vizyona sahip, çok kültürlülük vaadi içeren, fevkalade parlak şiirsel eserleri için”
1993		Toni Morrison	Amerika Birleşik Devletleri	“Amerikan gerçeğinin önemli bir yönüne hayat veren, şiirsel ifadeler ve hayal gücü ile karakterize romanları için”
1994		Kenzaburo Oe	Japonya	“Günümüz insanlığının kötü durumunu kaygılı resmiyle yoğunlaşan; efsane ve gerçeğin karışımından oluşan, şiirsel gücüyle yarattığı hayal dünyası için”
1995		Seamus Heaney	İrlanda	“Her gün olan mucizeler ve yaşayan geçmişle yükselttiği, çalışmalarının lirik güzelliği ve etik derinliği için”
1996		Wisława Szymborska	Polonya	“Tarihi ve biyololojik bağlamda insan gerçeğinin tüm kısımlarına ışık tutan, ironik bir hassasiyete sahip şiirleri için”
1997		Dario Fo	İtalya	“Çiğnenen hassasiyetine tutunan ve acı veren bir itibara sahip Orta Çağın soytarılarına öykündüğü yazılarına”
1998		José Saramago	Portekiz	“Bizim, aldatıcı gerçekliği sürekli olarak bir kez daha kavrayabilmemizi sağlayan; hayal gücü, merhamet ve ironi ile oluşturduğu kıssaları için”
1999		Günter Grass	Almanya	“Tarihin unutulmaz yüzlerini resmettiği, şen kara öyküleri için”
2000		Gao Xingjian	Fransa	“Çin roman ve tiyatrosuna yeni yollar açan, keskin bir anlayış ve dilsel yaratıcılığa sahip, evrensel geçerliliği olan eserleri için”
2001		Vidiadhar Surajprasad Naipaul	Birleşik Krallık	“Bize bastırılmış tarihin varlığını göstermeye çalıştığı eserlerinin, dürüst araştırma ve her iki tarafa eşit mesafeli anlatıya sahip olduğu için”
2002		Imre Kertész	Macaristan	“Tarihin barbar keyfiliğine karşı bireyin kırılgan deneyimini anlattığı için”
2003		John Maxwell Coetzee	Güney Afrika	“Analitik zeka ve verimli diyaloglarla yabancılaşmayı anlattığı için”
2004		Elfriede Jelinek	Avusturya	“Romanlarındaki seslerin müzikal ahengi ve oyunlarındaki sıra dışı dilsel coşkunlukla toplumun klişelerinin saçmalığını gözler önüne sermesindeki ustalık için”
2005		Harold Pinter	Birleşik Krallık	“Günlük keşmekeş içindeki uçurumları gözler önüne seren ve zulmün kapalı odalarını açılmaya zorlayan bir yazar”
2006		Orhan Pamuk	Türkiye	“Kentinin melankolik ruhunun izlerini sürerken, kültürlerin birbirleriyle çatışması ve örülmesi için yeni simgeler bulduğu için”
2007		Doris Lessing	Birleşik Krallık	“Parçalanmış bir uygarlığı şüphecilik, tutku ve hayal gücüyle ele alan kadın hareketini destansı bir dille anlattığı için”
2008		J. M. G. Le Clézio	Fransa Mauritius	“Mevcut medeniyet altında ve ötesinde insanlığın kaşifi, duygusal coşkunun ve şiirsel maceranın, yeni ayrılıkların yazarlığıyla”
2009		Herta Müller	Almanya	“Şiirin yoğunluğu ve nesirin samimiyeti ile, yoksulların dünyasını tasviriyle”
2010		Mario Vargas Llosa	Peru İspanya	“Kişisel direniş, başkaldırı ve yenilginin keskin resmini ve güç yapılarının şemasını çizdiği için”
2011		Tomas Tranströmer	İsveç	“Yoğun, şeffaf tasvirleriyle gerçekliğe taze bir giriş sunduğu için”
2012		Mo Yan	Çin	“Sanrısal gerçekçilikle halk hikayelerini, tarihi ve şimdiyi kaynaştırmadaki ustalığı için
2013		Alice Munro	Kanada	“çağdaş kısa öykü ustasına”
2014		Patrick Modiano	Fransa
2015		Svetlana Aleksiyeviç	Beyaz Rusya
2016		Bob Dylan	ABD	“Amerikan müzik geleğinde yeni bir şiirsel ifade yarattığı için”
2017		Kazuo Ishiguro	Birleşik Krallık (Japonya doğumlu)	“Büyük duygusal güce sahip romanlarında dünya ile hayali algı arasındaki uçurumu ortaya çıkardığı için”

Kaynak: Vikipedia
Yasal Uyarı: Bu içerikte yer alan bilgi, görsel, tablolar, açıklama, yorum, analiz ve bir bütün olarak içeriğin tamamı sadece genel bilgilendirme amacıyla verilmiştir. Kişi veya kuruma özel profesyonel bir bilgilendirme ve yönlendirmede bulunma amacı güdülmemiştir. Konu ile benzerlik gösterse de her işletmenin kendi özel şartları nedeniyle farklı durumları olabilir. Bu nedenle, bu yazıda belirtilen içerikte yola çıkarak işletmenizi etkileyecek herhangi bir karar alıp uygulamaya geçmeden önce, uzmanına danışmanız menfaatiniz gereğidir. Muhasebenews veya ilişkili olduğu kişi veya kurumlardan hiç biri, bu belgede yer alan bilgi, tablo, görsel, görüş ve diğer türdeki tüm içeriklerin özel veya resmi, gerçek veya tüzel kişi, kurum ve organizasyonlar tarafından kullanılması sonucunda ortaya çıkabilecek zarar veya ziyandan sorumlu değildir.

Nobel Ödülleri’nin bir parçası olarak, her yıl Alfred Nobel’in ölüm yıldönümü olan 10 Aralık’ta ve İsveç Kraliyet Bilimler Akademisi tarafından verilir.

Nobel Kimya Ödülü’nü bugüne dek kazanmış olan bilim insanlarının listesi, 25 yıllık dönemlere ayrılmış halde, aşağıda sunulmuştur.

1901 – 1925

1926 – 1950

1951 – 1975

1976 – 2000

2001 -2016

Kaynak: Vikipedia
Yasal Uyarı: Bu içerikte yer alan bilgi, görsel, tablolar, açıklama, yorum, analiz ve bir bütün olarak içeriğin tamamı sadece genel bilgilendirme amacıyla verilmiştir. Kişi veya kuruma özel profesyonel bir bilgilendirme ve yönlendirmede bulunma amacı güdülmemiştir. Konu ile benzerlik gösterse de her işletmenin kendi özel şartları nedeniyle farklı durumları olabilir. Bu nedenle, bu yazıda belirtilen içerikte yola çıkarak işletmenizi etkileyecek herhangi bir karar alıp uygulamaya geçmeden önce, uzmanına danışmanız menfaatiniz gereğidir. Muhasebenews veya ilişkili olduğu kişi veya kurumlardan hiç biri, bu belgede yer alan bilgi, tablo, görsel, görüş ve diğer türdeki tüm içeriklerin özel veya resmi, gerçek veya tüzel kişi, kurum ve organizasyonlar tarafından kullanılması sonucunda ortaya çıkabilecek zarar veya ziyandan sorumlu değildir.

Orhan Pamuk 12 Ekim 2006 tarihinde Nobel Edebiyat Ödülü’nü kazanarak Nobel Ödülü kazanan ilk Türk olarak tarihe geçmiştir. Akademi’nin 12 Ekim 2006 günü saat 14:00 civarında yayınladığı,

2006 Nobel Edebiyat Ödülü ‘Kentinin melankolik ruhunun izlerini sürerken kültürlerin birbiriyle çatışması ve örülmesi için yeni simgeler bulan’
Orhan Pamuk’a verilmiştir.

şeklindeki basın bildirisiyle Nobel Edebiyat Ödülü’nün Orhan Pamuk’a verildiği resmen açıklandı. Pamuk 7 Aralık 2006’da, İsveç Akademisi’nde Babamın Bavulu başlığı altında hazırladığı Nobel konuşmasını Türkçe yaptı, Türkçe bilmeyen izleyiciler ellerindeki çeviri metinden konuşmayı takip etti, birçok televizyon kanalı konuşmasını canlı yayınladı. Orhan Pamuk ödülünü 10 Aralık 2006 günü Stockholm Konser Salonu’nda düzenlenen ödül töreninde İsveç kralı XVI. Carl Gustaf’ın elinden aldı.

Aziz Sancar,

1997 yılından beri Amerika Birleşik Devletleri’nde Kuzey Karolina Üniversitesi, Chapel Hill Sarah Graham Kenan Biyokimya ve Biyofizik Programı’nda görevli Prof. Sancar, son 20 yıldır DNA onarımının pek çok parçasının tanımlanmasında kullanılan biyokimyasal yaklaşımlara yaptığı öncülükle tanınıyor. Mehmet Özdoğan ile birlikte ABD Ulusal Bilimler Akademisi’ne seçilen ilk Amerikalı Türk olarak tanınır. Hücrelerin hasar gören DNA’ları nasıl onardığını ve genetik bilgisini koruduğunu haritalandıran araştırmaları sayesinde 2015 Nobel Kimya Ödülü’nü kazanmıştır.

Kaynak: Vikipedia
Yasal Uyarı: Bu içerikte yer alan bilgi, görsel, tablolar, açıklama, yorum, analiz ve bir bütün olarak içeriğin tamamı sadece genel bilgilendirme amacıyla verilmiştir. Kişi veya kuruma özel profesyonel bir bilgilendirme ve yönlendirmede bulunma amacı güdülmemiştir. Konu ile benzerlik gösterse de her işletmenin kendi özel şartları nedeniyle farklı durumları olabilir. Bu nedenle, bu yazıda belirtilen içerikte yola çıkarak işletmenizi etkileyecek herhangi bir karar alıp uygulamaya geçmeden önce, uzmanına danışmanız menfaatiniz gereğidir. Muhasebenews veya ilişkili olduğu kişi veya kurumlardan hiç biri, bu belgede yer alan bilgi, tablo, görsel, görüş ve diğer türdeki tüm içeriklerin özel veya resmi, gerçek veya tüzel kişi, kurum ve organizasyonlar tarafından kullanılması sonucunda ortaya çıkabilecek zarar veya ziyandan sorumlu değildir.

Tarihçe

Nobel Ödülleri (İsveççe: Nobelpriset, Norveççe: Nobelprisen), İsveç Kraliyet Bilimler Akademisi, İsveç Akademisi, Karolinska Enstitüsü ve Norveç Nobel Komitesi tarafından kişiler veya kuruluşlara fizik, kimya, edebiyat, barış ve Fizyoloji veya Tıp alanlarındaki olağanüstü başarılarına verilmektedir.^[1] 1895 yılındaki Alfred Nobel’in vasiyeti doğrultusunda, 1896 yılından bu yana Nobel Vakfı tarafından idare edilmekte ve yürütülmektedir. Ekonomi dalında verilen bir başka ödül ise 1968 yılında Sveriges Riksbank ile Merkez bankasının İsveç ekonomisine yapmış olduğu katkılar nedeniyle verilmeye başlanmıştır.

Her ödül ayrı bir komite tarafından verilir; İsveç Kraliyet Bilimler Akademisi fizik, kimya, ekonomi alanındaki ödülleri, Karolinska Enstitüsü Fizyoloji veya Tıp alanındaki ödülleri ve Norveç Nobel Komitesi edebiyat alanındaki ödülleri vermektedir. Norveç Parlamentosunca İsveç Akademisinden seçilen beş kişilik bir kurul ise barış alanındaki ödülleri verir. Ödül almayı hak eden kişi veya kurum bir madalya, bir diploma ve yıllar içinde değişen miktarda para ödülü almaktadır. 1901 yılında Nobel Ödülünü ilk alanlara 150,782 SEK verildi. Bu ödül Aralık 2007 yılındaki 7,731,004 SEK’e eşitti. 10 Aralık 2008 tarihinde Stockholm’de yapılan Nobel’in ölüm yıldönümü törenlerinde, ödülü kazananlara 10,000,000 SEK para ödülü verilmiştir.

2011 yılı itibarıyla, 20 kuruluş ve 69 ekonomi alanında ödül kazananlar da dahil olmak üzere toplam 826 kişi ve kuruluşa ödül verilmiştir. Dört Nobel ödülü sahibine, Nobel Ödülünü alması amacıyla kendi hükumetleri tarafından izin verilmedi. Almanya Adolf Htler hükumeti, Richard Kuhn (kimya, 1938), Adolf Butenandt (kimya, 1939) ve Gerhard Domagk (Fizyololji veya Tıp, 1939)’ın ödüllerini almasına izin vermedi. Sovyetler Birliği’nin baskısı doğrultusunda Boris Pasternak (edebiyat, 1958) ödülü reddetti. Ayrıca Nobel Ödülü almaya hak kazanan Jean-Paul Sartre (edebiyat, 1964) ve Lê Ðức Thọ (Barış, 1973) ödüllerini almayı reddettiler. Bunlardan Sartre hayatı boyunca tüm resmi ödülleri reddetmiştir. Lê Ðức Thọ ise o yıllarda Vietnam’ın içinde bulunduğu durum nedeniyle ödülü almamıştır.

Uluslararası Kızıl Haç Komitesi bugüne kadar Nobel Barış Ödülünü altı defa almaya hak kazanmıştır.826 Nobel ödülü kazanandan, 43’ü kadındır; Marie Curie 1903 yılında fizik alanında ilk Nobel Ödülünü kazanan kadın olmuştur.Curie ayrıca 1911 yılında Nobel kimya ödülünü almaya da hak kazanmıştır.

Nobel Ödülü dış nedenler, aday olmamasına bağlı olarak verilmediği yıllardaki para ödülleri, ödülü vermeye yetkili temsilciliklerin fonlarına iade edilmektedir. 1940 ve 1942 yılları arasında II. Dünya Savaşı nedeniyle Nobel Ödülleri verilememiştir.

Kaynak: Vikipedia
Yasal Uyarı: Bu içerikte yer alan bilgi, görsel, tablolar, açıklama, yorum, analiz ve bir bütün olarak içeriğin tamamı sadece genel bilgilendirme amacıyla verilmiştir. Kişi veya kuruma özel profesyonel bir bilgilendirme ve yönlendirmede bulunma amacı güdülmemiştir. Konu ile benzerlik gösterse de her işletmenin kendi özel şartları nedeniyle farklı durumları olabilir. Bu nedenle, bu yazıda belirtilen içerikte yola çıkarak işletmenizi etkileyecek herhangi bir karar alıp uygulamaya geçmeden önce, uzmanına danışmanız menfaatiniz gereğidir. Muhasebenews veya ilişkili olduğu kişi veya kurumlardan hiç biri, bu belgede yer alan bilgi, tablo, görsel, görüş ve diğer türdeki tüm içeriklerin özel veya resmi, gerçek veya tüzel kişi, kurum ve organizasyonlar tarafından kullanılması sonucunda ortaya çıkabilecek zarar veya ziyandan sorumlu değildir.

(21 Ekim 1833, Stokholm – 10 Aralık 1896, San Remo), İsveçli kimyager ve mühendis, dinamitin mucidi. Vasiyetiyle Nobel Ödülleri’ni başlatmıştır.

Hayatı

1833’te varlıklı bir aileden gelen anne Andriette Ahlsell ile mühendis baba Immanuel Nobel’in üçüncü oğlu olarak Stokholm’de dünyaya geldi. Alfred doğduğunda, babası iflas etmişti, dolayısıyla ailesinin maddi durumu iyi değildi. Nobel ailesi 1837’de Finlandiya’ya, 1842 yılında ise Sankt-Peterburg’a taşınır. St. Petersburg’da babası Immanuel Nobel bir atölye açar, annesi ise bir bakkal dükkânı işletir. Baba Nobel, Sankt-Peterburg’da büyük başarı kazanır ve Rus ordusu için silah üretmeye başlar.

Alfred Nobel, özel öğretmenler tarafından eğitilir. Doğa bilimleri, dil ve edebiyat alanlarına yoğunlaşır. 17 yaşına geldiğinde İsveççe, Rusça, Fransızca, İngilizce ve Almanca’yı akıcı bir şekilde konuşabilmektedir. Fizik ve kimyanın yanı sıra, onun bir mühendis olmasını isteyen babasının pek hoşuna gitmese de Alfred İngiliz edebiyatına ve şiire de ilgi duymaktadır.

Babası onu kimya mühendisliği eğitimi görmesi için yurtdışına gönderir. İki yıllık süre içinde İsveç, Almanya, Fransa ve ABD’de bulunur. Paris’te bulunduğu süre zarfında dönemin ünlü kimyageri T. J. Pelouze’nin laboratuvarında çalışır. Burada ayrıca güçlü bir patlayıcı sıvı olan nitrogliserini keşfeden İtalyan kimyager Ascanio Sobrero ile tanışır. Alfred Nobel de nitrogliserin ile ilgilenmektedir. Nitrogliserin, baruttan daha güçlü olmasına karşın, basınç ve sıcaklığın etkisiyle kolayca patlamaktadır. Nobel’e göre bu durum nitrogliserinin pratik kullanımını sınırlandırmaktadır.

Alfred Nobel, 1852’de ailesi tarafından Sankt-Peterburg’a geri çağrılır. Nobel, nitrogliserin ile ilgili çalışmalarına burada devam etmeye çalışır. Ancak, babası Immanuel Nobel’in işleri bozulmaya başlar. Kırım Savaşı’nın sona ermesini takiben Rus ordusu baba Nobel’in işletmesinden silah sipariş etmeyi keser. Baba Nobel, bir kez daha iflas eder. Bunun üzerine baba Nobel iki oğlu Alfred ve Emil ile birlikte Stokholm’e geri döner (Diğer oğulları Robert ve Ludvig ise Sankt-Peterburg kalır).

Alfred Nobel, 1863 yılından itibaren nitrogliserin ile ilgili çalışmalarına Stokholm’de devam eder. 1864 yılında çalışmalarını yürütürken bir patlama olur. Kazada, küçük kardeşi Emil ile birlikte dört kişi hayatını kaybeder. Alfred Nobel’in Stokholm şehri sınırları dahilinde çalışma yapması yasaklanır. Bunun üzerine Alfred çalışmalarına Mälaren Gölü yakınlarındaki bir mavnada devam eder.

Nitrogliserin’i patlayıcı madde olarak kullanma yollarını araştırdı. 1863 yılında Stokholm’de az miktarda nitrogliserin yapmaya başladı. Birkaç ay süren araştırmaların sonunda bir patlama ile laboratuvar yıkıldı. Çalışmalarına devam eden Alfred Nobel 1865’te yeni bir fabrika kurdu, bir süre sonra ikinci fabrikasını da açtı. 1864 yılında araştırmalarının sonucunu aldı ve dinamit barutunu buldu. Araştırmalarına devam eden Nobel, 1877’de Balistit adını verdiği yeni bir çeşit barut tasarladı. 1879’da, Paris yakınlarındaki Servan’da bir laboratuvar kuran Nobel, buradaki çalışmaları sırasında dumansız barut adını verdiği ve eşit miktarlarda nitrogliserinle nitroselüloz karışımından oluşan, itici barutu buldu.

Birkaç yıl sonra kordit adlı patlayıcı madde konusunda İngiliz hükümeti aleyhine dava açtı, ancak davayı kaybetti. Bu dönemde Fransa’ya karşı kurulan bir ittifakta İtalya ile işbirliği yapan Nobel, aleyhindeki kampanyalar sonucunda Paris’i terk ederek İtalya’nın San Remo şehrine yerleşti, laboratuvarını da oraya taşıdı.

Nobel, San Remo’da 1896 yılında beyin kanaması sonucu öldü. Buluşları insan oğlunun yıkım gücünü arttırdı. Geri kalan yaşamında sürekli bunun pişmanlığını yaşadığı söylenmektedir.

Öldüğünde ise bir gazete manşette şu başlığı kullandı, ” Ölüm taciri öldü ! ( Le marchand de la mort est mort )”.

Vasiyetinde, mirasının Nobel Ödüllerinin enstitüleştirilmesi yönünde kullanılmasını ve 33.200.000 kronunun her yıl insanlığa hizmette bulunanlara sunulmasını istemiştir.

Bu ödüller, fizik, kimya, tıp veya fizyoloji, edebiyat ve barışa hizmet olmak üzere toplam beş dalda verilecekti. Nobel’in bu vasiyeti önceleri büyük tartışma yarattı. Ancak 1900 yılında İsveç hükümetinin Nobel Vakfı’nı kurmasıyla, Nobel Ödülleri düzenli olarak verilmeye başlandı. Daha sonra 1968’de İsveç Bankası Alfred Nobel’in anısına bir ekonomi ödülü vermeyi kararlaştırdı, ödül ilk kez 1969’da verildi.

Sentetik bir element olan Nobelyum onun anısına bu isim ile anılmıştır.

Nobel ödülleri her sene ölüm tarihi olan 10 Aralık’ta verilmektedir.

Kaynak: Vikipedia
Yasal Uyarı: Bu içerikte yer alan bilgi, görsel, tablolar, açıklama, yorum, analiz ve bir bütün olarak içeriğin tamamı sadece genel bilgilendirme amacıyla verilmiştir. Kişi veya kuruma özel profesyonel bir bilgilendirme ve yönlendirmede bulunma amacı güdülmemiştir. Konu ile benzerlik gösterse de her işletmenin kendi özel şartları nedeniyle farklı durumları olabilir. Bu nedenle, bu yazıda belirtilen içerikte yola çıkarak işletmenizi etkileyecek herhangi bir karar alıp uygulamaya geçmeden önce, uzmanına danışmanız menfaatiniz gereğidir. Muhasebenews veya ilişkili olduğu kişi veya kurumlardan hiç biri, bu belgede yer alan bilgi, tablo, görsel, görüş ve diğer türdeki tüm içeriklerin özel veya resmi, gerçek veya tüzel kişi, kurum ve organizasyonlar tarafından kullanılması sonucunda ortaya çıkabilecek zarar veya ziyandan sorumlu değildir.

(19 Ocak, 1912, Sankt-Peterburg – 7 Nisan, 1986, Moskova)
(Rusça: Леонид Витальевич Канторович),
Yahudi kökenli Sovyet/Rus matematikçi ve iktisatçısı. Kaynakların etkin dağılımı konusunda geliştirdiği teknikler ve teori ile ünlüdür. 1975 yılında Nobel Ekonomi Ödülünü kazanmıştır.

Kantoroviç Sovyet hükümeti adına çalışmıştır. Kontrplak sanayinde üretimin eniyilenmesi konusunda görevlendirilmiştir. 1939 yılında günümüzde lineer programlama olarak bilinen, ki daha sonra tekrar icat edilecek ve George Dantzig tarafından geliştirilecektir, matematiksel tekniği George Dantzig’den birkaç yıl önce ileri sürmüştür. Üretim Planlaması ve Organizasyonun Matematiksel Metodu ve İktisadi Kaynakların En İyi Kullanımı gibi birçok kitabın yazarıdır.

Ekonomi Bilimlerinde The Sveriges Riksbank Ödülü, “kaynakların etkin kullanımı teorisine yaptıkları katkılardan dolayı” kendisine verilmiş ve ödülü Tjalling Koopmans ile paylaşmıştır.

Doğum	19 Ocak 1912 Sankt-Peterburg, Rus İmparatorluğu
Ölüm	7 Nisan 1986 (74 yaşında) Moskova, Sovyet Rusya
Milliyeti	Rus
Dalı	Matematik, İktisat
Önemli başarıları	Doğrusal Programlama Kaynakların Etkin Kullanımı Teorisi
Aldığı ödüller	Nobel Ekonomi Ödülü (1975)

Kaynak: Vikipedia
Yasal Uyarı: Bu içerikte yer alan bilgi, görsel, tablolar, açıklama, yorum, analiz ve bir bütün olarak içeriğin tamamı sadece genel bilgilendirme amacıyla verilmiştir. Kişi veya kuruma özel profesyonel bir bilgilendirme ve yönlendirmede bulunma amacı güdülmemiştir. Konu ile benzerlik gösterse de her işletmenin kendi özel şartları nedeniyle farklı durumları olabilir. Bu nedenle, bu yazıda belirtilen içerikte yola çıkarak işletmenizi etkileyecek herhangi bir karar alıp uygulamaya geçmeden önce, uzmanına danışmanız menfaatiniz gereğidir. Muhasebenews veya ilişkili olduğu kişi veya kurumlardan hiç biri, bu belgede yer alan bilgi, tablo, görsel, görüş ve diğer türdeki tüm içeriklerin özel veya resmi, gerçek veya tüzel kişi, kurum ve organizasyonlar tarafından kullanılması sonucunda ortaya çıkabilecek zarar veya ziyandan sorumlu değildir.

Kara Pazartesi’den itibaren ticareti durduran böyle bir ekonomik dalgalanmayı bir daha yaşamamak için çeşitli düzenlemeler ve teknoloji yürürlüğe girdi.  New York borsasının %7 ile %13 arasında bir düşüşte tüm alım satımları duraklar ancak 17 Ekim günü NY borsası %20’lik bir düşüş yaşadı.

2013 yılında ‘varlık fiyatları konusundaki deneysel analizleri’ çalışmaları sayesinde Nobel Ekonomi ödülünü kazanan Robert Shiller, 30 yıl önce yaşanan yüzde 20lik düşüşün hala çok büyük olduğunu ve etkilerinin devam ettiğini söyledi.

Shiller dünya pazarında yaşanan tüm olumlu gelişmelere rağmen, böyle bir düşüşün yaşanabileceğini düşünüyor çünkü çöküşün temel nedeni olan insan psikolojisinin Kara Pazartesi’den beri değişim göstermediğini düşünüyor.

Şuan Yale Üniversitesinde Ekonomi Bölümü’nde öğretim görevlisi görevine devam eden Prof. Robert Shiller, 1987’deki kazanın ana nedeninin psikolojik olduğunu savunuyor. Shiller, Kara Pazartesi hakkındaki çalışmaları sonucunda, yatırımcıların hisselerini ellerinden çıkarmalarını diğer yatırımcılardan etkilenmelerine bağlıyor. Bunun sermayeyi daha da kötüleştirerek azalan bir grafik oluşmasına neden olduğunu belirtiyor.

Shiller, “Acımasız bir kriz ortamlarının, kimsenin neler olduğunu bilmediği ve kendi içgüdüsel hislerinize güvenmek zorunda olduğu hızlı reaksiyon günleri” olduğunu belirtiyor. Nobelli ekonomist, bu psikolojinin insanlarda sürekli var olduğunu savunuyor.

Günümüzde yatırımcıların 1987 yılındaki şartlardan daha iyi şartlara sahip olduğunu belirten Shiller, yeni bir Kara Pazartesi yaşamamak için bazı önlemler alınabileceğini belirtti. Ünlü ekonomist, yatırımcıların 30yıl öncesine göre ellerinde düşük faiz faktörü büyük bir avantajın olduğunu ifade etti. 1987 yılında yaklaşık % 7,29 olan faiz oranı nedeniyle borç almak, harcama yapmak ya da şirket karlarını yönetmek daha zor iken; günümüzde faiz oranı yaklaşıl %1,15’dir. Dış borçlanmanın azalmasını sağlayan bu düşük faiz borsanın daha makul bir seviyeye gelmesini sağlarken karın da artmasını sağlamaktadır.

Kaynak: New York Times

Yasal Uyarı: Bu yazıdaki bilgiler sadece genel bilgilendirme amacıyla verilmiştir. Kişi veya kuruma özel profesyonel bir bilgilendirme amacı güdülmemiştir. Konu ile benzerlik gösterse de her işletmenin kendi özel şartları nedeniyle farklı durumları olabilir. Bu nedenle, bu yazıda belirtilen bilgilerden yola çıkarak işletmenizi etkileyecek herhangi bir karar alıp uygulamaya geçmeden önce, uzmanına danışmanız menfaatiniz gereğidir. Muhasebenews veya ilişkili olduğu kişi veya kurumlardan hiç biri, bu belgede yer alan bilgilerin özel veya resmi, gerçek veya tüzel kişi, kurum ve organizasyonlar tarafından kullanılması sonucunda ortaya çıkabilecek zarar veya ziyandan sorumlu değildir.